อ่านหลายคนแล้ว แต่ไม่มีใครเล่าเกี่ยวกับความทุกข์ เรื่องหนี้สิน เจ้าหนี้กดดัน จี้ทวงเงินคืน ส่วนตัวคนเขียน เป็นลูกหนี้
อาจช่วงๆแรกๆก็ดี มีเงินใช้หนี้สิน ตรงเวลา แต่มีช่วงโควิด 19 เข้าประเทศทำให้ทุกอย่างแย่ลง โดนเฉพาะงานที่ทำ โอทีไม่มี รายได้น้อยลง จนบางเดือน เหลือเงินเหรียญในกะปุก ต้องทุบมาซื้อข้าวกิน
บางวัน หุ่งข้าวกินกับซอล บางวัน ก็อด จนได้ยิบยืมเงินทางนูนที ทางนี้ที จนสิ้นเดือนมาเงินออก ติดลบสิคับ จนต้องไปดาวรถแลกเงิน แต่ทีนี้ โดนเอาเปรียบ เกินไป ออกรถรถครึ่งล้าน ยืมดาว แสนหนึ่ง เหลือเงิน หกหมื่น ไม่คุ้มเลย แต่ก็ต้องทำเพราะเจ้าหนี้ทั้งหลายรออยู่ พอเอาใช้ เค้าไปเกือบหมดเหลือตังใช้แค่2พัน ก็คิดหาวิธีดาวรถแลกเงินอีกสิคับ แต่ (ไม่สามารถออกรถที่ไหนได้อีกเลย)
......เชื่อว่าหลายคนทำแบบนี้ สุดท้ายขายรถหมด เงินหมด ไม่มีเงินให้เจ้าหนี้ เอาไงดีละทีนี้ สมองของลูกหนี้คนนี้คิดได้อยากเดียว อยากตาย
นะเวลานี้คิดหน้าคิดหลังว่าเจ้านี้จะมาเคาะประตูไหม ดักรอข้างล่างไหม ดักรอที่ทำงานไหม สิ่งนี้ละคือความกลัว เพราะหมดทางหาเงินให้เค้าแล้ว
วันนี้ 25/5/2564 เวลา 23:30 ข้าพเจ้า กลัว และ ก็กลัว
(เรื่องเล่านี้ไม่เคยมีใครรับรู้ด้วยมีแต่ตัวข้าพเจ้าที่รู้และทำ)#สุดท้ายข้าพเจ้าก็อยากเล่าสู คนที่อ่านได้รับฟังก็พอ
จิตใจต้องนี้ทั้งกลัวทั้งทุกข์ จนทำให้ตัวเองนิ่งไปชั่วขนาด
เวลาทุกข์ใจสุด...ๆ เรื่องเงิน เรื่องหนี้สินที่สร้างขึ้น
อาจช่วงๆแรกๆก็ดี มีเงินใช้หนี้สิน ตรงเวลา แต่มีช่วงโควิด 19 เข้าประเทศทำให้ทุกอย่างแย่ลง โดนเฉพาะงานที่ทำ โอทีไม่มี รายได้น้อยลง จนบางเดือน เหลือเงินเหรียญในกะปุก ต้องทุบมาซื้อข้าวกิน
บางวัน หุ่งข้าวกินกับซอล บางวัน ก็อด จนได้ยิบยืมเงินทางนูนที ทางนี้ที จนสิ้นเดือนมาเงินออก ติดลบสิคับ จนต้องไปดาวรถแลกเงิน แต่ทีนี้ โดนเอาเปรียบ เกินไป ออกรถรถครึ่งล้าน ยืมดาว แสนหนึ่ง เหลือเงิน หกหมื่น ไม่คุ้มเลย แต่ก็ต้องทำเพราะเจ้าหนี้ทั้งหลายรออยู่ พอเอาใช้ เค้าไปเกือบหมดเหลือตังใช้แค่2พัน ก็คิดหาวิธีดาวรถแลกเงินอีกสิคับ แต่ (ไม่สามารถออกรถที่ไหนได้อีกเลย)
......เชื่อว่าหลายคนทำแบบนี้ สุดท้ายขายรถหมด เงินหมด ไม่มีเงินให้เจ้าหนี้ เอาไงดีละทีนี้ สมองของลูกหนี้คนนี้คิดได้อยากเดียว อยากตาย
นะเวลานี้คิดหน้าคิดหลังว่าเจ้านี้จะมาเคาะประตูไหม ดักรอข้างล่างไหม ดักรอที่ทำงานไหม สิ่งนี้ละคือความกลัว เพราะหมดทางหาเงินให้เค้าแล้ว
วันนี้ 25/5/2564 เวลา 23:30 ข้าพเจ้า กลัว และ ก็กลัว
(เรื่องเล่านี้ไม่เคยมีใครรับรู้ด้วยมีแต่ตัวข้าพเจ้าที่รู้และทำ)#สุดท้ายข้าพเจ้าก็อยากเล่าสู คนที่อ่านได้รับฟังก็พอ
จิตใจต้องนี้ทั้งกลัวทั้งทุกข์ จนทำให้ตัวเองนิ่งไปชั่วขนาด