เราได้งานมั่นคงมากๆค่ะในกทม.ไม่ใช่งานราชการ ย้ายไม่ได้ คือต้องอยู่กทม.ตลอดจนกว่าจะเกษียณแต่เราไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วอะคะ เราอยู่คนเดียวไม่มีญาติที่สนิท ครอบครัวพี่น้องอยู่ใต้กันหมด
กำลังจะมีแพลนแต่งงานแฟนก็เป็นคนใต้ เขารับราชการ อยู่ที่ใต้เหมือนกันแต่คนละจังหวัดกับพ่อแม่เรา
แฟนไม่มีความคิดที่จะมาอยู่กทม. เราก็ไม่อยากมาสร้างครอบครัวที่นี้
ต่อไปมีลูกเราคิดไม่ออกเลยว่าพ่ออยู่จังหวัดหนึ่ง แม่อยู่จ.หนึ่ง ลูกก็ต้องไปอยู่กับตายายก่อนในช่วงแรกๆ มันดูไม่เป็นครอบครัวเลยค่ะ ดูคนละทิศละทางกันหมด
แต่เราวางแผนว่าแต่งงานแล้วหากท้องเราจะลาออกเลยไว้ไปหางานทำที่บ้านแฟน แต่ปัญหาคือ...
เราไม่รู้จะบอกพ่อแม่เรายังไงดีว่าเราไม่อยากอยู่กทม. เราอยากลาออก อยากกลับไปอยู่บ้าน คือพ่อแม่ภูมิใจกะงานเรามากกก ทั้งๆที่เราก็คิดว่างานเราธรรมดามากเป็นแค่ลูกจ้างเขา เราอยากไปเปิดร้านขายของ จะได้มีเวลาดูแลลูก มีเวลาให้ครอบครัว แต่เหมือนพ่อแม่ไม่เข้าใจเลย
อยู่กทม.คนเดียวน่ากลัวนะคะ มีปัญหาอะไรก็ขอความช่วยเหลือใครไม่ได้ เคยเจอเรื่องร้ายๆ ก็ต้องอดทนต้องสู้คนเดียวทรมารมากค่ะ จนเราคิดว่าต่อไปเราจะเป็นโรคซึมเศร้าไหมนะ 😑😑 ยังคิดเลยว่าถ้าตายไปคงอีกหลายวันถึงจะมีคนรู้ เห้อชีวิตเด็กต่างจังหวัดนี้ท้อจังค่ะ
คุยกับพ่อแม่ยังไงดีค่ะว่าอยากจะย้ายกลับบ้าน ไม่อยากอยู่กทม.แล้ว
กำลังจะมีแพลนแต่งงานแฟนก็เป็นคนใต้ เขารับราชการ อยู่ที่ใต้เหมือนกันแต่คนละจังหวัดกับพ่อแม่เรา
แฟนไม่มีความคิดที่จะมาอยู่กทม. เราก็ไม่อยากมาสร้างครอบครัวที่นี้
ต่อไปมีลูกเราคิดไม่ออกเลยว่าพ่ออยู่จังหวัดหนึ่ง แม่อยู่จ.หนึ่ง ลูกก็ต้องไปอยู่กับตายายก่อนในช่วงแรกๆ มันดูไม่เป็นครอบครัวเลยค่ะ ดูคนละทิศละทางกันหมด
แต่เราวางแผนว่าแต่งงานแล้วหากท้องเราจะลาออกเลยไว้ไปหางานทำที่บ้านแฟน แต่ปัญหาคือ...
เราไม่รู้จะบอกพ่อแม่เรายังไงดีว่าเราไม่อยากอยู่กทม. เราอยากลาออก อยากกลับไปอยู่บ้าน คือพ่อแม่ภูมิใจกะงานเรามากกก ทั้งๆที่เราก็คิดว่างานเราธรรมดามากเป็นแค่ลูกจ้างเขา เราอยากไปเปิดร้านขายของ จะได้มีเวลาดูแลลูก มีเวลาให้ครอบครัว แต่เหมือนพ่อแม่ไม่เข้าใจเลย
อยู่กทม.คนเดียวน่ากลัวนะคะ มีปัญหาอะไรก็ขอความช่วยเหลือใครไม่ได้ เคยเจอเรื่องร้ายๆ ก็ต้องอดทนต้องสู้คนเดียวทรมารมากค่ะ จนเราคิดว่าต่อไปเราจะเป็นโรคซึมเศร้าไหมนะ 😑😑 ยังคิดเลยว่าถ้าตายไปคงอีกหลายวันถึงจะมีคนรู้ เห้อชีวิตเด็กต่างจังหวัดนี้ท้อจังค่ะ