เคยมีเพื่อนๆคนไหนรู้สึกแบบนี้ไหมคะ
เราเป็นคนที่ส่วนมากจะปรับตัวตามคนรอบๆข้าง
เลี่ยงที่จะพูด หรือทะเลาะ ถ้าแบบไม่จำเป็นจริงๆ
เราเป็นคนไม่ค่อยรักตัวเอง และรู้สึกว่าคงไม่มีใครรักเรา
เราคบกับแฟนคนนี้ หลังเลิกกับแฟนเก่าไม่นานคะ สำหรับเรา เขาดีกว่าแฟนเก่าเรา แต่มันก็มีหลายๆเรื่องที่ ที่บ้านเราทักว่า เขาดูแลเราน้อยไป
อย่างไปงาน/ธุระ ทางบ้านเขาที่ต่างจังหวัด แล้วเราออกค่าเดินทาง (ค่าเครื่องบิน) เอง
หรือไปเที่ยวด้วยกัน เราก็จ่ายส่วนของเราเองคะ
(คือตอนนั้น เราไม่รู้สึกเป็นปัญหาเพราะอย่างน้อย เราก็ไม่ต้องจ่ายให้เขา)
มันล่วงเลยมาถึง ตอนที่เราตัดสินใจจะแต่งงานกันแต่แฟนเราไม่เตรียมงาน ไม่ทำอะไรเลย ค่าใช้จ่ายขอให้หารสอง ... ช่วงนั้นประหยัดจนขั้น หารเงินกินข้าวกัน ต้องลงถึงหน่วยบาท
แล้วยังมี ที่เราบอกเขาว่าเราป่วยเป็นลมชัก ซึ่งเราเคยบอกเขานานแล้ว ... จนมาย้ำว่า ในอนาคตอาจจะเป็นภาระกับเขา ... เขาดูเครียดมาก หาข้อมูล และหลุดปากมาว่า 'ไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง ชีวิตเขายังอีกยาวไกล เขาไม่อยากอยู่กับคนที่จำเขาไม่ได้ตอนอายุสี่สิบ'
ค่าใช้จ่าย ซื้อของเข้าบ้านตอนนั้น จ่ายพอๆกันคะ แต่ฝั่งเรา เพราะเงินเดือนน้อยกว่า เราติดลบรายรับทุกเดือน ในขณะที่ พอเราถามแฟนเรา เขาบอกเราว่า... เขาแค่เงินเก็บต่อเดือนลดลง
จนเราเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ทำไมเราดูพยายามจัง ตกลงใครขอใครแต่งงานกันแน่ ...
เราเลยขอเลื่อนงานแต่งคะ
เขาไปทำงานต่างประเทศ (ตั้งใจจะกลับมาแต่งงานกัน จากเดิมที่เลื่อนออกไป) เราย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ที่ตั้งใจอยู่ด้วยกัน เพื่อดูแลบ้าน....
แต่กลายเป็น ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน ตัดหญ้า ล้างแอร์ ซ่อมหลังคา ส่วนกลางเป็นของเราทั้งหมด (เราเข้าใจว่าเราเป็นคนอยู่ ก็ต้องจ่ายนะคะ)
จากที่ไม่เคยคิดว่าวันนึงต้องปีนหลังคา ซ่อมเอง วันนี้ก็ทำแล้ว (เพราะมันรั่ว พื้นเละไปหมด พอบอกแฟนเรา ... เขาก็พูดแต่เดี๋ยวกลับมาทำ เดี๋ยวกลับมาทำ)
เราไม่เข้าใจ เพราะไม่ได้อยู่ ก็เลยยังไม่ต้องทำ แบบนั้นเหรอคะ ยิ่งคิดย้อนกลับไป ที่ 'ไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง' เรายิ่งรู้สึกว่าใช่ คงแบบนั้นแหละ
เราเหนื่อย ... เราอยากพอแล้วคะ
เรายังรักเขา แต่มันไม่มากเท่าเดิม เราไม่รู้ว่าจะทำไงต่อดี จะหวังให้กลับมา อะไรๆมันก็จะดีขึ้น หรือเปล่า
(แฟนเราไม่ใช่ไม่มีเงินนะคะ แฟนเราเงินเดือนมากกว่าเรา น่าจะเกือบเท่านึงได้) แฟนเราไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เราเสียใจที่ เราเป็นคนที่เปลี่ยน เขายังเหมือนเดิม แค่เรารู้สึก เราควรได้รับการดูแลมากกว่านี้
