สวัสดีค่ะมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน หลังจากที่เราได้รับอิสรภาพ ก็ล่วงมาหลายเพลาแล้ว ถึงเวลาที่อยากจะมาบอกเล่าเมาท์กรุบถึงชีวิตในเรือนจำ แต่ไม่ใช่มุมมองของคนปกตินะ แต่เป็นมุมมองของสาวสองแสนสวยที่ผมยาวแล้วร่วงจากสวรรค์ลงมาผมสั้นในโลกหลังกำแพง !!! ให้ตายเถอะ มาเล่าให้เป็นบทเรียนและแง่คิดชีวิตนะคะ ไม่ได้จะมาแฉอะไรแต่อย่างใด แล้วตัวละครในนี้ขอใช้เป็นนามสมมุติเด้อ
 
บุญทำกรรมแต่งที่เสกให้เราต้องกลายสภาพจากเจ้าหญิงมาหงิกงอยอยู่ในคุก คดีของเราเนี่ยเป็นคดีทำร้ายร่างกายนะคะ จะเรียกว่าทำร้ายสามีคนเก่าดีป่ะ อย่างที่รู้กันนะ กะเทยอ่ะรักมาก โกรธมาก หึงแรงมากเนอะ ถ้าสาละมีไม่นอกใจก็คงดีกว่านี้ อ่ะ บอกรายละเอียดคดีคร่าวๆแค่นี้พอค่ะ เดียวค่อยว่ากัน

ถ้าพร้อมที่จะไปท่องโลกมืดหลังกำแพงแล้วล่ะก็ เตรียมของว่าง นั่งอ่านที่หน้าจอไปด้วย ทานไปด้วยเพื่ออรรถรสเลยเจ้าค่ะ

 
กัณฑ์ที่ 1 : นางฟ้าตกสวรรค์
 
ศาลสั่งลงทัณฑ์เรา ให้มาต้องโทษจำคุกเกือบ 5 ปีอ่ะแก ฟังแล้วเข่าทรุด เหมือนโลกร่วงหล่นลงมาทั้งใบ จะเอาไรแบกเนี่ย คือยืนต่อไม่ได้ ขอยาดมยาหม่องทีค่ะ กะเทยมึนมาก อยากปลิดชีวิตฮาราคีรีตนเองในบัดดล พ่อแม่และเพื่อนฝูงเราที่มาให้กำลังใจก็ขวัญเสียไปตามๆกัน โดยเฉพาะแม่เรา คือน้ำตาแทบหลั่งไหลเป็นสายเลือด อย่างว่าอ่ะเนอะ ลูกคือแก้วตาดวงใจ แล้วคนเรียบร้อยไม่มีภูมิต้านทานอย่างเราเข้าไปจะโดนอะไรบ้างว่ะเนี่ย โดนแกล้ง โดนรุมแน่เลย คิดไปแล้วกะเทยก็กลัวมาก สลบดีกว่า 
 
ตื่นมาอีกทีคือก็เตรียมตัวเข้ามาในเรือนจำแล้ว นั่งรถออกมาจากใต้ถุนศาล พร้อมเข้าไปแล้วจ้า สภาพตอนนั้นก็คือผมยาวรวบหางม้ามาสูงๆ ไว้ฟาดอีทนายที่ไม่ได้เรื่อง เปลืองเงินจ้างมาก ผู้ชายที่นั่งมาด้วยในรถก็คือสภาพเดียวกัน หลากหลายคดีบ้างประปราย ส่วนใหญ่เป็นยาเสพติดค่ะ บางคนดูจากหน้าตารู้เลยว่ามืดมนมาก เหมือนโดนทำของเพราะอิดโรยสุดๆ กะเทยกลัวมากเลยจ้า ไม่กล้าคุยกับใครเลย อีพวกนั้นก็คือมองเราแบบแปลกๆสุด งง จนมาถึงประตูเรือนจำ ก็ลงจากรถมาค่ะ เจ้าหน้าที่ก็โหดจัดมาเชียว ตะโกนไล่ลงเร็วๆ เอามือประสานไว้ท้ายทอย "ใครมีของอะไรติดตัว เอาออกมาทิ้งไว้ให้หมด" ยังไม่ทันได้สติเลยค่ะ เจ้าหน้าที่ชายสุดโหดก็กระชากนาฬิกาออกไปทันที โอ้ มาย ก็อด ดีที่ไม่ใช่ข้อมือเรา เพราะเราอยู่หลังๆ แต่ของติดตัวเราไม่มีอะไรมาก มีแค่ลิปมันแท่งเดียว กะว่าจะไว้ทาเติมเสน่ห์ด้วยสาริกาปากนกขมิ้นซักหน่อย โดนทิ้งตามระเบียบจ้า เอดอกกกก ยางมัดผมลายคิดตี้ก็โดนดึงออกไป ทำให้เราต้องปล่อยผมยาวสลวยสวยเก๋ ยิ่งสร้างความฮือฮาอลังการเข้าไปอีก พอผ่านประตูไปปุ๊ป คุณผู้ชม ที่นี่ที่ไหน โลกเปลี่ยนไปมากกกก เหมือนทะลุมิติมาเลยจ้า โซลโซไซตี้ป่ะเนี่ย แล้วเสียงกระหึ่มก็ดังขึ้น นักโทษชายเกือบห้าร้อยคน กรูกันมาดูเรา ต่างตะโกนแซว ร้องเห้กันทั้งคุก ให้ตายเถอะ ลองนึกว่าคุณดู walking dead อยู่นะคะ ว่าฝูงซอมบี้กะลูกกรงพร้อมจะพังมากินตับเราทุกเมื่อ แงงงงงงงง แม่หนูอยากกลับบ้าน กลัวมากเลย ชีวิตจะเป็นไงต่อจากนี้ ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ อยากเป็นสตอร์มเอ็กเมนแล้วเรียกลมพัดตัวเราลอยหายไปที กลัวมาก
 
