สวัสดีคะ เราเป็นคนอ้วนที่หนักร้อยยี่สิบหกโล มีช่วงหนึ่งเราลองเข้าไปเล่นแอปหาคู่ หาเพื่อน ในแอปหนึ่งคะ แล้วเราก็ได้คุยกับผู้ชายคนนึง ช่วง เดือนพ.ย 63 คะและคุยกันมาเลื่อยๆ จนไกล้ถึงปีใหม่ เขาถามเราว่า เคยไปเที่ยวไหน ในจังหวัดมาบ้าง เราก้บอกไปจนเขา เอ่ยชวนเราเที่ยว ในช่วงปีใหม่ แต่เราเป้นฝ่ายหาที่พักและจอง ส่วนค่าใช่จ่ายเราออกค่าห้องกันคนละครึ่งคะ ไปเที่ยวกันครั้งแรก เราก็อยากมีของขวัญปีใหม่ให้เขา เราเลยวาดรูปเขาให้ 1 รูป เป็นของขวัญปีใหม่ ส่วนตัวเราเป็นคนที่ชอบให้ของขวัญแบบทำเอง เพราะเราคิดว่า มันเป็นการสื่อถึงความตั้งใจที่เรามีใส่ไปในของขวัญ พอถึงที่พักเราก็เอาของให้เขา แล้วเขาก็มีของขวัญให้เราเช่นกันคะ ต่างคนต่างมีของขวัญให้กัน แล้วอยากจะบอกว่านี่คือการเที่ยวกับผู้ชายที่เจอในแอป หาคู่ครั้งแรก เลยเกร็งบ้างคะ555++ แต่ก็พยายามเป็นตัวเองให้มากที่สุดคะ เรามีอะไรที่คล้ายๆกัน ทั้งนิสัยชอบลองกินอะไรแปลก ชอบทานอะไรที่เหมือนกัน ไม่ค่อยได้เที่ยวไหนเหมือนกัน ขอบอกก่อนนะคะ เคยมีคนในแอปชวนแบบนี้เหมือนกันคะ แต่เราเลือกที่จะปฎิเสธ เขา แต่ไม่รุ้ว่าเพราะอะไร เราถึงตกลงที่จะเที่ยวกับ ผช คนนี้ อาจจะเป็นเพราะ ชอบอะไรคล้ายๆกัน มั้งคะเลยทำให้รู้สึกเหมือนรู้จักกันมานาน ถามว่าสนิทกับเขามากมั้ยบอกเลยคะว่าไม่ขนาดนั้น เขาดูเป็นโลกสวนตัวสูง ไม่ค่อยให้ใครเข้าไปในโลกของเขาสักเท่าไร แล้วเป็น ผช ที่เราคุยคนแรกแบบค่อยๆคุย แบบ คุยเป็นเวลา มีช่องว่างให้ต่างฝ่ายต่างไปอยู่ในโลกของตัวเองเป็นการคุยแบบเลื่อยๆ ช้าๆๆ แบบช้ามากคะ แต่ก็มีความสุขนะคะ เหมือนต่างฝ่ายต่างมีโลกส่วนตัวสูงด้วยมั้งคะ การเที่ยวรอบนี้ความจริงมีสัญญานะคะ เขาตั้งเกณฑ์ไว้ว่าถ้าเรา น.น ตำ่กว่า 100 เขาจะพาไปเที่ยว แต่อยู่ดีๆเขาก็ชวนเราขึ้นมาซะอย่างนั้น แล้วเราก็ตอบตกลง เพราะเราก็อยากเที่ยวเหมือนกันคะ เขาก็อยากเที่ยวเหมือนกันความเห็นตรงกันเลยเที่ยวช่วงปีใหม่คะ..... เที่ยวครั้งนี้มีความประทับใจหลายอย่างเลยหละคะ เดินลงจากเขา เขาก็ส่องไฟให้และคอยมองเราตลอทาง และ ช่วงอาบน้ำไฟเกิดดับคะ และมันต้องใช้ไฟโทรศัพทืส่อง เขาบอกกับเราว่าอย่าเอาไฟวางไว้หน้ากระจกนะเพราะมันจะเกิดเงา และอีกหนึ่งอย่างที่ประทับใน เขาพกซองร้อนที่ทำให้มืออุ่น พกมาเผื่อเราด้วยคะ อีกหนึ่งอย่างที่ทำให้รู้สึกดี คือนางพกกล้องฟิล์มมาถ่ายรูปในทริปนี้คะ นางถ่ายจนเหลือ เนื้อที่ฟิล์ม รูปสุดท้าย นางเก็บไว้ตลอดเลย จนมาถึง ตลาดทองผาภูมิ นางถ่ายรูปเราเป็นรูปสุดท้ายของฟิล์มม้วนนั้นคะ บอกเลยผช คนนี้ไม่ลุ่มล่ามเลยคะ เทคแคร์ดีมาก ความเห็นตรงกันเลยเที่ยวช่วงปีใหม่คะ.....