รักแฟนน้อยลง เมื่อเรารักตัวเองมากขึ้น
เราเป็นคนที่ส่วนมากจะปรับตัวตามคนรอบๆข้าง
เลี่ยงที่จะพูด หรือทะเลาะ ถ้าแบบไม่จำเป็นจริงๆ
เราเป็นคนไม่ค่อยรักตัวเอง และรู้สึกว่าคงไม่มีใครรักเรา
เราคบกับแฟนคนนี้ หลังเลิกกับแฟนเก่าไม่นานคะ สำหรับเรา เขาดีกว่าแฟนเก่าเรา แต่มันก็มีหลายๆเรื่องที่ ที่บ้านเราทักว่า เขาดูแลเราน้อยไป
อย่างไปงาน/ธุระ ทางบ้านเขาที่ต่างจังหวัด แล้วเราออกค่าเดินทาง (ค่าเครื่องบิน) เอง
หรือไปเที่ยวด้วยกัน เราก็จ่ายส่วนของเราเองคะ
(คือตอนนั้น เราไม่รู้สึกเป็นปัญหาเพราะอย่างน้อย เราก็ไม่ต้องจ่ายให้เขา)
มันล่วงเลยมาถึง ตอนที่เราตัดสินใจจะแต่งงานกันแต่แฟนเราไม่เตรียมงาน ไม่ทำอะไรเลย ค่าใช้จ่ายขอให้หารสอง ... ช่วงนั้นประหยัดจนขั้น หารเงินกินข้าวกัน ต้องลงถึงหน่วยบาท
แล้วยังมี ที่เราบอกเขาว่าเราป่วยเป็นลมชัก ซึ่งเราเคยบอกเขานานแล้ว ... จนมาย้ำว่า ในอนาคตอาจจะเป็นภาระกับเขา ... เขาดูเครียดมาก หาข้อมูล และหลุดปากมาว่า 'ไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง ชีวิตเขายังอีกยาวไกล เขาไม่อยากอยู่กับคนที่จำเขาไม่ได้ตอนอายุสี่สิบ'
ค่าใช้จ่าย ซื้อของเข้าบ้านตอนนั้น จ่ายพอๆกันคะ แต่ฝั่งเรา เพราะเงินเดือนน้อยกว่า เราติดลบรายรับทุกเดือน ในขณะที่ พอเราถามแฟนเรา เขาบอกเราว่า... เขาแค่เงินเก็บต่อเดือนลดลง
จนเราเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ทำไมเราดูพยายามจัง ตกลงใครขอใครแต่งงานกันแน่ ...
เราเลยขอเลื่อนงานแต่งคะ
เขาไปทำงานต่างประเทศ (ตั้งใจจะกลับมาแต่งงานกัน จากเดิมที่เลื่อนออกไป) เราย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ที่ตั้งใจอยู่ด้วยกัน เพื่อดูแลบ้าน....
แต่กลายเป็น ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน ตัดหญ้า ล้างแอร์ ซ่อมหลังคา ส่วนกลางเป็นของเราทั้งหมด (เราเข้าใจว่าเราเป็นคนอยู่ ก็ต้องจ่ายนะคะ)
จากที่ไม่เคยคิดว่าวันนึงต้องปีนหลังคา ซ่อมเอง วันนี้ก็ทำแล้ว (เพราะมันรั่ว พื้นเละไปหมด พอบอกแฟนเรา ... เขาก็พูดแต่เดี๋ยวกลับมาทำ เดี๋ยวกลับมาทำ)
เราไม่เข้าใจ เพราะไม่ได้อยู่ ก็เลยยังไม่ต้องทำ แบบนั้นเหรอคะ ยิ่งคิดย้อนกลับไป ที่ 'ไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง' เรายิ่งรู้สึกว่าใช่ คงแบบนั้นแหละ
เราเหนื่อย ... เราอยากพอแล้วคะ
เรายังรักเขา แต่มันไม่มากเท่าเดิม เราไม่รู้ว่าจะทำไงต่อดี จะหวังให้กลับมา อะไรๆมันก็จะดีขึ้น หรือเปล่า
(แฟนเราไม่ใช่ไม่มีเงินนะคะ แฟนเราเงินเดือนมากกว่าเรา น่าจะเกือบเท่านึงได้) แฟนเราไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เราเสียใจที่ เราเป็นคนที่เปลี่ยน เขายังเหมือนเดิม แค่เรารู้สึก เราควรได้รับการดูแลมากกว่านี้