สามีเปลี่ยนไปเพราะว่าจับได้ว่าแอบคบเด็กร้านเหล้า

เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงานอยู่กันมาสี่ปี มีลูกหนึ่งคน ปกติเราเป็นคนอุปนิสัยร่าเริงแจ่มใส เป็นคนอะไรก็ได้ ง่ายๆ สามีเราเป็นคนติดเพื่อน ชอบอยู่ในวงเหล้า เค้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ตอนนี้เค้าก็อายุ 40 ปีแล้ว เค้าก็ยังเหมือนเดิม พอเเต่งงานกันเราจนได้มีข้อตกลงว่า เค้าจะออกจากบ้านทุกวันไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้วนะ เพราะเค้ามีครอบครัวแล้ว เราก็เลยให้เค้าออกไปหาเพื่อนแค่วันอังคารกับวันศุกร์กลับเข้าบ้านก็ประมาณตี2 คือเค้าก็โอเค แต่พอช่วงหลังๆมันไม่ได้เป็นแบบนั้น นอกจากวันที่เราให้ออก เค้าออกทุกวัน กลับเข้าบ้านสี่ห้าทุ่ม เค้าชองทิ้งเราอยู่บ้านคนเดียวทุกคืน ช่วงที่เราท้องแก่เค้าก็ทิ้งเราอยู่บ้านคนเดียว เราก็มีบ่นเค้านะเค้าก็ไม่ชอบแหละเวลาเราบ่น พอเราหน้าบึ้งตึงก็ไม่พอใจอีก เรารู้สึกน้อยใจที่สามีไม่ค่อยอยู่กับเรา ชอบทิ้งเราไว้คนเดียว ทำให้เราหน้าตาบึ้งตึงทุกวันเวลาที่เค้ากลับมาจากข้างนอก พอเราคลอดลูก เราต้องออกจากงานออกมาเลี้ยงลูกเพราะไม่มีใครเลี้ยงลูก สามีต้องทำงานคนเดียว เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกตลอด24ชม.โดยที่ไม่ออกจากบ้านเลย จะออกแค่รอวันหยุดที่สามีที่ไม่ได้ทำงาน เราไม่ค่อยเช็คโทรศัพท์สามี เพราะสามีติดโทรศัพท์มาก โทรศัพท์จะติดตัวตลอด เข้าห้องน้ำก็เอาเข้าไปด้วย ด้วยความที่ผิดปกติ เราต้องแอบดูโทรศัพท์เค้าเวลาที่เค้าหลับ เราจับได้ว่าสามีแอบคบผู้หญิงร้านเหล้า แอบคุยมาประมาณสี่ห้าเดือน ซึ้งเราก็ไม่รู้ว่าเค้ามีความผูกพันมากแค่ไหนหรือไปถึงไหนกันเเล้ว เรารับไม่ได้ที่เป็นแบบนี้เราเลยขอหย่ากับเค้าแต่เค้าไม่ยอมหย่า เค้าเลยยอมเลิกกับผู้หญิงร้านเหล้า แต่ความรู้สึกเราเหมือนเค้าหมดรักเราแล้วเพราะเค้าชอบพูดว่าเราหน้าหงิกหน้างอเวลาที่เค้ากลับมาจากข้างนอก คุยด้วยไม่สนุก ไม่มีความสุข เวลามีอะไรกันก็เอาไม่มัน คือเราก็เหนื่อยเลี้ยงลูก ตอนนี้ลูกกำลังโตและซนมาก เราเสียใจที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราอยากได้ครอบครัวที่มีความสุข ตั้งแต่ที่สามีเลิกกับผู้หญิงคนนั้น เค้าเปลี่ยนไปโดยที่ไม่สนใจเรา พูดจาอะไรก็ไม่เข้าหูเหมือนเราผิดทุกอย่าง คือเรารู้สึกอึดอัด เหมือนเค้าบีบเราให้ออกไปจากชีวิตเค้า ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เราเครียดมากเพราะไม่รู้จะเอายังงัยต่อ ถ้าเราเลิกกันตอนนี้คือตัวเราไม่มีอะไรเลย ต้องหางานใหม่ ช่วงนี้โควิดก็รู้ๆกันอยู่ว่างานหากันได้ไม่ง่าย ไหนจะลูกอีก ใครจะดูแล เราเหมือนต้องอยู่เงียบๆไม่ต่อปากต่อคำ เพราะเราไม่รู้ต้องทำยังงัยต่อ