พอหลังจากแยกกัน เขาขึ้นรถกลับจังหวัดเขา เราก็ขึ้นรถกลับบ้านเรา ตอนนั้นยอมรับเลยคะ ว่าคิดไว้เลยว่า หลังเที่ยวเขาคงไม่คุยกับเราแล้ว แต่เราก็ทักแชททิ้งไว้ว่า ถ้าถึงบ้านแล้วทักบอกด้วยนะ เราไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับมา แต่ เขาเลือกที่จะตอบกลับมา และเราก็คุยกันต่อคะ จนไกลถึงช่วง เทศกาลสงกรานต์ 64 และพี่โควิดก็กำลังกลับมาคะ เราคุยกันว่าอยากไปเที่ยวไหนกันดี จนไปเจอคลิปของยูทูปเบอสองช่องเราเลยตัดสินใจ ไปเที่ นครศรีธรรมราชกันคะ เพราะเราทั้งสองต่างชอบทานช็อกโกแลตเหมือนกัน เลยอยากไปร้านช็อกโกแลตร้านดังร้านนั้น และ เขาอยากไป คิรีวง และน้ำตกคะ เราเลยตกลงที่จะเที่ยวที่จ.นครศรีธรรมราช แต่ส่วนตัวเราเป็นคนชอบทะเลคะ ชอบนั่งมองคลื่น มั่นดูสงบดีคะ เที่ยวรอบนี้เราเลือกที่พักกันในเมืองคะ จุดที่เรานัดเจอกันคือ สายใต้ใหม่คะ บอกก่อนเลยนะคะ เราเป็นคนต่างจังหวัดไม่เคยเข้า ก.ท.ม แบบไม่มีเพื่อนคะ เลยกลัวนิดหน่อย แต่ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกทั้งนั้นใช่มั้ยคะ เราก็เลยจองรถแบบเผื่อเวลาไว้คะ เผื่อจนนั่งรอที่สายใต้ใหม่จนเบื่อ55++ แต่พอเราถึง เราก็ทักไปบอกเขาว่าถึงละนะ เขาก็รีบอาบน้ำและรีบขึ้นรถมาสายใต้ใหม่ และนี้คือการเที่ยวครั้งที่สองและเป็นการเจอกันครั้งที่สองของเราสองคนคะ ช่วงรอขึ้นรถเขาก็พาเราเที่ยวแถวๆนั้นคะ จนถึงเวลาขึ้นรถ พอขึ้นรถ เขาก็หลับตลอด55+ ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนนั่งรถแล้วไม่ค่อยหลับคะ และนี่คือการนั่งรถทัวครั้งแรกของเราเช่นกันคะ จนไปถึงนครศรี ช่วงเช้ามืด พอแสงตะวันเริ่มมา เขาเลือกที่จะพาเราเดินไปที่พัก ซึ่งมันไม่ใช่ไกล้ๆเลยคะ เหมือนได้ออกกำลังกายเลยคะ กว่าจะถึงที่พักเหงื่อแบบท่วมมากกก... ระหว่างทางเขาก็ถามว่าหิวมั้ย กินอะไรก่อนมั้ย ซึ่งปกติเราสองคนไม่กินอะไรตอนเช้า เลยเดินหน้าไปที่พักต่อคะ เปิดประสบการณืใหม่ดีคะ เดินไปที่พัก 55+
พอเดินไปที่พักเราก็อาบน้ำก่อนเลย55++เพราะไม่ไหวแล้ว ร่างกายต้องการอาบน้ำ พอเราอาบน้ำเสร็จ ก็ออกไปหาอะไรกินกันคะ มื้อแรกของพวกเราคือติ่มซำ เพราะคนใต้นิยมกินติ่มซำในตอนเช้า พอทานเสร็จเราก็ไปหาที่เช่ารถ พอได้รถมาแล้วเราก็ทัวกินกันตามรีวิวที่เราตั้งใจไว้คะ เราใช้เวลาร่วมกัน ตั้งแต่วันที่ 11-14 คะ เราและเขาอยากกินขนมร้านดัง ร้านหนึ่ง และ เราเป้นคนที่กินนมปกติไม่ได้คะ เพราะจะถ่ายท้อง พอไปถึงร้านขนมร้านดัง เขาก็ถามเจ้าของร้านว่า มีขนมชิ้นไหนบ้างที่ไม่ได้ผสมนมมั้ยครับ เราไม่คิดว่าเขาจะถาม เพราะปกติเขาจะเป็นคนไม่ชอบถามอะไรใคร จะชอบสังเกตุมากกว่าคะ เราก็ตกใจนะเพราะไม่นึกว่าเขาจะถามให้เรามันก็เกิดเป็นความประทับใจอีกอย่างหนึ่งคะ และเราไปกิน อาหารชนิดหนึ่งที่คล้ายๆเคบับ และมันมีครีมๆขาวๆ เขาไม่แน่ใจเลยถามอีกคะ ว่ามีนมผสมมั้ยครับ เฮ้ย..