จนเจ้าหน้าที่หรือว่าผู้คุมเนี่ยอ่ะ ต้องมาเป่านกหวีดและยุติการจลาจลที่เกิดขึ้น แล้วเชิญต้นเหตุความโกลาหลก็คือเราเข้าไปในห้องพัศดีพิเศษ เจ้าหน้าที่หลายนายถึงขนาดตามมาคุม ปัญหาใหญ่เลยนะคะเนี่ย เชิญกะเทยเข้ามา และแล้วแพทย์ของเรือนจำก็มาตรวจร่างกายเรา ด้วยความที่เราสูง ขาว เนียน ไม่ได้อวยนะ แต่บำรุงดี ทาครีมเก่งมาก อิๆ หมอเลยแนะนำอยากให้อยู่ห้องแยก ไม่ควรปะปนกับชายหนุ่ม ต้องกักไว้ก่อน เราก็ดีใจ เพราะฟีลที่เห็นคือชายโฉดที่มีรอยสักเต็มหน้าและตัวเลยอ่ะ หัวเกรียนๆ แยกกันไม่ออกเลย เราก็คิดว่าอยู่ห้องเดี่ยว ที่ไหนได้ อยู่ห้องไหนรู้ไหมคะ ห้องคนแก่ค่ะ ห้องชรา !!! ที่มีแต่ลุงๆอายุ 60 ปีขึ้นไปไม่ก็ผู้พิการ ไอเราก็ยังสบายใจนะ แต่ผู้คุมคนนึงหัวเราะและพูดกับเราว่า ไอพวกคนแก่เนี่ย มันมาคดีพรากผู้เยาว์ทั้งนั้น ระวังไว้ด้วยไอหนู 5555 ค่ะ กะเทยก็อึ้งอยู่ 
 
พอตรวจร่างกายเสร็จ ก็ต้องตัดผมนักโทษที่เข้ามาใหม่ทุกคน ด้วยความที่เราเคยเป็นนักแสดงฝึกหัด เล่นละครเก่ง ฝึกเดินแบบจาก The face บ่อย ก็เลยงัดสกิลการแอคติ้งมาบีบน้ำตาบอก "พี่คะ หนูไม่ตัดได้ไหมคะ เพราะเผื่อว่าประกันตัวได้ หนูมีงานการที่ต้องใช้ความสวยทำ เต้น ร้อง แสดงต่างๆ เกิดตัดผมหนูเป็นอีโล้นซ่า หนูก็คงกลับไปทำงานมิได้ " please จนเจ้าหน้าที่ใจอ่อน บอกให้เวลาสองวันนะ ถ้าไม่ได้ประกันก็คือตัดสถานเดียว กะเทยก็แฮปปี้เนอะ เหมือนยังมีความหวังเล็กๆ ให้พ่อแม่เราช่วยดึงขึ้นจากหลุมที 
 
จังหวะหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ไปพาตัวผู้ช่วยเหลือ ( Tips : ผู้ช่วยเหลือก็คือนักโทษเหมือนกันนี่เอง แต่แบบได้รับการไว้วางใจจากเจ้าหน้าที่ให้ช่วยแบ่งเบาภาระงานต่างๆ พูดง่ายๆก็คือเป็นเพื่อนกันที่มีคลาส มีตำแหน่งนั่นเอง เรายังเป็นโนวิทอยู่อ่ะ ) เจ้าหน้าที่บอกให้ดูแลเราดีๆ อย่าทำให้กลัว ให้แนะนำการใช้ชีวิตให้เป็น และประจวบเหมาะมากค่ะ ที่ว่าเพื่อนคนนั้นเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเรา เออเซ่ะ แต่ไม่รู้จักกันนะ พอสอบถามประวัติเลยอ๋อออออ ก็ยังดีค่ะ มีเพื่อนร่วมสถาบันที่ผิดพลาดในการใช้ชีวิตเข้ามาเจอกัน อุ่นใจขึ้นมาในระดับนึง นางก็พาเราเข้าไปอยู่แดน 1 เลยจ๊ะ ( Note : แต่ละแดนก็จะแบ่งลำดับความสำคัญ หรือสถานะทางการตัดสินไว้ให้นักโทษนะคะ เช่น แดนแรกรับ สำหรับผู้ต้องขังเข้าใหม่ ต้องผ่านการอบรมหรือฝึกระเบียบก่อน ค่อยไปจำแนกแดนต่อตามอัตราโทษ , แดน 1 โทษตัดสินไม่เกินประมาณ 5 ปี , แดน 2 โทษสูง และแดนอื่นๆก็จำแนกตามๆกันไป คร่าวๆ นะคะ ) เราก็เข้าไปสวัสดีเจ้าหน้าที่ประจำแดนในที่ทำการแดนค่ะ ก็กล้าๆ กลัวๆ อ่ะ งงมากไปไม่ถูกเลย เค้าก็บอกให้เราทำตัวดีๆ เดียวก็กลับบ้าน แก เจ้าหน้าที่ใจดีก็มีนะ ไม่ดุทุกคนซักหน่อย แล้วเพื่อนก็พาเราเดินไปส่งที่ห้องชรา ระหว่างทางจ้า มามุงดุอะไรกัน ออกไป อยากตอบคำนี้มาก สุดท้ายก็ได้แต่ก้มหน้าเดินตามทางไปเรื่อยๆ กลัวอ่ะ กลัวมากจริงๆ เสียงผู้คนซุบซิบดังตลอดทาง จนมาถึงตำหนักซึ่งจะเป็นที่ซุกหัวนอนของเรา ห้องชรานั่นเอง เข้ามาปุ๊ป เงียบกริบ เพราะมีแต่คนแก่จริงๆค่ะ  เราก็ยังโล่งอกที่สงบลงได้ เราก็แนะนำให้ปู่ๆ ลุงๆ รู้จัก เค้ามีหัวหน้าห้องด้วยนะ คุณตาดูเป็นคนเก่ง มีความรู้เลยอ่ะ คดีน่าจะเกี่ยวกับจัดหางานต่างประเทศ แต่อย่าที่เค้าลือกัน ส่วนใหญ่ลุงๆในห้องนี้คดีพรากทั้งนั้นเลยจ๊ะ แต่รอดตัวนะ เราไม่ใช่ผู้เยาว์แล้ว คงไม่โดน ในเมื่อมันเข้ามาอยู่แล้ว เราต้องอยู่ให้ได้ ไม่อยากให้คนข้างนอกที่รอเป็นห่วง เราต้องสู้นะ มีชีวิตต่อไป วันข้างหน้าต้องดีกว่านี้ แต่เอ๊ะ ก็ได้แค่คิดอ่ะค่ะ ร้องไห้อีกแล้ว และคืนนั้นก็เป็นคืนที่นอนไม่หลับ ร่ำไห้หนักมาก ชีวิตซินเดอเรล่ากระโปรงขาด รองเท้าแก้วหายจะเป็นอย่างไรต้องติดตามต่อนะคะ  ว่าแล้วพิมพ์ไปก็ระลึกถึงความทรงจำ น้ำตาไหลรินล่วงลงบนคีย์บอร์ด แปะ แปะ แปะ  โลกภายนอกจะเป็นอย่างไรบ้างนะ  เห้อ
 
สร้างเพจให้เพื่อนๆเข้ามาอ่านเรื่องเล่านะคะ  ขอบคุณทุกกำลังใจเลย

https://www.facebook.com/Ihavestorytotellyou
          to be continue ....