สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษา เรื่องความรักคบกับแฟนมา2ปี
ผมเภสัชอยู่กำลังจะจบสิ้นเดือนนี้ โดยพื้นฐานครอบครัวเป็นคนชั้นกลางครับพอกินพอใช้ พ่อทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งตำแหน่งสูง แม่เป็นแม่บ้าน โดยผมเป็นลูกชายคนเดียว ทำให้ผมเป็นที่คาดหวังจากทางบ้าน โดยความเชื่อของคนรุ่นก่อนก็หวังให้ลูกเป็นหมอใช่ไหมครับ แต่ผมก็ทำได้เท่านี้ไม่ถึงกับสิ่งที่พวกท่านคาดหวังไว้
1.ผมคบกับรุ่นน้องในคณะประมาณ 2ปีโดยที่บ้านรับรู้นะครับ แต่พอความรักมาถึงทางตันเราก็เลยแยกทางกัน พอเลิกกับน้องเค้าผมก็ใช้ชีวิตไปวันๆไม่ได้คาดหวังอะไรจนเวลาผ่านไปปีนึงก็มาเจอแฟนคนปัจจุบัน ซึ่งเธอแก่กกว่าผม 2 ปีครับทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่ง เธอนิสัยดีมากครับคอยซัพพอร์ตผมตลอดไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ เราคุยกันสักพักมันก็ไปได้ดีนะครับ ก็เลยตัดสินใจคบกัน พอคบกันได้2-3เดือนผมก็เลยตัดสินใจคิดว่าจะพาไปทำความรู้จักที่บ้าน
2.เวลานั้นมาถึงครับ ผมเลยบอกกับที่บ้านไปว่าคบคนนี้ แต่สิ่งที่ได้กับมานะครับ ที่บ้านไม่โอเคมากๆ บอกว่าทำไมต้องคบคนนี้ หาคนที่หน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ไม่ได้หรอ ซึ่งพอผมรู้ก็เลยตัดสินใจไม่พาเธอไปพบที่บ้าน ก่อนหน้านี้ที่บ้านไม่เคยห้ามเลยนะครับจะคบใคร
3.พอคบไปได้ช่วงนึงแฟนผมก็พยายามทวงถามทำไมไม่พาไปหาที่บ้านบ้าง ซึ่งเธอก็พาผมไปพบพ่อแม่ของเธอ โดยที่บ้านของเธอนั้นมีฐานะค่อนข้างดีกว่าผมมาก นานวันเข้าเธอก็พยายามกดดันผม บวกับที่บ้านก็กดดันเหมือนกัน โดยแฟนผมก็คุยกับผมนะครับว่าจะวางแผนชีวิตไว้อย่างไรดูเธอจริงจังมาก วันดีคืนดีเธอก็วนมาเรื่องที่บ้านซึงผมก็อึดอัดมากครับ เขาพูดขึ้นมาว่าเธออายหรอที่คบกับเราจนไม่พาไปพบที่บ้าน ผมตอบไปว่าเปล่าแต่ก็บอกเขาไปตรงๆว่าที่บ้านพูดมาอย่างไร
4.พอเธอรู้เรื่องราวเธอคิดว่าคำพูดของที่บ้านนั้นมันเป็นการดูถูกเธอ เธอเลยไม่โอเคกับที่บ้าน ซึ่งทำให้เกิดคติขึ้นกับทั้ง2ฝ่าย โดยผมเป็นคนกลางรับความกดดันจากทั้ง2ฝ่าย ผมก็เข้าใจที่บ้านนะครับคือเขาอยากให้เราสบายแต่เรื่องความรักผมว่ามันบังคับกันไม่ได้
มีทางไหนบ้างครับที่จะทำให้พ่อแม่ยอมรับและแฟนเข้าใจ ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จะเริ่มอย่างไร จะลดอคติและลดการเผชิญหน้าอย่างไร
พ่อแม่กีดกันทำไงดีครับ
ผมเภสัชอยู่กำลังจะจบสิ้นเดือนนี้ โดยพื้นฐานครอบครัวเป็นคนชั้นกลางครับพอกินพอใช้ พ่อทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งตำแหน่งสูง แม่เป็นแม่บ้าน โดยผมเป็นลูกชายคนเดียว ทำให้ผมเป็นที่คาดหวังจากทางบ้าน โดยความเชื่อของคนรุ่นก่อนก็หวังให้ลูกเป็นหมอใช่ไหมครับ แต่ผมก็ทำได้เท่านี้ไม่ถึงกับสิ่งที่พวกท่านคาดหวังไว้
1.ผมคบกับรุ่นน้องในคณะประมาณ 2ปีโดยที่บ้านรับรู้นะครับ แต่พอความรักมาถึงทางตันเราก็เลยแยกทางกัน พอเลิกกับน้องเค้าผมก็ใช้ชีวิตไปวันๆไม่ได้คาดหวังอะไรจนเวลาผ่านไปปีนึงก็มาเจอแฟนคนปัจจุบัน ซึ่งเธอแก่กกว่าผม 2 ปีครับทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่ง เธอนิสัยดีมากครับคอยซัพพอร์ตผมตลอดไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ เราคุยกันสักพักมันก็ไปได้ดีนะครับ ก็เลยตัดสินใจคบกัน พอคบกันได้2-3เดือนผมก็เลยตัดสินใจคิดว่าจะพาไปทำความรู้จักที่บ้าน
2.เวลานั้นมาถึงครับ ผมเลยบอกกับที่บ้านไปว่าคบคนนี้ แต่สิ่งที่ได้กับมานะครับ ที่บ้านไม่โอเคมากๆ บอกว่าทำไมต้องคบคนนี้ หาคนที่หน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ไม่ได้หรอ ซึ่งพอผมรู้ก็เลยตัดสินใจไม่พาเธอไปพบที่บ้าน ก่อนหน้านี้ที่บ้านไม่เคยห้ามเลยนะครับจะคบใคร
3.พอคบไปได้ช่วงนึงแฟนผมก็พยายามทวงถามทำไมไม่พาไปหาที่บ้านบ้าง ซึ่งเธอก็พาผมไปพบพ่อแม่ของเธอ โดยที่บ้านของเธอนั้นมีฐานะค่อนข้างดีกว่าผมมาก นานวันเข้าเธอก็พยายามกดดันผม บวกับที่บ้านก็กดดันเหมือนกัน โดยแฟนผมก็คุยกับผมนะครับว่าจะวางแผนชีวิตไว้อย่างไรดูเธอจริงจังมาก วันดีคืนดีเธอก็วนมาเรื่องที่บ้านซึงผมก็อึดอัดมากครับ เขาพูดขึ้นมาว่าเธออายหรอที่คบกับเราจนไม่พาไปพบที่บ้าน ผมตอบไปว่าเปล่าแต่ก็บอกเขาไปตรงๆว่าที่บ้านพูดมาอย่างไร
4.พอเธอรู้เรื่องราวเธอคิดว่าคำพูดของที่บ้านนั้นมันเป็นการดูถูกเธอ เธอเลยไม่โอเคกับที่บ้าน ซึ่งทำให้เกิดคติขึ้นกับทั้ง2ฝ่าย โดยผมเป็นคนกลางรับความกดดันจากทั้ง2ฝ่าย ผมก็เข้าใจที่บ้านนะครับคือเขาอยากให้เราสบายแต่เรื่องความรักผมว่ามันบังคับกันไม่ได้
มีทางไหนบ้างครับที่จะทำให้พ่อแม่ยอมรับและแฟนเข้าใจ ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จะเริ่มอย่างไร จะลดอคติและลดการเผชิญหน้าอย่างไร