ยาวหน่อยแต่ช่วยรับฟังทีนะคะ ;-;
สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 18 เด็กจบมอหกที่กำลังจะไปเรียนต่อที่อื่น ขอเกริ่นก่อนว่าฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีนัก ครอบครัวบางคนเขาไม่แนะนำให้ไปเรียนไกล นั่นคือยายเราเองค่ะ เขาค่อนข้างจะหัวโบราณ เป็นห่วงนู่นนี่ไปก่อน ไม่สนใจการตัดสินใจของเราเท่าไหร่ ส่วนตัวเราอยู่กับแม่ แม่เลี้ยงมา แต่ยายเขาค่อนข้างจะชอบมาบงการชีวิต ว่านู่นดีนี่ดี ในทางที่เราไม่ชอบ เขาจะมาบอกแม่เราให้แม่เราเข้าข้าง ให้สอนเราบ้างนู่นนี่ อันนี้เราไม่ค่อยโอเค รู้แหละว่าเขาเป็นห่วง แต่บางเรื่องที่เขามาบอกเรามันไม่ใช่ทางจริงๆ นี่จะไปเรียนต่อกรุงเทพ ไปเรียนมอที่ชอบ แน่นอนค่ะเขาไม่เห็นด้วย ก่อนที่เราจะตัดสินใจไปเรียนเราก็บอกพ่อแม่ ปู่ย่า เขาก็บอกแค่ว่าไปก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจไปแล้วอย่าเกเร ทีนี้เหลือแค่ยาย เราเลยตัดสินใจบอก โดนเทศเยอะเลย เขาว่าฐานะทางบ้านไม่ดี จะไปเรียนไกลให้เป็นภาระพ่อแม่ทำไม ที่บ้านก็มีค่าใช้จ่ายเยอะอยู่แล้ว ทั้งๆที่เราคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่ไปแล้ว เหลือแค่มาบอกเขา เราไม่ได้อยากได้ความคิดเห็ยอะไรในด้านนี้ เพราะเราตัดสินใจไปแล้ว หลังจากนั้นเราเลยไม่คุยกับเขาเลย ไม่อยากจะพูดคำนี้นะ แต่เราไม่คุยกับคนที่ไม่ให้เกียรติชีวิตเราอะ เขาเป็นยาย เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ก็จริง เราเคารพเขา แต่เขาไม่ฟังเหตุผลเราเลย ว่าแต่เราดื้อด้าน จะไปให้ได้ ไม่เป็นห่วงคนที่เขาส่งเรียน แล้วใครล่ะที่ส่ง พ่อแม่ไง ไม่ใช่เขา เราอาจจะดูกตัญญูกับเขาไปหน่อย แต่มันก็เรื่องจริง ค่าเรียน ค่ากิน ค่าใช้ ก็ได้จากพ่อแม่ทั้งนั้น พอหลังจากนั้นเราไม่คุยอะไรกับเขา ไม่คุยแบบ นั่งอยู่ในรถด้วยกันยังไม่คุย เวลาทำอะไรเขาไม่เคยพูดถึงเราเท่าไหร่ แม่ก็บอกว่าเป็นเด็กก็ควรจะคุยกับเขาก่อน แต่เรามันเป็นพวกไม่ยอมง่ายๆหรอก เขาว่าเราเป็นภาระพ่อแม่อะ ทั้งๆที่พอแม่ไม่เคยพูดแบบนั้น ฐานะไม่ค่อยดี อันนี้เราอาจจะมองข้ามไป เพราะเรากู้เรียนมาตั้งแต่ขึ้นมอปลายแล้ว เพราะแม่ให้กู้ พอกูไปเรื่อยๆ เรียนจบ ทำงาน เราก็เป็นคนใช้หนี้ คือเราวางแผนชีวิตไว้แล้วว่าเป็นแบบนี้แหละทางเรา เราตั้งใจมากที่จะเข้าที่นี่ ถึงคนอื่นเขาว่าไม่ดี ไม่สนับสนุน แต่เราจะทำให้พวกเขาเห็นว่าเราไปได้ไกลกว่าที่พวกเขาคิด นี่เราคิดไว้เลยนะ ถ้าพูดกับเขาแล้วเขาไม่เชื่อ ก็ให้เรารอวันที่เราสำเร็จแล้วกัน แต่อีกใจหรือเราควรจะคุยนะ แต่เขาก็แลดูไม่สนใจเราแล้ว จริงๆไม่อยากจะมีปัญหาก่อนออกไปอยู่ข้างนอก มันคาใจอยู่นะ แต่มันก็เลือกไม่ได้ เขาทำเราก่อนอะ 555
ถามว่าก่อนหน้านี้สนิทมั้ย ก็คุยตลอดนะ ถามสารทุกสุขดิบต่างๆนาๆ ยายหลาน แต่บางครั้งก็ไม่เข้าใจที่เขาพูด เด็กสมัยใหม่อย่างเราอะนะ เข้าใจยาก
...ยาวหน่อย แต่อยากได้รับความคิดเห็นจากคุณ ว่าเด็กอย่างเราควรทำยังไงตอนตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
... ไม่คุยกับเขามาเป็นเดือนๆแล้ว5555