รู้สึกดี55+ เพราะเราไม่เคยเจอ ผช แบบนี้คะ มันไม่ใช่แค่ร้านนี้คะ ไปคาเฟ่ เขาก็คอยดูเมนูน้ำให้คะ ว่าเรากินอะไรได้บ้าง ที่ไม่ผสมนมคะ ก้เลยเลือกเป็นบลูเบอรี่ปั่น แต่มันมีโยเกิร์ต อยู่รอบแก้วคะ เขาก้ตกใจว่าเราจะกินได้มั้น จะเปลี่ยนกันก็ไม่ได้เพราะ เขาก็กินโกโก้ปั่นนมๆๆๆ เราเลยบอกเขาว่า น่าจะกินได้ คงไม่เป็นไรหรอก แต่สุดท้าย มวนท้องไปหมดเลยคะ ท้องไส้ปั่นป่วน เราก็เลยกลับที่พักกันคะ เขาก็ถามว่าได้เอายามามั้ย ที่บอกให้เตรียมมา 55++ เราก็นั่งท้องไส้ปั่นปวนอย่างนั้นสักพัก แล้วก็มีคุยๆกันบ้าง เรื่องนู่นนี่นั่น ไปเลื่อย แล้วเราก็ไปอาบน้ำ แล้วก็นอนกันคะ ต่างคนต่างนอน เช้าอีกวัน เราเป็นคนตื่นก่อนเขายังไม่ตื่นเราเลยออกไปสูดอากาศข้างนอกคะ แล้วรอให้เขาตื่น เพราะเราคุยกันไว้ว่าจะตื่น 8โมง เราติดนิสัยตื่นเช้าคะ ไกล้ๆ 6โมงเราก็จะตื่นแล้ว พอกลับเข้ามาเราก็อาบน้ำ จากนั้นก็ออกไปหาของอร่อยกินเหมือนเดิมคะ หลายร้านเลยหละคะ 55++ ชวนกินแต่ของอร่อย ตามรีวิวเก่งงงงกันทั้งคู่คะ วันนี้เราไปที่คิรีวง หุบเขาแห่งโอโซนนน บรรยากาศดีมากคะ แต่เราติดฝนกันคะ พอฝนเบาลง เราเลือกตัดสินใจที่จะกลับกันคะ เราสองคนก็ไปซื้อเสื้อกันฝน เรากังวลว่ากลัวใส่ไม่ได้คะ แต่ลืมไปว่าตัวเอง น.น ลงมาเยอะแล้ว555++ตอนเที่ยวตำ่กว่า 100 โลแล้วค่าาา55+ เมื่อก่อนใส่ไม่ได้ไงคะ เขาเลยบอกเราว่าใส่ได้ เขาก็ช่วยเราใส่เสื้อกันฝัน55++ แล้วก็ลุยฝนออกมาคะ แล้วก็ไปน้ำตกอีกแห่ง ติดฝน เหมือนกันเลยคะ 55++ สนุกดีฉ่ำๆดีคะ พอฝนซาเราก็พอมาไกล้ถึงที่พัก ฝันไม่มีเลยคะ เหมือนตัวประหลาดสองคนเลยคะ คนรอบๆเขาก็มองนะคะว่าหลุดมาจากไหนกัน55+บันเทิงดีคะ แล้วมีเหตุการหนึ่งรองเท้าเขาพัง เขาเลยหาร้านที่ขายกาวติดร้องเท้า เราเลยถามเขาว่าทำไมไม่หาร้านซ่อมรองเท้าหละ เราก็เลยหาร้านซ่อมรองเท้าแทนคะ แล้วก็เจอร้านซ่อมรองเท้า เราเลยลองเดินไปถามว่ายังรับซ่อมอยู่มั้ยคะ เพราะมันจะมืดแล้วไงคะกลัวร้านเขาปิด แต่ร้านก้ยังเปิดอยู่ และเราก้มาเจออีกหนึ่งความประทับใจคะ มีคนพิการที่นั่งรถเข็นขอความช่วยเหลือขอยืมโทรศัพท์โทรหาคนมารับ เขาก็ช่วย อย่างเต็มที่คะ พอซ่อมรองเท้าเสร็จ เราก็กลับที่พักคะ พักผ่อนปกติ เราเผลอหลับไป จนสะดุ้งตื่นขึ้นมา 55+ เพราะยังไม่ได้อาบน้ำ ถ้าเรานอนบนเตียงเขาจะนั่งตรงเก้าอี้คะ แต่ถ้าเขานอนเล่นบนเตียงเราก้จะนั่งบนเก้าอี้เช่นกัน เหมือนกันไปอีกคะ55++พอเราตื่นเราก็นั่งหลับอีกหน่อย แล้วก็มานั่งหลับข้างเตียงอี จนนางไล่เราไปอาบน้ำ เราก็เลยมานั่งบนเก้าอีแล้วนางก็ไปนอนบนเตียง เราก้นั่งหลับบนเก้าอี้ต่อ จนนางบอกว่า แหนะๆๆๆๆ ยังจะนั่งหลับอีก ไปอาบน้ำ แต่เราก้นั่งหลับต่อ นางก้ แอะให้เราตกใจหลายรอบ จนเราก้ต้องไปอาบน้ำ55+
