อายุ 25 ยังโสดซิงอยู่เลย (ขอระบายความเหงาหน่อยนะครับ)

สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะครับ นี้เป็นกระทู้แรกในเว็บพันทิปของผมเลย ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้เล่นอะไรพวกนี้เท่าไร วันนี้คงรู้สึกเหงามากกว่าปกติ ก็เลยอยากจะระบายให้ความรู้สึกมันผ่อนคลายลงไปหน่อย ไม่งั้นทำงานไม่ได้เลย เข้าเรื่องเลยนะครับ ตั้งแต่เด็กจนโตผมยังไม่รู้จักการใช้ชีวิตคู่กับคนรักที่เรียกว่าแฟนเลย ในสมัยมัธยมผมเคยมีรุ่นพี่มาจีบตามตื้อผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลย (คิดกลับไปแล้วก็แย่เหมือนกันนะเราฮ่า ๆ) แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่รับรักรุ่นพี่ไม่ใช่เพราะเธอไม่ดี แต่เป็นเพราะผมยังไม่คิดถึงเรื่องความรักในตอนนั้น มันเป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังมีความสุขกับเพื่อน ๆ เลยไม่ได้สนใจ บวกกับเป็นคนขึ้อายผู้หญิง เรื่องในตอนนั้นก็เลยจบเร็ว แต่ถึงจะจบเร็วและอีกฝ่ายคงไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ความทรงจำและความรู้สึกดีที่ได้กลับไปคิดมันทำให้ผมมีความสุขเหมือนกันในเวลาเหงา ๆ ถ้าเป็นผมในตอนนี้คงรับรักไปแล้ว รักครั้งที่สองตรงข้ามกับครั้งแรก เพราะเป็นความรู้สึกแย่ ๆ ที่ฝั่งอยู่ในหัวไม่หายไปสักที จะเรียกว่าแฟนก็คงไม่ได้ เพราะแค่เจอหน้ากันจริง ๆ ยังไม่เคยเลย เรารู้จักกันทางโซเชียล มันเป็นเว็บพูดคุยทั่ว ๆ ไป ที่นาน ๆ ที่ผมจะแวะเข้าไปคุยเล่นกับคนที่นั้น ผมก็ไม่รู้มันเรียกว่าอะไรนะ แต่มันจะมีแชทที่ทุกคนคุยกันได้ที่หน้าเว็บ จนวันหนึ่งผมได้เจอเธอคนนี้ และได้คุยเข้ากันได้ดี บวกกับความรู้สึกผมในตอนนั้นอยากมีแฟนมาก และยังอ่อนกับโลก เรียกได้ว่าเป็นรักครั้งแรกที่ผมมีความรู้สึกเลย เราคุยกันผ่านไลน์ โทรคุยกันทั้งวัน เราทำแบบนี้นานถึงปีกว่า ๆ จนผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ เลยลองค้นหาข้อมูลเธอย้อนหลังดูในเฟส เธอลบแชทเก่า ๆ ข้อมูลในหน้าเฟสออกไป เหลือแค่เรื่องที่เธออยากให้ผมรู้ ผมเลยเปลี่ยนไปย้อนดูประวัติการค้นหาของเธอดู และแล้วก็ได้รู้ความจริงว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว คำพูดและความรู้สึกของเธอเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก มันทำให้ผมแย่ไปเป็นปี ๆ เลย กว่าจะเริ่มกลับมาเป็นปกติได้ ผมไม่ได้บอกเธอและเลือกที่ไปอย่างเงียบ ๆ และลบเธอออกไปจากชีวิตผมให้ผม แต่ความรู้สึกแย่ ๆ ก็ยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้ ถึงจะไม่มาก แต่มันก็ทำให้ผมกลัวที่จะรักใครสักคนเหมือนกันนะ ก็ตั้งแต่นั้นมาก็เลือกที่จะเป็นโสดและตั้งเป้าหมายอยากทำความฝันให้สำเร็จแทน ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไปงานแต่งเพื่อนตลอดเลย ล่าสุดก็งานแต่งน้องสาวตัวเอง  ฮ่า ๆ เจอหน้าใครก็มีแต่คนบอกทำไหมยังไม่มีแฟน ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกันนะ ก็ได้แต่บอกไปว่าอยากอยู่คนเดียวมากกว่า แต่ลึก ๆ ผมก็เหงามากเหมือนกัน เข้าสู่วัยทำงาน เพื่อนก็น้อยส่วนใหญ่ก็นาน ๆ คุยกันไม่ได้สนิทอะไร ที่พอจะให้หายเหงาก็คงเป็นครอบครัวที่คุยได้ทุกเรื่อง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ปิดความรู้สึก แต่คงไม่ได้ขวนขวาย ถ้าเจอคนที่ใช่ก็ดี แต่ถ้าไม่ผมก็คิดว่าโสดไปตลอดก็ไม่ได้แย่นะ ฮ่า ๆ คิดว่ามีเท่านี้แหละครับ มันน่าจะทำให้ผมผ่อนคลายลงไปได้บ้าง ผมก็ไม่รู้จะมีใครสนใจอ่านไหมนะ แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องเก็บไว้ละนะ

ปล.ส่วนเรื่องซิง เคยมีรุ่นน้องชวนไปเที่ยวที่อย่างว่าเหมือนกันครับ ฮ่า ๆ แต่ผมเลือกไม่ไป ในใจก็มีลังเลนะ ฮ่า ๆ แต่ก็ไม่รู้สิ แค่คิดว่าซิงมาได้อายุ 25 นี้สุดยอดไปเลยนะเรา คงแค่อยากทำให้มันมีค่ามั้ง หรือเสียดายตังก็ไม่รู้