อยากทราบว่าการเป็นแม่เลี้ยงยากไหมคะ?
เราอายุ23ปี ตอนนี้กำลังท้องอยู่ได้7เดือนแล้ว
เรากำลังตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่ค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟน อายุห่างกัน8ปี เขาอายุเยอะกว่า เคยมีครอบครัวมาแล้ว มีลูกด้วยกัน1คน เลิกรากันไปนานแล้ว ทางครอบครัวของเขา พ่อกับแม่เขาก็เลิกรากันไปเช่นกัน ตอนที่เราคบกับเขา เขาตัวคนเดียวไม่มีคนคอยช่วยเหลือสักเท่าไหร่แต่ตอนแรกคุยๆกันเขาเป็นที่อบอุ่นมากๆคนนึง เอาใจใส่ดีเลยล่ะ เขาเลยย้ายที่ทำงานมาอยู่ใกล้ๆเรา จากนั้นเรากับเขาก็มีลูกด้วยกัน เราบอกทางบ้านของเรา บอกทางฝั่งแม่ของเขาครอบครัวเขา ครอบครัวเราก็บอกให้มาสู่ขอตามประเพณี แต่ปัญหาก็คือ เขาไม่มีเงินเก็บเลย ทางครอบครัวเราก็บอกว่าให้ผู้ใหญ่ฝั่งเขามาพูดว่าจะเอายังไง คือทางครอบครัวเขาก็บอกว่ามาไม่ได้ติดcovid-19ต้องรอให้มาซาก่อน พอช่วงประมาณเดือน ก.พ โรคก็เริ่มซาแล้วแต่ครอบครัวฝั่งเขาก็ไม่ได้ติดต่อมา เราเลยติดต่อไป เขาบอก ไม่มีให้หรอกลูก ให้พี่เขาจัดการเองล่ะกัน(เรื่องนี้คือผ่านไปล่ะกัน เหตุคงเพราะครอบครัวเขาเลิกรากันไปแล้ว เลยไม่อยากรับผิดชอบมั้ง เราคิดเองนะ) จากนั้นเราก็มาบอกกับแฟนเราว่าจะเอายังไงต่อ เขาก็บอกขอพี่เก็บตังก่อนนะ แล้วเรากลับบ้านกัน เรื่องนี้เราก็ไปปรึกษาครอบครัวแล้ว พ่อแม่เราก็บอกว่า งั้นเอางี้ไหนๆลูกก็เกิดมาแล้ว มีเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็คิดแค่เรื่องลูกก่อน
จากนั้นเราก็ทำการฝากครรภ์ ที่ รพ.รัฐแห่งหนึ่งไป เรายังทำงานตามปกตินะ ส่วนเขาก็ทำงานเช่นกัน ประเด็นที่อยากจะพูดคือ เงินเดือนพี่เขาก็ไม่มากเท่าไหร่ เป็น รปภ.อยู่โรงงานแห่งนึง ตอนแรกๆเรากับเขายังดีดีกันอยู่ช่วงหลังๆมา เราบอกขอเงินเดือนพี่เขาเก็บไว้ค่าคลอดลูกได้ไหม เขาบอกปัดๆว่า เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง ส่วนเงินเดือนพี่เขาตอนแรกให้มาอยู่ประมาณ2เดือน ได้ แต่พักหลังมา บอกต้องจ่ายค่าห้อง ค่ารถมอไซ ค่าอยู่ค่ากิน ค่าเน็ต มันไม่พอใช้ เราเลยบอก ไม่เป็นไร และเวลาเขาไม่พอใช้ส่วนใหญ่เราก็มักจะโอนเสมอ (เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ เราทำงานคลินิกสัตวแพทย์แห่งนึง พักอาศัยในคลินิกเลย เขาเป็นคนบ้านเดียวกับเราอ่ะนะ) เราจะไปๆมาๆที่ห้องเช่าพี่เขาอยู่แต่ไม่ได้อยู่ถาวรหรอก เพราะเกรงใจเจ้านายด้วยล่ะ ที่พักเขาก็ให้อยู่ฟรีเราเลยเกรงใจถ้าจะย้ายออกไป