ต่างคนต่างอาบน้ำเสร็จ ก้นอนพักผ่อน ปกติคะ ต่างคนต่างนอนนนน พอเช้าอีกวันก็เหมือนเดิมคะ แต่เช้านี้เราไปกินอหารเช้าที่ร้านบะหมี่เจ้าดัง และไปกินหมูสะเตะเจ้าดังกันต่อคะ และแพลนที่ไม่ได้วางไว้คือไปทะเลคะ อยู่ดีๆเราก็ได้ไปทะเล ถึงจะเป็นแค่บหมุ่บ้านชาวประมงก้เถอะคะ แต่นางพาไป ก็ดีใจแล้วค่าาาามีความสุขไปอีก อ้อเราสองคนชอบถ่ายภาพคะ เราจะถนัดทางกล้อง dslr มากกว่ากล้องฟิล์ม ส่วนนางจะชอบกล้องฟิล์มมากกว่าคะ แต่ทริปนี้เราพกกล้องฟิล์มไปนะคะ55++ แต่เราไม่เคยถ่ายรูปคู่กันเลยคะ ตัวเราไม่กล้าที่ขอถ่ายรูปกับเขากเพราะกลัวโดนปฎิเสธคะ เลยไม่ขอถ่ายดีกว่า 55+ แต่ถ้าถามว่าอยากถ่ายรูปร่วมเฟรมกันมั้ยเราอยากถ่ายนะคะ แต่ไม่กล้าพอ แต่ถามว่ามีแอบถ่ายเขามั้ย ยอมรับคะว่ามี55+ อยากเก็บความทรงจำตอนที่มีความสุขไว้ให้มากๆคะถึงสุดท้ายเขาอาจจะเดินจากไป เราก็สามารถเก็บความทรงจำดีๆไว้ได้คะ เราไปร้านช็อกโกแลต เจ้าอร่อยที่นครศรี และนั่งกินช็อกโกแลตหมักและผสมโซดากันที่ร้าน และดาร์กช็อก 1 บาคะ อร่อยมากคะ คุ้มแล้วที่ตัดสินใจมาคะ55++ และเราก้ทัวหาของกินที่คิดว่าอร่อยกันหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วค่าาาา
อ้อ มีอีกนิดคะ พวกเราเอารถที่เช่าไปคืนคะ แต่....เราไม่เรียกแกรบ เราไม่ขึ้นรถสองแถว ที่จะพาเราไปขนส่งค่าาา เดินอีกแล้วววว เดินยาวเลยค่ะ555+
บันเทิงดี ประการณ์ใหม่และที่สำคัญต้องเดินให้ทันเวลาขึ้นรถด้วยนะคะเพราะมันไกล้ถึงเวลาแล้วววว....เดินกันแบบรีบสุดเหวี่ยงงงเลยคะ นางก็มาเอากระเป๋าเราไปถือนะคะ55++ เป็นอะไรที่บันเทิงดีคะ เหนื่อยด้วย เหงื่อท่วมพอๆกับตอนเดินไปที่พักเลยคะ แต่เราขึ้นรถทันนะคะ เราทำให้นางหัวเราะด้วยนะ คือพอขึ้นรถแล้วคือเราก้ก็ง่วงแหละคะ แต่เรานอนไม่หลับเพระาคนด้านหลังเหมือนเตะที่นั่งบ่อย เราเลยเลือกที่จะนั่งหลังตรงๆแล้วหลับคะ 555+ นางก้นั่งเขาเรานะ และทักว่าทำไมไม่นอนให้ดี 55เราก็เลยฝืนนอนที่เบาะนั่งแบบโดนเตะแบบนั้นแหละคะ55+ เพลียด้วยแหละคะ เลยหลับง่าย....ตัดภาพมาที่ตอนถึงสายใต้ใหม่เลยคะ...พอถึงสายใต้ใหม่เราก็ซื้อตั๋วกลับบ้านเลยคะ ส่วนนางก็รอเราขึ้นรถคะ แล้วเราอะดบกมือบ้ายบ่ายนาง แต่นางเหมือนมีอะไรจะพูดก่อนแยกกันกลับเลยคะ เราก้อยากเดินเข้าไปถามนะ แต่รถจะออกแล้วคะ เราเลยขึ้นรถกลับบ้านส่วนนางก้ไปนั่งรอรถเข้าบ้านคะ และเราก้ทักแชทไปเหมือนเดิมคะ ว่าถึงบ้านแล้วบอกเราด้วยน้าา สักพักเขาก้ตอบกลับมาคะว่าถึงบ้านแล้ว เราเลยบอกเขาว่า จ้าา อาบน้ำพักผ่อนได้แล้ววว เพราะตอนนั้นเรายังไม่ถึงบ้านเลยคะ
