ขอเกริ่นนะคะอาจจะยาวหน่อย เรากับเขาเป็นแฟนกันมาเกือบจะครบปี ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้มีอะไรหวือหวาเหมือนคู่อื่นก็มีทะเลาะกันบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนมากปัญหาจะเกิดจากเราที่เป็นผู้หญิงซึ่งมักจะเกิดอาการนอยด์ น้อยใจแฟนตัวเองบ่อยๆ สาเหตุมาจากเขาไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ค่อยได้คุยกัน เคยมีช่วงที่เขาทำงานแรกๆเขาทักมาบอกแค่ว่า ทำงานละนะแล้วหลังจากนั้นก็หายไปเลยค่ะ มาตอบอีกทีตอนถึงบ้านประมาณ 2-3 ทุ่มซึ่งอันนี้แล้วแต่วันที่เขากลับดึกแต่บทสนทนาก็ยังคงเหมือนเดิมค่ะ ช่วงนั้นเรารู้สึกว่า เขาดูติดพี่ที่ทำงานมากๆ เขาพยายามบอกกับเราว่า แค่ทำงานก็เหนื่อยแล้วแต่ก็มีเวลาไปกินเลี้ยงบ้างหรือไปเดินห้างซื้อของกันค่อยกลับบ้าน (เรากับเขาต่างคนต่างอยู่บ้าน) อันนี้เราเข้าใจเขานะคะ ว่าอยากผ่อนคลายจากการทำงาน แต่ในหนึ่งวันนั้นๆเราก็ทำได้แต่รอ ในช่วงนั้นเราทะเลาะกันหนักมากจนเกือบจะเลิกกัน สิ่งที่เพื่อนบอกเราคือ ให้ถอยออกมามันอาจจะยากแต่มันจะดีสำหรับตัวเราเราก็บอกกับเพื่อนว่า เราอยากเห็นเขาประสบความสำเร็จอยากอยู่กับเขาในช่วงเวลานั้น สิ่งที่เพื่อนเราตอบกลับมาคือคิดว่าในวันที่เขาประสบความสำเร็จในชีวิตจริงๆแล้วเขายังจะอยากมีอยู่หรอ มันก็ยังเป็นคำถามในใจเราตลอดมา แต่ในเมื่อเราเดินมาถึงจุดๆนี้แล้วการที่เราจะเลือกรักใครสักคนมันเป็นอะไรที่ยากมากค่ะ กว่าจะเปิดใจให้เขาเข้ามาได้เราก็คิดทบทวนหลายรอบเหมือนกัน เราเลยลองดูสักตั้งไม่ไหวจะถอยจริงๆ พักหลังๆมาเขาเริ่มดีขึ้น จนมาถึงช่วงนี้เขาก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เราก็ลองปรับความเข้าใจกันอีกสักรอบ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมามันคาราคาซังมากค่ะ ทุกครั้งที่เราถามเขาเราจะได้คำตอบกลับมาว่า แล้วเธอจะให้ฉันตอบว่าไงละ หรือเธออยากให้ฉันตอบแบบไหน ซึ่งเราเป็นคนถามแล้วเราก็ต้องเป็นคนมาเลือกคำตอบเอง ตรงนี้แหละค่ะที่เป็นประเด็นหลักที่ว่า เราถามอะไรเขามักจะไม่ค่อยได้คำตอบที่ชัดเจน หรือเวลาปรับความเข้าใจกันจริงๆเวลาที่เราพูดความรู้สึกออกมาเขามักจะเงียบ แล้วก็ถามเรากลับเหมือนเดิม บางทีเราก็โมโหว่าทำไมเขาไม่บอกเราตรงๆไปเลย ทำไมต้องมาถามเรากลับ จนกระทั่งเมื่อคืน เขาก็ยอมรับกับเราว่า เขาอาจจะกลับมามีโลกส่วนตัวสูง ถ้าถามว่าอยู่คนเดียวกับระหว่างมีเราอยู่ด้วยคิดว่าแบบไหนมันดีกว่ากัน เขาก็บอกเราว่าอยู่คนเดียวก็รู้สึกเฉยๆ มีเราอยู่ด้วยก็รู้สึกเฉยๆ เขาให้เหตุผลกับเราว่าเพราะตอนนี้เขายังค้นหาตัวเองไม่เจอ เราก็เลยถามกลับไปว่าถ้าวันนึงที่เธอค้นหาตัวเองเจอแล้วแล้วถ้าถึงวันนั้นมันไม่มีเราอยู่ด้วยเลยอะ เขาบอกว่าก็อาจจะเป็นไปได้ ซึ่งเราฟังแล้วเราก็รู้สึกจุกอกดีค่ะ มันคล้ายๆประโยคที่เพื่อนเคยบอกเรามาก่อนแต่เราก็พยายามที่จะไม่เก็บมาคิด เขาบอกว่าเขายังรักเราเหมือนเดิมแต่ถ้าการกระทำของเขาที่เป็นแบบนี้ทำให้เราต้องเหนื่อยหรือคิดมากก็ลองห่างกันดูมั้ยมันเป็นปัญหาที่เขาแก้ให้เราไม่ได้เพราะเขารู้ว่าเขาทำไม่ได้เขาเลยเลือกที่จะไม่สัญญาอะไรกับเราเลย และความรู้สึกเขาตอนนี้มันเหมือนเพลงไปไม่ถึง ซึ่งปกติเราก็ฟังเพลงนี้เป็นประจำอยู่แล้วและก็เป็นเพลงที่ชอบมากเพลงนึง เข้าใจเนื้อหาความหมายของเพลงเป็นอย่างดี พอได้ยินเขาพูดขึ้นมาเรากก็รู้สึกเจ็บนิดๆ เราเลยอยากถามว่า ถ้าคนเรายังรักกันเหมือนเดิมทำไมถึงไม่เลือกเดินต่อไปด้วยกันคะ เขาเลือกที่จะเปรียบความสัมพันธ์ของเราทั้ง2คนแทนการบอกเลิกตรงๆรึเปล่า และสิ่งเขาต้องการจะสื่อเราคือว่ารักเหมือนเดิมแต่เดินต่อไปไม่ได้แล้วใช่มั้ย หรือเราควรปล่อยหยุดคิดเรื่องพวกนี้ให้เวลาเขาและเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าเขาจะค้นหาตัวเองเจอ

ปล.แฟนเรากำลังจะเป็นบัณฑิตจบใหม่ค่ะ