ทะเลาะกับคนในครอบครัวก่อนอยู่ที่อื่น ควรทำยังไงคะ ควรเปิดใจคุยกับเขาก่อนมั้ย
สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 18 เด็กจบมอหกที่กำลังจะไปเรียนต่อที่อื่น ขอเกริ่นก่อนว่าฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีนัก ครอบครัวบางคนเขาไม่แนะนำให้ไปเรียนไกล นั่นคือยายเราเองค่ะ เขาค่อนข้างจะหัวโบราณ เป็นห่วงนู่นนี่ไปก่อน ไม่สนใจการตัดสินใจของเราเท่าไหร่ ส่วนตัวเราอยู่กับแม่ แม่เลี้ยงมา แต่ยายเขาค่อนข้างจะชอบมาบงการชีวิต ว่านู่นดีนี่ดี ในทางที่เราไม่ชอบ เขาจะมาบอกแม่เราให้แม่เราเข้าข้าง ให้สอนเราบ้างนู่นนี่ อันนี้เราไม่ค่อยโอเค รู้แหละว่าเขาเป็นห่วง แต่บางเรื่องที่เขามาบอกเรามันไม่ใช่ทางจริงๆ นี่จะไปเรียนต่อกรุงเทพ ไปเรียนมอที่ชอบ แน่นอนค่ะเขาไม่เห็นด้วย ก่อนที่เราจะตัดสินใจไปเรียนเราก็บอกพ่อแม่ ปู่ย่า เขาก็บอกแค่ว่าไปก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจไปแล้วอย่าเกเร ทีนี้เหลือแค่ยาย เราเลยตัดสินใจบอก โดนเทศเยอะเลย เขาว่าฐานะทางบ้านไม่ดี จะไปเรียนไกลให้เป็นภาระพ่อแม่ทำไม ที่บ้านก็มีค่าใช้จ่ายเยอะอยู่แล้ว ทั้งๆที่เราคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่ไปแล้ว เหลือแค่มาบอกเขา เราไม่ได้อยากได้ความคิดเห็ยอะไรในด้านนี้ เพราะเราตัดสินใจไปแล้ว หลังจากนั้นเราเลยไม่คุยกับเขาเลย ไม่อยากจะพูดคำนี้นะ แต่เราไม่คุยกับคนที่ไม่ให้เกียรติชีวิตเราอะ เขาเป็นยาย เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ก็จริง เราเคารพเขา แต่เขาไม่ฟังเหตุผลเราเลย ว่าแต่เราดื้อด้าน จะไปให้ได้ ไม่เป็นห่วงคนที่เขาส่งเรียน แล้วใครล่ะที่ส่ง พ่อแม่ไง ไม่ใช่เขา เราอาจจะดูกตัญญูกับเขาไปหน่อย แต่มันก็เรื่องจริง ค่าเรียน ค่ากิน ค่าใช้ ก็ได้จากพ่อแม่ทั้งนั้น พอหลังจากนั้นเราไม่คุยอะไรกับเขา ไม่คุยแบบ นั่งอยู่ในรถด้วยกันยังไม่คุย เวลาทำอะไรเขาไม่เคยพูดถึงเราเท่าไหร่ แม่ก็บอกว่าเป็นเด็กก็ควรจะคุยกับเขาก่อน แต่เรามันเป็นพวกไม่ยอมง่ายๆหรอก เขาว่าเราเป็นภาระพ่อแม่อะ ทั้งๆที่พอแม่ไม่เคยพูดแบบนั้น ฐานะไม่ค่อยดี อันนี้เราอาจจะมองข้ามไป เพราะเรากู้เรียนมาตั้งแต่ขึ้นมอปลายแล้ว เพราะแม่ให้กู้ พอกูไปเรื่อยๆ เรียนจบ ทำงาน เราก็เป็นคนใช้หนี้ คือเราวางแผนชีวิตไว้แล้วว่าเป็นแบบนี้แหละทางเรา เราตั้งใจมากที่จะเข้าที่นี่ ถึงคนอื่นเขาว่าไม่ดี ไม่สนับสนุน แต่เราจะทำให้พวกเขาเห็นว่าเราไปได้ไกลกว่าที่พวกเขาคิด นี่เราคิดไว้เลยนะ ถ้าพูดกับเขาแล้วเขาไม่เชื่อ ก็ให้เรารอวันที่เราสำเร็จแล้วกัน แต่อีกใจหรือเราควรจะคุยนะ แต่เขาก็แลดูไม่สนใจเราแล้ว จริงๆไม่อยากจะมีปัญหาก่อนออกไปอยู่ข้างนอก มันคาใจอยู่นะ แต่มันก็เลือกไม่ได้ เขาทำเราก่อนอะ 555
ถามว่าก่อนหน้านี้สนิทมั้ย ก็คุยตลอดนะ ถามสารทุกสุขดิบต่างๆนาๆ ยายหลาน แต่บางครั้งก็ไม่เข้าใจที่เขาพูด เด็กสมัยใหม่อย่างเราอะนะ เข้าใจยาก
...ยาวหน่อย แต่อยากได้รับความคิดเห็นจากคุณ ว่าเด็กอย่างเราควรทำยังไงตอนตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
... ไม่คุยกับเขามาเป็นเดือนๆแล้ว5555