ทริปนี้เราก็มีความคิดแบบเดิมนะคะ ว่าทริปนี้อาจจะเป็นทริปสุดท้ายที่เขาจะไปกับเรา เราคิดว่าหลังจากนี้เขาคงไม่าค่อยตอบแชทเราแล้วหละ... แต่เราคิดผิดคะ เขาตอบแชทเรา จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังคุยกันอยู่คะ เหมือนเราจะสนิทกันมากขึ้นนะคะ เพราะเมื่อก่อนเขาทำอะไร จะกินอะไรเขาไม่เคยส่งรูปมาเลย หรือเล่า อะไรที่เกี่ยวกับเขาให้ฟังเลย แต่ช่วงหลังๆมานี้นางเริ่มคุยกับเรามากขึ้นคะ ออกไปไหนก็มีบอกบ้าง กินอะไร ก็ส่งมาบ้าง เจอวิดิโออะไรก็ส่งมาให้ดูบ้าง ถามว่าเราโอเคมั้ยกับตอนนี้ดอเคนะคะ แต่บางที เราอยากรู้ว่าเราคุยกันในสถานะอะไรเราจะได้วางตัวถูก แต่เราก็เป็นตัวของตัวเองตลอดนะ แต่บางทีเราจะพุดอะไร กลัวมันจะล้ำเส้นนางเกินไปคะ
เราไม่รู้หรอกคะว่าเขาอยากจะคุยกับเราไปอีกนานแค่ไหน เพราะบางที นางก็ยังใช้คำว่าลืมกับเราอยู่เลยคะ บางทีนางลืมทักเราช่วงกลางวัน.... เราคิดเสมอเลยนะว่าเรายังไม่ใช่สิ่งสำคัญของเขาหรอกคะ ย้ำกับตัวเองตลอด ว่าตราบใดที่เขายังลืมเรา นั่นคือเราไม่ได้สำคัญกับเขา มันเลยทำให้เรารู้สึกไม่กล้าล้ำเส้น หรือทำอะไรหรือพูดอะไร แบบไม่เต็มที่ แต่เราพยายามทำเต้มที่นะคะ เรายอมรับเลยว่ารู้สึกดีกับเขามาก ชอบเลยก็ว่าได้คะ ถึงครั้งนี้เราอาจจะโดนเขาปฎิเสธ แต่ตอนนี้เรายังมีเขาอยู่เราก็จะทำให้เต้มที่คะจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังในวันที่เขาเดินจากเราไป... ^^
คุยกันทุกวัน ไปเที่ยวช่วงเทศกาลด้วยกัน ไปเที่ยวแล้วนอนห้องเดียวกัน แต่ไม่มีสถานะ และไม่เคยคอลหรือโทรคุยกันเลยคะ
พอหลังจากแยกกัน เขาขึ้นรถกลับจังหวัดเขา เราก็ขึ้นรถกลับบ้านเรา ตอนนั้นยอมรับเลยคะ ว่าคิดไว้เลยว่า หลังเที่ยวเขาคงไม่คุยกับเราแล้ว แต่เราก็ทักแชททิ้งไว้ว่า ถ้าถึงบ้านแล้วทักบอกด้วยนะ เราไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับมา แต่ เขาเลือกที่จะตอบกลับมา และเราก็คุยกันต่อคะ จนไกลถึงช่วง เทศกาลสงกรานต์ 64 และพี่โควิดก็กำลังกลับมาคะ เราคุยกันว่าอยากไปเที่ยวไหนกันดี จนไปเจอคลิปของยูทูปเบอสองช่องเราเลยตัดสินใจ ไปเที่ นครศรีธรรมราชกันคะ เพราะเราทั้งสองต่างชอบทานช็อกโกแลตเหมือนกัน เลยอยากไปร้านช็อกโกแลตร้านดังร้านนั้น และ เขาอยากไป คิรีวง และน้ำตกคะ เราเลยตกลงที่จะเที่ยวที่จ.นครศรีธรรมราช แต่ส่วนตัวเราเป็นคนชอบทะเลคะ ชอบนั่งมองคลื่น มั่นดูสงบดีคะ เที่ยวรอบนี้เราเลือกที่พักกันในเมืองคะ จุดที่เรานัดเจอกันคือ สายใต้ใหม่คะ บอกก่อนเลยนะคะ เราเป็นคนต่างจังหวัดไม่เคยเข้า ก.ท.