อยากปรึกษาปัญหาครอบครัวคะ

คือเรากับสามีแต่งงานกันมา 8ปีกว่าๆแล้วคะ มีลูกด้วยกัน 1คนผู้หญิงคะ อายุ 5ขวบกว่าๆกรกฎานี้ก็ได้ 6ขวบแล้วคะ นางเป็นคนติดทั้งเราและสามีคะ เข้าเรื่องกันเลยนะคะ คือ เมื่อก่อนสามีเราเป็นคนทำงานหาเงินเองคะ(เราอยู่กับพ่อแม่ของเรานะคะ ยังไม่แยกครัว)คือเมื่อก่อนสามีเราทำงานเองหาเงินเองทำทุกอย่าง ซีกผ้าอ้อมลูก ทำกับข้าว ล้างจานเองหมดทุกอย่างคือดีมากคะ แต่สามีเป็นคนชอบกินเหล้า กินแล้วคือกินไม่หยุดไม่เมาไม่เลิก แต่ไม่เคยทุบตีเรากับลูกนะคะ คือเป็นอย่างนี้มาโดยตลอดเลิกงานมาก็จะกินเหล้าตลอด สามีเราทำงานก่อสร้างนะคะ คือทำงานทุกวันแต่ตังไม่เคยเหลือเก็บเลยคะ ระยะหลังๆมาเราก็เริ่มทำงานมาได้ ปีกว่าๆแล้วคะ เราจบ ม.6 เลยหางานทำใกล้ๆบ้าน วันละ 300บาท พอระยะหลังมานี้ สามีเราทำงานกลับจากทำงานนั่งกินเหล้าจนรุ่งขึ้นไปทำงานไม่ไหว เป็นแบบนี้บ่อยๆ ระยะหลังๆมานี้เราไม่ค่อยได้เงินจากเค้าเลยคะ เพราะเค้ากิน้หล้าเก่งมีเงินไม่ได้เลยต้องกินเหล้า เงินมีจะหมดไปกับแต่งรถกินเหล้าคะ แต่เค้าก็ยังทำหน้าที่ของเค้าดีอยู่นะคะ คือช่วยเราดูลูก ระยะหลังเค้าว่างงานจากพิษโควิท ว่างงานมาเกือบเดือนแล้ว คือหน้าที่หาเงินเป็นหน้าที่ของเราหมดเลยคะ ค่าใช้จ่ายอะไรคือที่เราหมด เค้าอยู่บ้านก็ช่วยดูแลลูก ล้างจาน ทำกับข้าว แต่พอมาระยะหลังเค้าจะชอบไปค้างเหล้าที่ร้านค้าใกล้บ้าน ค้างเป็นประจำแต่พอมีเงินเค้าก็ไปจ่ายเอง ระยะหลังมาคือเค้าไม่มีรายได้ เค้าจะชอบเห็นแก่ตัวเรื่องเงิน คือจะเอาแต่ของที่ตัวเองอยากได้ เอาแต่ใจไม่สนว่าจะมีเงินให้ลูกกินขนมไหม จนสองสามวันมานี้ เค้าไปค้างเหล้าจากร้านค้าหน้าปากซอย แล้วที่อื่นอีกคือกินจนเมาทุกวันเมามา 2วันติดๆกันแล้วคือเราหาเงินไม่ทันแล้วปัญหาเยอะมาก ทั้งผ่อนรถมอไซค์ จ่ายค่าแชร์ จ่ายค่าค้างที่เค้าไปค้างไว้บ้าง คือเราอยากเลิกกับเค้ามากๆเลยคะ แต่สงสารลูกเคยเลิกแล้วแต่เค้ากลับไปบ้านได้ 2วันเราก็ใจอ่อนให้เค้ากลับมาเพราะสงสารลูกเพราะลูกติดเค้ามากนอนร้องไห้หาพ่อ เราก็เลยสงสารลูก แต่พอเค้ากลับมาก็ใช้นิสัยเดิมคือกินเหล้าแล้วเราต้องตามใจเค้าไม่นั้นเค้าจะโวยวาย คือเราอยู่กับพ่อแม่เรา ใจเราอยากเลิกนะคะแต่สงสารลูก อยากถามว่า ถ้าเราเลิกกับเค้าได้จริงๆลูกสาวจะเป็นยังไงคะ เราคิดถึงจิตใจลูก เพราะลูกสาวเคยบอกว่าไม่อยากให้เลิกกันเค้าบอกว่าอยากอยู่กับพ่อกับแม่ เค้าบอกว่าถ้าจะเลิกกันให้เค้าโตก่อน เราควรทำไงดีคะ คือเรารับไม่ไหวแล้วคะ มันหนักเกินไปแล้วเราเหนื่อย เราท้อมากเลยคะตอนนี้ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี ปรึกษาใครก็ไม่ได้มันเป็นเรื่องส่วรตัว เราควรทำไงดีคะ (อาจจะพิมพ์แบบไม่รู้เรื่องไปบ้าง ยาวไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะ)