สามีให้เงินใช้วันละ500฿ เฉพาะวันไปรับ-ส่งลูกเรียน วันไหนไม่ได้ไปรับ-ส่ง ก็ไม่ให้ ทั้งหมดนี้ รวม คชจ.ส่วนตัว ส่งให้แม่ ค่าเนตรายเดือนและให้ใช้เงินนี้บริหารช่วงปิดเทอมด้วย แล้วยิ่งโควิดนานๆแบบนี้เราไม่ได้รายได้ แต่รายจ่ายเรามีทุกเดือน เงินที่พอมีเก็บก็ต้องดึงออกมาส่งให้แม่ พอเราขอส่งให้แม่ก็บอกเงินที่ให้ไว้เผื่อไว้อยู่แล้ว ❌สรุปคือไม่ให้❌
เราอยู่กับเค้าห้องไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อก็จริง แต่พ่อแม่เราเริ่มแก่แล้วค่าใช้จ่ายก็ต้องมี เริ่มครุ่นคิดอยู่นานถ้าเป็นแบบนี้อนาคตลูกเรียนจบไปต่อมหาลัย ชีวิตจะยังไง เคยคุยกับเค้าว่าถ้าลูกไปเรียนมหาแล้วจะยังไงหรอ เค้าบอก เดี๋ยวค่อยว่ากัน...ถึงเวลานั้นถ้าเราไม่โอเคเราไม่แก่ไปแล้วหรอ
ใจเราคือฝากชีวิตไว้กับเค้าพร้อมจะดูแลกันจนแก่เฒ่า แต่ตอนนี้หาความชัดเจนไม่ได้เลย 😨 ควรทำอย่างไรต่อดี เข้าใจเลยว่าการไม่ได้ยืนด้วยขาตัวเองเป็นแบบนี้ เป็นรองเค้า ต้องพึ่งเค้า แล้วก็ต้องยอมเค้า อยู่กับเค้าก็สบายเรื่องกินเรื่องเที่ยว เรื่องเดินทาง แต่ไม่มีอะไรเป็นตัวเองสักอย่าง
จริงๆก็พอจะมองรูปการออก แต่ก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวคิดอยู่ จริงมากแค่ไหน มีความกล้าๆกลัวๆ ด้วยภาวะเศรษฐกิจแบบนี้เลยอยากได้คำแนะนำจากผู้ใหญ่ใจดีค่ะ
ปล.ที่อยู่มาได้นาน คิดว่าสักวันนึงเค้าไม่หนืด และใจดีกับเรา
>> สตอรี่คร่าวๆประกอบการตัดสินใจนะคะ คบกับแฟนมา9ปี (แฟนมีลูกติด) ไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้จดทะเบียน (เพราะเค้าไม่อยากแต่งแล้ว) แฟนอายุ49 เราอายุ29เรารักลูกเค้าเหมือนตัวเองดูแลทุกอย่าง แฟนทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ เราเรียนจบมาก็ช่วยกิจการต่อที่ร้านเลย ทำทุกอย่าง เปิดร้าน ยันปิดร้าน เข้าพบลูกค้า การตลาด ขายของหน้าร้านทำทุกอย่างเหมือนเป็นร้านตัวเองดูแลหาข้าว หาน้ำให้แฟนและลูกกิน ส่วนงานบ้านมีแม่บ้านทำค่ะ ช่วงไหนแม่บ้านออก เราก็ทำ ทำทุกอย่างซากกระเบือ ยันเรือรบ
สามีให้เงินใช้วันละ500฿ พอไหม?? แบบนี้เรียกเจ๊แห่งเมืองทิพย์กะได้!!
เราอยู่กับเค้าห้องไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อก็จริง แต่พ่อแม่เราเริ่มแก่แล้วค่าใช้จ่ายก็ต้องมี เริ่มครุ่นคิดอยู่นานถ้าเป็นแบบนี้อนาคตลูกเรียนจบไปต่อมหาลัย ชีวิตจะยังไง เคยคุยกับเค้าว่าถ้าลูกไปเรียนมหาแล้วจะยังไงหรอ เค้าบอก เดี๋ยวค่อยว่ากัน...ถึงเวลานั้นถ้าเราไม่โอเคเราไม่แก่ไปแล้วหรอ
ใจเราคือฝากชีวิตไว้กับเค้าพร้อมจะดูแลกันจนแก่เฒ่า แต่ตอนนี้หาความชัดเจนไม่ได้เลย 😨 ควรทำอย่างไรต่อดี เข้าใจเลยว่าการไม่ได้ยืนด้วยขาตัวเองเป็นแบบนี้ เป็นรองเค้า ต้องพึ่งเค้า แล้วก็ต้องยอมเค้า อยู่กับเค้าก็สบายเรื่องกินเรื่องเที่ยว เรื่องเดินทาง แต่ไม่มีอะไรเป็นตัวเองสักอย่าง
จริงๆก็พอจะมองรูปการออก แต่ก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวคิดอยู่ จริงมากแค่ไหน มีความกล้าๆกลัวๆ ด้วยภาวะเศรษฐกิจแบบนี้เลยอยากได้คำแนะนำจากผู้ใหญ่ใจดีค่ะ
ปล.ที่อยู่มาได้นาน คิดว่าสักวันนึงเค้าไม่หนืด และใจดีกับเรา
>> สตอรี่คร่าวๆประกอบการตัดสินใจนะคะ คบกับแฟนมา9ปี (แฟนมีลูกติด) ไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้จดทะเบียน (เพราะเค้าไม่อยากแต่งแล้ว) แฟนอายุ49 เราอายุ29เรารักลูกเค้าเหมือนตัวเองดูแลทุกอย่าง แฟนทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ เราเรียนจบมาก็ช่วยกิจการต่อที่ร้านเลย ทำทุกอย่าง เปิดร้าน ยันปิดร้าน เข้าพบลูกค้า การตลาด ขายของหน้าร้านทำทุกอย่างเหมือนเป็นร้านตัวเองดูแลหาข้าว หาน้ำให้แฟนและลูกกิน ส่วนงานบ้านมีแม่บ้านทำค่ะ ช่วงไหนแม่บ้านออก เราก็ทำ ทำทุกอย่างซากกระเบือ ยันเรือรบ