ม แบบไม่มีเพื่อนคะ เลยกลัวนิดหน่อย แต่ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกทั้งนั้นใช่มั้ยคะ เราก็เลยจองรถแบบเผื่อเวลาไว้คะ เผื่อจนนั่งรอที่สายใต้ใหม่จนเบื่อ55++ แต่พอเราถึง เราก็ทักไปบอกเขาว่าถึงละนะ เขาก็รีบอาบน้ำและรีบขึ้นรถมาสายใต้ใหม่ และนี้คือการเที่ยวครั้งที่สองและเป็นการเจอกันครั้งที่สองของเราสองคนคะ ช่วงรอขึ้นรถเขาก็พาเราเที่ยวแถวๆนั้นคะ จนถึงเวลาขึ้นรถ พอขึ้นรถ เขาก็หลับตลอด55+ ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนนั่งรถแล้วไม่ค่อยหลับคะ และนี่คือการนั่งรถทัวครั้งแรกของเราเช่นกันคะ จนไปถึงนครศรี ช่วงเช้ามืด พอแสงตะวันเริ่มมา เขาเลือกที่จะพาเราเดินไปที่พัก ซึ่งมันไม่ใช่ไกล้ๆเลยคะ เหมือนได้ออกกำลังกายเลยคะ กว่าจะถึงที่พักเหงื่อแบบท่วมมากกก... ระหว่างทางเขาก็ถามว่าหิวมั้ย กินอะไรก่อนมั้ย ซึ่งปกติเราสองคนไม่กินอะไรตอนเช้า เลยเดินหน้าไปที่พักต่อคะ เปิดประสบการณืใหม่ดีคะ เดินไปที่พัก 55+
พอเดินไปที่พักเราก็อาบน้ำก่อนเลย55++เพราะไม่ไหวแล้ว ร่างกายต้องการอาบน้ำ พอเราอาบน้ำเสร็จ ก็ออกไปหาอะไรกินกันคะ มื้อแรกของพวกเราคือติ่มซำ เพราะคนใต้นิยมกินติ่มซำในตอนเช้า พอทานเสร็จเราก็ไปหาที่เช่ารถ พอได้รถมาแล้วเราก็ทัวกินกันตามรีวิวที่เราตั้งใจไว้คะ เราใช้เวลาร่วมกัน ตั้งแต่วันที่ 11-14 คะ เราและเขาอยากกินขนมร้านดัง ร้านหนึ่ง และ เราเป้นคนที่กินนมปกติไม่ได้คะ เพราะจะถ่ายท้อง พอไปถึงร้านขนมร้านดัง เขาก็ถามเจ้าของร้านว่า มีขนมชิ้นไหนบ้างที่ไม่ได้ผสมนมมั้ยครับ เราไม่คิดว่าเขาจะถาม เพราะปกติเขาจะเป็นคนไม่ชอบถามอะไรใคร จะชอบสังเกตุมากกว่าคะ เราก็ตกใจนะเพราะไม่นึกว่าเขาจะถามให้เรามันก็เกิดเป็นความประทับใจอีกอย่างหนึ่งคะ และเราไปกิน อาหารชนิดหนึ่งที่คล้ายๆเคบับ และมันมีครีมๆขาวๆ เขาไม่แน่ใจเลยถามอีกคะ ว่ามีนมผสมมั้ยครับ เฮ้ย..รู้สึกดี55+ เพราะเราไม่เคยเจอ ผช แบบนี้คะ มันไม่ใช่แค่ร้านนี้คะ ไปคาเฟ่ เขาก็คอยดูเมนูน้ำให้คะ ว่าเรากินอะไรได้บ้าง ที่ไม่ผสมนมคะ ก้เลยเลือกเป็นบลูเบอรี่ปั่น แต่มันมีโยเกิร์ต อยู่รอบแก้วคะ เขาก้ตกใจว่าเราจะกินได้มั้น จะเปลี่ยนกันก็ไม่ได้เพราะ เขาก็กินโกโก้ปั่นนมๆๆๆ เราเลยบอกเขาว่า น่าจะกินได้ คงไม่เป็นไรหรอก แต่สุดท้าย มวนท้องไปหมดเลยคะ ท้องไส้ปั่นป่วน เราก็เลยกลับที่พักกันคะ เขาก็ถามว่าได้เอายามามั้ย ที่บอกให้เตรียมมา 55++ เราก็นั่งท้องไส้ปั่นปวนอย่างนั้นสักพัก แล้วก็มีคุยๆกันบ้าง เรื่องนู่นนี่นั่น ไปเลื่อย แล้วเราก็ไปอาบน้ำ แล้วก็นอนกันคะ ต่างคนต่างนอน เช้าอีกวัน เราเป็นคนตื่นก่อนเขายังไม่ตื่นเราเลยออกไปสูดอากาศข้างนอกคะ แล้วรอให้เขาตื่น เพราะเราคุยกันไว้ว่าจะตื่น 8โมง เราติดนิสัยตื่นเช้าคะ ไกล้ๆ 6โมงเราก็จะตื่นแล้ว พอกลับเข้ามาเราก็อาบน้ำ จากนั้นก็ออกไปหาของอร่อยกินเหมือนเดิมคะ หลายร้านเลยหละคะ 55++ ชวนกินแต่ของอร่อย ตามรีวิวเก่งงงงกันทั้งคู่คะ วันนี้เราไปที่คิรีวง หุบเขาแห่งโอโซนนน บรรยากาศดีมากคะ แต่เราติดฝนกันคะ พอฝนเบาลง เราเลือกตัดสินใจที่จะกลับกันคะ เราสองคนก็ไปซื้อเสื้อกันฝน เรากังวลว่ากลัวใส่ไม่ได้คะ แต่ลืมไปว่าตัวเอง น.