คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
จากคำที่ว่า "คนดีที่เข้ามาในชีวิตมีน้อย" สะท้อนว่าคุณยังหวังพึ่งพาคนอื่น ตราบใดที่คุณไม่สามารถยืนต้นเดี่ยวหรือบินเดียวได้ ชีวิตก็จะมีปัญหาร่ำไป คุณควรฝึกให้ทนกับความลำบากของตัวเอง (แต่ไม่ต้องทนความทุกข์ที่คนอื่นมอบให้นะ) ฝึกตัวเองให้รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ฝึกลดการคาดหวังจากคนอื่น ฝึกทนความเหงา ฝึกทนความเจ็บปวด มันจะไม่ดีขึ้นทันทีทันใด แต่มันจะค่อยๆ ทำให้คุณรู้สึกว่าชีวิตมันไม่ได้สิ้นไร้หนทาง และเมื่อคุณแข็งแรงมากพอ คุณก็จะมีเหลือสำหรับหยิบยื่นให้คนอื่น เกมส์ชีวิตก็จะเปลี่ยน คุณจะคุมเกมส์ชีวิตได้มากขึ้น คุณจะเห็นความทุกข์เป็นเรื่องธรรมชาติ แต่จะเห็นช่องว่างทำให้การใช้ชีวิตสนุกมากขึ้น
แสดงความคิดเห็น
เวลารู้สึกเหมือนโดนสังคมและคนรอบตัวทำลายชีวิต จะทำยังไงให้รู้สึกดีขึ้นได้ครับ ความจำวัยเด็ก
เรื่องเงิน เคยทำลายครอบครัวเรา สมัยเรายังเด็กพ่อแม่ตีกัน พ่อเราโดนรถชน คนขับก็ไม่ได้เข้าคุก ชีวิตเหมือนต้องเจอแต่เรื่องเลวร้าย
ตั้งแต่ตอนเด็กไม่เคยได้มีความสุข
ตอนพ่อเราโดนรถชนแม่เราต้องหาเงินมารักษาพ่อ ประกันอะไรที่เคยทำไว้ ก็ไม่ยอมจ่าย แม่เราหาเงินจากหลายทางแต่ก็ไม่มีใครยอมให้ยืม
แม่เราต้องขายบ้ามเพื่อจ่ายค่ารักษา หลักจากนั้นก็ได้รับข่าวร้าย ตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง ตอนนั้นแม่เราไม่ได้มีน้ำตา
เรารู้สึกมันรู้สึกอึดอัดที่อก ไม่รู้ควรทำยังไง คนรอบตัวแม่เราไม่มีใครเคยมาช่วย บางคนโยงหนี้ทิ้งไว้ให้ จิตใจคนพวกนั้นมันทำมาจากอะไร
เรื่องอะไรก็ตาม ที่เข้ามา มีแต่ คนไม่เข้าใจ วิธีแก้ปัญหา คนรอบตัวเรามักหนีปัญหาหรือสร้างปัญหาเพิ่ม แม่เราได้คำแนะนำ แต่ คำแนะนำวพกนั้นทำให้
เราเกลียดพ่อแม่เราแบบมองหน้ากันไม่ติดแล้ว ตอนเรายังเรียนอยู่มีคนมาทำลายเราเป็นประจำ ครูก็ไม่ได้ห้ามอะไร มีคนก็ยืมเงินเรา
เราก็ให้ยืม แต่หลายคนไม่คืน พูดอะไรก็ช่างเถอะ สารพัด เอาเปรียบเรา เราเบื่อกับเรื่องพวกนี้ เรามักเจอแต่คนแบบนี้ เพราะอะไร คนดีที่เข้ามาในชีวิตมีน้อย
ตอนนั้นไม่มีใครเคยมาสอนเราว่าอะไรถูกอะไรผิด
แม้เรื่องพวกนี้จะผ่านมาได้หลายปี แต่เรายังจำได้ มันเจ็บมาก รู้สึกตัวเองเจอแต่เรื่องแย่ๆ อยากระบาย มีอีกหลายอย่างที่เก็บกดมาช่วงหลายปี ไม่เคยมีความสุขได้จริง ทำไมชีวิตเราเจอแต่เรื่องแบบนี้