จริงจังจนหงุดหงิดคนรอบข้าง

สวัสดีค่ะ คือตามหัวข้อเลยค่ะ ขอเกริ่นก่อนว่าตอนนี้เราอยู่ม.6 ค่ะ และค่อนข้างจริงจังกับเรื่องอนาคตเอามากๆ โดยเฉพาะมหาลัยที่จะเข้า เราเล็งไว้ค่อนข้างสูง เราเลยคิดว่าการจริงจังในการอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดเตรียมพร้อมกับการสอนนั้นสำคัญมากๆ เพราะเนื่องจากเราคิดว่าเราไม่าจะติดรอบ port แน่ๆค่ะ เนื่องจากว่า ผลงานเราน้อยมากๆ เราอยากจะเข้าศิลปศาสตร์ เอกอิ้งค่ะ แต่ผลงานส่วนใหญ่เราจะเป็นเกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศส ไม่มีอิ้งเลยค่ะ และเป็นจิตอาสาอะไรพวกนี้ และบวกกับสถานการณ์โควิดแบบนี้แล้ว ไม่มีงานแข่งขันและกิจกรรมอะไรที่เราจะสามารถทำได้เลยค่ะ เรายิ่งคิดว่ามีโอกาสผ่านรอบนี้ยากมากๆ เลยไปเน้นอ่านหนังสือรอรอบ 3 แทนค่ะ และขอเข้าเรื่องต่อเลยค่ะว่า เพื่อนเราหลายๆคนก็เล็งคณะและมหาลัยเดียวกับเราค่ะ แต่หลายๆคนเช่นกันก็ยังไม่ได้เตรียมตัวที่จะอ่านหนังสือ หรือทำอะไรเป็นชิ้น เป็นอันเลยค่ะ มีเพื่อนเราคนนึงที่ตอนแรกอยากจะเรียนเอกเกาหลี แต่สุดท้ายก็เลิกไป เพราะบอกว่าตัวเองทำไม่ได้ มันไกลเกินเอื้อมเกินไป แต่ก็ยังไม่ได้ลองทำเต็มที่เลย และเขาก็แยกไปเล็ง ม.อื่นแทน และเปลี่ยนเป็นคณะศิลปกรรม แต่ก็ยังเป็น ม.ดังอีกเหมือนเดิมค่ะ ซึ่งตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือ หรือทำอะไรเลยนอกจากเล่นเกม และติดแฟนค่ะ ซึ่งตามที่หัวข้อไว้เลยค่ะ เราค่อนข้างที่จะหงุดหงิดมากๆเมื่อเห็นว่าเพื่อนเป็นแบบนั้น และไม่ยอมจริงจังกับมันสักที คือเราคิดว่าแค่การที่เล็ง ม.ดังๆไว้ การแข่งขันก็สูงปรี๊ดแล้วอะค่ะ ทำไมถึงนิ่งเฉยอยู่ได้แบบนั้น เอาจริงๆเลยคือเวลาตอนนี้เหลืออยู่ 10 เดือน มีหลายวิชาที่ต้องอ่านและเน้นไปสอบ และเราลองมามองในมุมในจุดวิชาที่เราต้องเน้น 10 เดือนตรงนี้สำหรับเราไม่ทันเลยค่ะ เราเข้าใจในอีกอย่างคือมันเป็นเรื่องของเขา อนาคตของเขา แต่เราก็อดหงุดหงิดไม่ได้เมื่อเจอคนแบบนี้จริงๆค่ะ เราควรพูดหรือทำยังไงดีคะ ให้เพื่อนมีความกระตือรือร้นมากกว่านี้อะค่ะ