น ลงมาเยอะแล้ว555++ตอนเที่ยวตำ่กว่า 100 โลแล้วค่าาา55+ เมื่อก่อนใส่ไม่ได้ไงคะ เขาเลยบอกเราว่าใส่ได้ เขาก็ช่วยเราใส่เสื้อกันฝัน55++ แล้วก็ลุยฝนออกมาคะ แล้วก็ไปน้ำตกอีกแห่ง ติดฝน เหมือนกันเลยคะ 55++ สนุกดีฉ่ำๆดีคะ พอฝนซาเราก็พอมาไกล้ถึงที่พัก ฝันไม่มีเลยคะ เหมือนตัวประหลาดสองคนเลยคะ คนรอบๆเขาก็มองนะคะว่าหลุดมาจากไหนกัน55+บันเทิงดีคะ แล้วมีเหตุการหนึ่งรองเท้าเขาพัง เขาเลยหาร้านที่ขายกาวติดร้องเท้า เราเลยถามเขาว่าทำไมไม่หาร้านซ่อมรองเท้าหละ เราก็เลยหาร้านซ่อมรองเท้าแทนคะ แล้วก็เจอร้านซ่อมรองเท้า เราเลยลองเดินไปถามว่ายังรับซ่อมอยู่มั้ยคะ เพราะมันจะมืดแล้วไงคะกลัวร้านเขาปิด แต่ร้านก้ยังเปิดอยู่ และเราก้มาเจออีกหนึ่งความประทับใจคะ มีคนพิการที่นั่งรถเข็นขอความช่วยเหลือขอยืมโทรศัพท์โทรหาคนมารับ เขาก็ช่วย อย่างเต็มที่คะ พอซ่อมรองเท้าเสร็จ เราก็กลับที่พักคะ พักผ่อนปกติ เราเผลอหลับไป จนสะดุ้งตื่นขึ้นมา 55+ เพราะยังไม่ได้อาบน้ำ ถ้าเรานอนบนเตียงเขาจะนั่งตรงเก้าอี้คะ แต่ถ้าเขานอนเล่นบนเตียงเราก้จะนั่งบนเก้าอี้เช่นกัน เหมือนกันไปอีกคะ55++พอเราตื่นเราก็นั่งหลับอีกหน่อย แล้วก็มานั่งหลับข้างเตียงอี จนนางไล่เราไปอาบน้ำ เราก็เลยมานั่งบนเก้าอีแล้วนางก็ไปนอนบนเตียง เราก้นั่งหลับบนเก้าอี้ต่อ จนนางบอกว่า แหนะๆๆๆๆ ยังจะนั่งหลับอีก ไปอาบน้ำ แต่เราก้นั่งหลับต่อ นางก้ แอะให้เราตกใจหลายรอบ จนเราก้ต้องไปอาบน้ำ55+
ต่างคนต่างอาบน้ำเสร็จ ก้นอนพักผ่อน ปกติคะ ต่างคนต่างนอนนนน พอเช้าอีกวันก็เหมือนเดิมคะ แต่เช้านี้เราไปกินอหารเช้าที่ร้านบะหมี่เจ้าดัง และไปกินหมูสะเตะเจ้าดังกันต่อคะ และแพลนที่ไม่ได้วางไว้คือไปทะเลคะ อยู่ดีๆเราก็ได้ไปทะเล ถึงจะเป็นแค่บหมุ่บ้านชาวประมงก้เถอะคะ แต่นางพาไป ก็ดีใจแล้วค่าาาามีความสุขไปอีก อ้อเราสองคนชอบถ่ายภาพคะ เราจะถนัดทางกล้อง dslr มากกว่ากล้องฟิล์ม ส่วนนางจะชอบกล้องฟิล์มมากกว่าคะ แต่ทริปนี้เราพกกล้องฟิล์มไปนะคะ55++ แต่เราไม่เคยถ่ายรูปคู่กันเลยคะ ตัวเราไม่กล้าที่ขอถ่ายรูปกับเขากเพราะกลัวโดนปฎิเสธคะ เลยไม่ขอถ่ายดีกว่า 55+ แต่ถ้าถามว่าอยากถ่ายรูปร่วมเฟรมกันมั้ยเราอยากถ่ายนะคะ แต่ไม่กล้าพอ แต่ถามว่ามีแอบถ่ายเขามั้ย ยอมรับคะว่ามี55+ อยากเก็บความทรงจำตอนที่มีความสุขไว้ให้มากๆคะถึงสุดท้ายเขาอาจจะเดินจากไป เราก็สามารถเก็บความทรงจำดีๆไว้ได้คะ เราไปร้านช็อกโกแลต เจ้าอร่อยที่นครศรี และนั่งกินช็อกโกแลตหมักและผสมโซดากันที่ร้าน และดาร์กช็อก 1 บาคะ อร่อยมากคะ คุ้มแล้วที่ตัดสินใจมาคะ55++ และเราก้ทัวหาของกินที่คิดว่าอร่อยกันหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วค่าาาา