พอเราท้องย่างเข้าเดือนที่3 เราเริ่มมีทะเลลาะกันล่ะเราถามว่าเงินเดือนที่ทำงานมาหายไปไหนหมด ทำไมไม่เหลือใช้เลย ประหยัดบ้างสิ พอเราพูดไป ก็ทำเป็นโมโหใส่เรา เสียงจะเปลี่ยนเป็นตะหวาดใส่ มีคืนนึงเขาเข้านอนไปแล้ว แต่เรานอนไม่หลับ ร้องไห้ เแล้วก็เครียดอยู่เราลองเช็คที่มือถือเขาดู นู้น นี่ นั่น..ไปเจอแอปอันนึง เกี่ยวกับการพนันออนไลน์ เขาเติมออนไลน์เล่นแอปนั้นไปหลายพันเกือบหมื่นเลยล่ะ เรานี่แบบอารมฉุนเลยตอนนั้น เราก็เช็คไปหมดเลย มีทั้งคนขอยืมตังบ้าง เล่นออนไลน์บ้าง จ่ายหนี้ที่ยืมเขาไปบ้าง แต่ที่หนักๆคือเล่นพนันออนไลน์นี่ล่ะ เราได้แต่ร้องไห้อยู่อย่างนั้นล่ะเกือบเช้า ถึงได้หลับ ตอนเช้าก็เปิดอกคุยกับเขา เรื่องเล่นพนัน ก็มีทะเลาะพักนึงล่ะ จากนั้นเขาก็รับปากว่าจะไม่เล่นอีก เราก็ให้โอกาส เขาไป เขาทำงานได้สักระยะนึงที่ทำงานก็มีเรื่องกับที่ทำงานเ ราไม่รู้ว่าเรื่องอะไรหรอก จากนั้นเขาก็ออกจากที่ทำงานตรงนั้น มาหาสมัครอีกที่ รอเขาเรียกตัวก็เกือบ1เดือน ทำแบบเดิม เป็น รปภ.ก่อนหน้านั้นเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้เขาเองแทบทุกอย่าง ค่าห้องเช่า+ค่ารถ ค่ากินจนเขาได้งานอ่ะ เราก็คิดอยู่เหมือนกันเหมือนเราเลี้ยงเขาฝ่ายเดียวเลย ข้ามไป~พอได้งานใหม่ก็เริ่มงานตามปกติ แต่งานตรงนี้จะหนักหน่อยเพราะต้องตากแดดแทบทั้งวัน เขาก็มักจะบอกเราว่า งานมันหนักและก็เหนื่อยมาก รถเข้าออกแทบทั้งวันเลย คนร่วมงานก็เอาเปรียบกินข้าวทีเป็น ชม.เขาก็บ่นๆแบบนี้แทบทุกวัน หลังจากเครียดจากที่ทำงานมาก็จะกินเหล้า สูบบุหรี่ เราก็บอกแล้วนะเราไม่ชอบแต่เขาก็เลิกไม่ได้ แล้วก็จบลงด้วยการทะเลาะกันอีก ส่วนใหญ่แล้วเราจะทะเลาะกับก็เรื่องนี้ เพราะเขาบอกว่าไม่มีตังกินข้าว แล้วทำไมตังซื้อเหล้าซื้อบุหรี่มี พอเราพูดงี้ก็อารมขึ้น ตะคอกใส่ เรามีปากเสียงกันบ่อยจนตอนนี้เราท้อง7เดือน (เราก็ยังทำงานอยู่นะ หาเงินค่าคลอดให้ลูก) เงินเดือนที่เขาบอกจะให้ก็ไม่มีทีท่าจะได้ พึ่งไม่ได้อ่ะเอาตรงๆเลย เราปรึกษาครอบครัวเราแล้ว ก็บอกว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ อยู่กันไปก็ไม่มีความสุขหรอก เรายิ่งเป็นคนไม่ค่อยพูด หัวอ่อน ยอมคนง่ายด้วย ยิ่งเข้าทางเขาเลย เพราะเขาจะเอาเปรียบไปเรื่อยๆ ใจเรานึกสงสารแต่ลูก เราพาลูกร้องไห้ มาตั้งแต่ท้องอ่อนๆ จนทุกวันนี้ก็ยังร้องยังเครียดเหมือนเดิม หลายๆอย่างเขาบอกจะเปลี่ยน แรกๆเปลี่ยนได้หลังๆก็เหมือนเดิม ใจเราก็อยากให้ลูกเกิดมามีพ่อ คือเราก็รักเขาแหละแต่เขาเหมือนไม่ได้รักเราอ่ะ เขาสนใจแต่ตัวเองแต่เรื่องนอกใจ เขาไม่มีเลยนะ(80%)เพราะเขาบอกรักเราคนเดียว ตอนเราเช็คก็ไม่มีอะไรที่ส่อว่าจะนอกใจเลย ใจเราตอนนี้อยากเลิกกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เพราะขนาดเราท้อง ยังทำเราเสียใจ ร้องไห้อยู่เลย ไม่สงสารกันเลยด้วยซ้ำ เราเลยคิดว่าเขาคงดูแลเรากับลูกไม่ได้ เราเลยคิดจะเป็นเลี้ยงเดี่ยว อยากรู้ว่า มันยาก แล้วก็จัดการยังไงถึงจะผ่านจุดนี้ไปได้ รบกวนขอคำชี้แนะ ให้หน่อยนะคะ
กำลังตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
เราอายุ23ปี ตอนนี้กำลังท้องอยู่ได้7เดือนแล้ว
เรากำลังตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่ค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟน อายุห่างกัน8ปี เขาอายุเยอะกว่า เคยมีครอบครัวมาแล้ว มีลูกด้วยกัน1คน เลิกรากันไปนานแล้ว ทางครอบครัวของเขา พ่อกับแม่เขาก็เลิกรากันไปเช่นกัน ตอนที่เราคบกับเขา เขาตัวคนเดียวไม่มีคนคอยช่วยเหลือสักเท่าไหร่แต่ตอนแรกคุยๆกันเขาเป็นที่อบอุ่นมากๆคนนึง เอาใจใส่ดีเลยล่ะ เขาเลยย้ายที่ทำงานมาอยู่ใกล้ๆเรา จากนั้นเรากับเขาก็มีลูกด้วยกัน เราบอกทางบ้านของเรา บอกทางฝั่งแม่ของเขาครอบครัวเขา ครอบครัวเราก็บอกให้มาสู่ขอตามประเพณี แต่ปัญหาก็คือ เขาไม่มีเงินเก็บเลย ทางครอบครัวเราก็บอกว่าให้ผู้ใหญ่ฝั่งเขามาพูดว่าจะเอายังไง คือทางครอบครัวเขาก็บอกว่ามาไม่ได้ติดcovid-19ต้องรอให้มาซาก่อน พอช่วงประมาณเดือน ก.พ โรคก็เริ่มซาแล้วแต่ครอบครัวฝั่งเขาก็ไม่ได้ติดต่อมา เราเลยติดต่อไป เขาบอก ไม่มีให้หรอกลูก ให้พี่เขาจัดการเองล่ะกัน(เรื่องนี้คือผ่านไปล่ะกัน เหตุคงเพราะครอบครัวเขาเลิกรากันไปแล้ว เลยไม่อยากรับผิดชอบมั้ง เราคิดเองนะ) จากนั้นเราก็มาบอกกับแฟนเราว่าจะเอายังไงต่อ เขาก็บอกขอพี่เก็บตังก่อนนะ แล้วเรากลับบ้านกัน เรื่องนี้เราก็ไปปรึกษาครอบครัวแล้ว พ่อแม่เราก็บอกว่า งั้นเอางี้ไหนๆลูกก็เกิดมาแล้ว มีเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็คิดแค่เรื่องลูกก่อน
จากนั้นเราก็ทำการฝากครรภ์ ที่ รพ.รัฐแห่งหนึ่งไป เรายังทำงานตามปกตินะ ส่วนเขาก็ทำงานเช่นกัน ประเด็นที่อยากจะพูดคือ เงินเดือนพี่เขาก็ไม่มากเท่าไหร่ เป็น รปภ.อยู่โรงงานแห่งนึง ตอนแรกๆเรากับเขายังดีดีกันอยู่ช่วงหลังๆมา เราบอกขอเงินเดือนพี่เขาเก็บไว้ค่าคลอดลูกได้ไหม เขาบอกปัดๆว่า เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง ส่วนเงินเดือนพี่เขาตอนแรกให้มาอยู่ประมาณ2เดือน ได้ แต่พักหลังมา บอกต้องจ่ายค่าห้อง ค่ารถมอไซ ค่าอยู่ค่ากิน ค่าเน็ต มันไม่พอใช้ เราเลยบอก ไม่เป็นไร และเวลาเขาไม่พอใช้ส่วนใหญ่เราก็มักจะโอนเสมอ (เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ เราทำงานคลินิกสัตวแพทย์แห่งนึง พักอาศัยในคลินิกเลย เขาเป็นคนบ้านเดียวกับเราอ่ะนะ) เราจะไปๆมาๆที่ห้องเช่าพี่เขาอยู่แต่ไม่ได้อยู่ถาวรหรอก เพราะเกรงใจเจ้านายด้วยล่ะ ที่พักเขาก็ให้อยู่ฟรีเราเลยเกรงใจถ้าจะย้ายออกไป