อ้อ มีอีกนิดคะ พวกเราเอารถที่เช่าไปคืนคะ แต่....เราไม่เรียกแกรบ เราไม่ขึ้นรถสองแถว ที่จะพาเราไปขนส่งค่าาา เดินอีกแล้วววว เดินยาวเลยค่ะ555+
บันเทิงดี ประการณ์ใหม่และที่สำคัญต้องเดินให้ทันเวลาขึ้นรถด้วยนะคะเพราะมันไกล้ถึงเวลาแล้วววว....เดินกันแบบรีบสุดเหวี่ยงงงเลยคะ นางก็มาเอากระเป๋าเราไปถือนะคะ55++ เป็นอะไรที่บันเทิงดีคะ เหนื่อยด้วย เหงื่อท่วมพอๆกับตอนเดินไปที่พักเลยคะ แต่เราขึ้นรถทันนะคะ เราทำให้นางหัวเราะด้วยนะ คือพอขึ้นรถแล้วคือเราก้ก็ง่วงแหละคะ แต่เรานอนไม่หลับเพระาคนด้านหลังเหมือนเตะที่นั่งบ่อย เราเลยเลือกที่จะนั่งหลังตรงๆแล้วหลับคะ 555+ นางก้นั่งเขาเรานะ และทักว่าทำไมไม่นอนให้ดี 55เราก็เลยฝืนนอนที่เบาะนั่งแบบโดนเตะแบบนั้นแหละคะ55+ เพลียด้วยแหละคะ เลยหลับง่าย....ตัดภาพมาที่ตอนถึงสายใต้ใหม่เลยคะ...พอถึงสายใต้ใหม่เราก็ซื้อตั๋วกลับบ้านเลยคะ ส่วนนางก็รอเราขึ้นรถคะ แล้วเราอะดบกมือบ้ายบ่ายนาง แต่นางเหมือนมีอะไรจะพูดก่อนแยกกันกลับเลยคะ เราก้อยากเดินเข้าไปถามนะ แต่รถจะออกแล้วคะ เราเลยขึ้นรถกลับบ้านส่วนนางก้ไปนั่งรอรถเข้าบ้านคะ และเราก้ทักแชทไปเหมือนเดิมคะ ว่าถึงบ้านแล้วบอกเราด้วยน้าา สักพักเขาก้ตอบกลับมาคะว่าถึงบ้านแล้ว เราเลยบอกเขาว่า จ้าา อาบน้ำพักผ่อนได้แล้ววว เพราะตอนนั้นเรายังไม่ถึงบ้านเลยคะ
ทริปนี้เราก็มีความคิดแบบเดิมนะคะ ว่าทริปนี้อาจจะเป็นทริปสุดท้ายที่เขาจะไปกับเรา เราคิดว่าหลังจากนี้เขาคงไม่าค่อยตอบแชทเราแล้วหละ... แต่เราคิดผิดคะ เขาตอบแชทเรา จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังคุยกันอยู่คะ เหมือนเราจะสนิทกันมากขึ้นนะคะ เพราะเมื่อก่อนเขาทำอะไร จะกินอะไรเขาไม่เคยส่งรูปมาเลย หรือเล่า อะไรที่เกี่ยวกับเขาให้ฟังเลย แต่ช่วงหลังๆมานี้นางเริ่มคุยกับเรามากขึ้นคะ ออกไปไหนก็มีบอกบ้าง กินอะไร ก็ส่งมาบ้าง เจอวิดิโออะไรก็ส่งมาให้ดูบ้าง ถามว่าเราโอเคมั้ยกับตอนนี้ดอเคนะคะ แต่บางที เราอยากรู้ว่าเราคุยกันในสถานะอะไรเราจะได้วางตัวถูก แต่เราก็เป็นตัวของตัวเองตลอดนะ แต่บางทีเราจะพุดอะไร กลัวมันจะล้ำเส้นนางเกินไปคะ
เราไม่รู้หรอกคะว่าเขาอยากจะคุยกับเราไปอีกนานแค่ไหน เพราะบางที นางก็ยังใช้คำว่าลืมกับเราอยู่เลยคะ บางทีนางลืมทักเราช่วงกลางวัน.... เราคิดเสมอเลยนะว่าเรายังไม่ใช่สิ่งสำคัญของเขาหรอกคะ ย้ำกับตัวเองตลอด ว่าตราบใดที่เขายังลืมเรา นั่นคือเราไม่ได้สำคัญกับเขา มันเลยทำให้เรารู้สึกไม่กล้าล้ำเส้น หรือทำอะไรหรือพูดอะไร แบบไม่เต็มที่ แต่เราพยายามทำเต้มที่นะคะ เรายอมรับเลยว่ารู้สึกดีกับเขามาก ชอบเลยก็ว่าได้คะ ถึงครั้งนี้เราอาจจะโดนเขาปฎิเสธ แต่ตอนนี้เรายังมีเขาอยู่เราก็จะทำให้เต้มที่คะจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังในวันที่เขาเดินจากเราไป... ^^