พอเราท้องย่างเข้าเดือนที่3 เราเริ่มมีทะเลลาะกันล่ะเราถามว่าเงินเดือนที่ทำงานมาหายไปไหนหมด ทำไมไม่เหลือใช้เลย ประหยัดบ้างสิ พอเราพูดไป ก็ทำเป็นโมโหใส่เรา เสียงจะเปลี่ยนเป็นตะหวาดใส่ มีคืนนึงเขาเข้านอนไปแล้ว แต่เรานอนไม่หลับ ร้องไห้ เแล้วก็เครียดอยู่เราลองเช็คที่มือถือเขาดู นู้น นี่ นั่น..ไปเจอแอปอันนึง เกี่ยวกับการพนันออนไลน์ เขาเติมออนไลน์เล่นแอปนั้นไปหลายพันเกือบหมื่นเลยล่ะ เรานี่แบบอารมฉุนเลยตอนนั้น เราก็เช็คไปหมดเลย มีทั้งคนขอยืมตังบ้าง เล่นออนไลน์บ้าง จ่ายหนี้ที่ยืมเขาไปบ้าง แต่ที่หนักๆคือเล่นพนันออนไลน์นี่ล่ะ เราได้แต่ร้องไห้อยู่อย่างนั้นล่ะเกือบเช้า ถึงได้หลับ ตอนเช้าก็เปิดอกคุยกับเขา เรื่องเล่นพนัน ก็มีทะเลาะพักนึงล่ะ จากนั้นเขาก็รับปากว่าจะไม่เล่นอีก เราก็ให้โอกาส เขาไป เขาทำงานได้สักระยะนึงที่ทำงานก็มีเรื่องกับที่ทำงานเ ราไม่รู้ว่าเรื่องอะไรหรอก จากนั้นเขาก็ออกจากที่ทำงานตรงนั้น มาหาสมัครอีกที่ รอเขาเรียกตัวก็เกือบ1เดือน ทำแบบเดิม เป็น รปภ.ก่อนหน้านั้นเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้เขาเองแทบทุกอย่าง ค่าห้องเช่า+ค่ารถ ค่ากินจนเขาได้งานอ่ะ เราก็คิดอยู่เหมือนกันเหมือนเราเลี้ยงเขาฝ่ายเดียวเลย ข้ามไป~พอได้งานใหม่ก็เริ่มงานตามปกติ แต่งานตรงนี้จะหนักหน่อยเพราะต้องตากแดดแทบทั้งวัน เขาก็มักจะบอกเราว่า งานมันหนักและก็เหนื่อยมาก รถเข้าออกแทบทั้งวันเลย คนร่วมงานก็เอาเปรียบกินข้าวทีเป็น ชม.เขาก็บ่นๆแบบนี้แทบทุกวัน หลังจากเครียดจากที่ทำงานมาก็จะกินเหล้า สูบบุหรี่ เราก็บอกแล้วนะเราไม่ชอบแต่เขาก็เลิกไม่ได้ แล้วก็จบลงด้วยการทะเลาะกันอีก ส่วนใหญ่แล้วเราจะทะเลาะกับก็เรื่องนี้ เพราะเขาบอกว่าไม่มีตังกินข้าว แล้วทำไมตังซื้อเหล้าซื้อบุหรี่มี พอเราพูดงี้ก็อารมขึ้น ตะคอกใส่ เรามีปากเสียงกันบ่อยจนตอนนี้เราท้อง7เดือน (เราก็ยังทำงานอยู่นะ หาเงินค่าคลอดให้ลูก) เงินเดือนที่เขาบอกจะให้ก็ไม่มีทีท่าจะได้ พึ่งไม่ได้อ่ะเอาตรงๆเลย เราปรึกษาครอบครัวเราแล้ว ก็บอกว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ อยู่กันไปก็ไม่มีความสุขหรอก เรายิ่งเป็นคนไม่ค่อยพูด หัวอ่อน ยอมคนง่ายด้วย ยิ่งเข้าทางเขาเลย เพราะเขาจะเอาเปรียบไปเรื่อยๆ ใจเรานึกสงสารแต่ลูก เราพาลูกร้องไห้ มาตั้งแต่ท้องอ่อนๆ จนทุกวันนี้ก็ยังร้องยังเครียดเหมือนเดิม หลายๆอย่างเขาบอกจะเปลี่ยน แรกๆเปลี่ยนได้หลังๆก็เหมือนเดิม ใจเราก็อยากให้ลูกเกิดมามีพ่อ คือเราก็รักเขาแหละแต่เขาเหมือนไม่ได้รักเราอ่ะ เขาสนใจแต่ตัวเองแต่เรื่องนอกใจ เขาไม่มีเลยนะ(80%)เพราะเขาบอกรักเราคนเดียว ตอนเราเช็คก็ไม่มีอะไรที่ส่อว่าจะนอกใจเลย ใจเราตอนนี้อยากเลิกกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เพราะขนาดเราท้อง ยังทำเราเสียใจ ร้องไห้อยู่เลย ไม่สงสารกันเลยด้วยซ้ำ เราเลยคิดว่าเขาคงดูแลเรากับลูกไม่ได้ เราเลยคิดจะเป็นเลี้ยงเดี่ยว อยากรู้ว่า มันยาก แล้วก็จัดการยังไงถึงจะผ่านจุดนี้ไปได้ รบกวนขอคำชี้แนะ ให้หน่อยนะคะ