เรื่องเริ่มมาเมื่อ 3 ปีที่แล้วค่ะ อันนี้เราเคยตั้งกระทู้ไปเมื่อปี 62
https://m.pantip.com/topic/39379381
ตอนนี้เราจบ ม.6 กำลังรอขึ้นมหาลัยแล้วค่ะ หลังจากที่ตั้งกระทู้ก่อนหน้านี้ไป เราก็โดนแขวะหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะ แรกๆไม่ได้สนใจ หลังๆไม่ไหวจริงๆค่ะ พี่เขาด่าเราให้ลูกค้าฟังบ่อยมากทำเป็นพูดให้เราได้ยิน เวลาคนอื่นพูดเรื่องตลกเราหัวเราะเค้ามองตาขวางใส่ เราทำไรก็จ้องจับผิดตลอด ว่าเราแม้กระทั่งเรื่องแต่งตัว เราก็ใส่ชุดปกติค่ะ กางเกงขายาวเสื้อยืดปกติ นินทาเราให้คนสนิทฟัง แบบพูดให้เราได้ยินอะค่ะ มันหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหวเพราะเสียสุขภาพจิตค่ะ เราเลยบอกครูว่าขอออกแต่ไม่ได้บอกเหตุผลจริงเพราะไม่อยากมีปัญหาค่ะ เราบอกครูว่าขออ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัย ครูก็โอเคค่ะ เลยหาคนมาแทน แต่คนที่มาแทนดันทำงานได้แค่สองอาทิตย์ก็ลาออก เค้าเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนค่ะ ช่วงนั้นเลนเนไม่มีใครช่วยงาน พอสอบเสร็จครูเลยขอให้เรากลับไปช่วยเพราะลูกค้าเยอะไม่คนช่วย เราไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเพราะเกรงใจครู อีกทั้งตอนนั้นยังบอกไปว่าจะอ่านหนงสือ เลยไม่มีข้ออ้างที่จะพูด พอเรากลับไปทำก็เจอแบบเดิมเลย เราอยากออกมามากแต่ไม่รู้บอกยังไง เพราะต้องมีปัญหาแน่ เราค่อนข้างสนิทกับครูค่ะ ถ้าบอกครูครูคงไปบอกหมอ แล้วหมอต้องไปว่าพี่เค้าแน่ อีกอย่างเราไม่อยากตอบโต้เพราะสังคมไทยมักมองว่าผู้ใหญ่ถูกเสมอหากเราตอบโต้ก็คงถูกหาว่าเป็นเด็กนิสัยเสียอีก อีกทั้งถ้าแม่รู้แม่ต้องไปคลีนิคแน่ค่ะ มหาลัยก็อีกนานกว่าจะเปิด ให้ทนต่อก็ไม่ไหวแล้ว เราจะทำไงดีคะ หนักใจมากๆ อยู่นานกว่านี้สุขภาพจิตคงแย่มากแน่ๆ
โดนรุ่นพี่ที่ทำงานแขวะมา3ปี อยากออกแต่ออกไม่ได้
ตอนนี้เราจบ ม.6 กำลังรอขึ้นมหาลัยแล้วค่ะ หลังจากที่ตั้งกระทู้ก่อนหน้านี้ไป เราก็โดนแขวะหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะ แรกๆไม่ได้สนใจ หลังๆไม่ไหวจริงๆค่ะ พี่เขาด่าเราให้ลูกค้าฟังบ่อยมากทำเป็นพูดให้เราได้ยิน เวลาคนอื่นพูดเรื่องตลกเราหัวเราะเค้ามองตาขวางใส่ เราทำไรก็จ้องจับผิดตลอด ว่าเราแม้กระทั่งเรื่องแต่งตัว เราก็ใส่ชุดปกติค่ะ กางเกงขายาวเสื้อยืดปกติ นินทาเราให้คนสนิทฟัง แบบพูดให้เราได้ยินอะค่ะ มันหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหวเพราะเสียสุขภาพจิตค่ะ เราเลยบอกครูว่าขอออกแต่ไม่ได้บอกเหตุผลจริงเพราะไม่อยากมีปัญหาค่ะ เราบอกครูว่าขออ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัย ครูก็โอเคค่ะ เลยหาคนมาแทน แต่คนที่มาแทนดันทำงานได้แค่สองอาทิตย์ก็ลาออก เค้าเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนค่ะ ช่วงนั้นเลนเนไม่มีใครช่วยงาน พอสอบเสร็จครูเลยขอให้เรากลับไปช่วยเพราะลูกค้าเยอะไม่คนช่วย เราไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเพราะเกรงใจครู อีกทั้งตอนนั้นยังบอกไปว่าจะอ่านหนงสือ เลยไม่มีข้ออ้างที่จะพูด พอเรากลับไปทำก็เจอแบบเดิมเลย เราอยากออกมามากแต่ไม่รู้บอกยังไง เพราะต้องมีปัญหาแน่ เราค่อนข้างสนิทกับครูค่ะ ถ้าบอกครูครูคงไปบอกหมอ แล้วหมอต้องไปว่าพี่เค้าแน่ อีกอย่างเราไม่อยากตอบโต้เพราะสังคมไทยมักมองว่าผู้ใหญ่ถูกเสมอหากเราตอบโต้ก็คงถูกหาว่าเป็นเด็กนิสัยเสียอีก อีกทั้งถ้าแม่รู้แม่ต้องไปคลีนิคแน่ค่ะ มหาลัยก็อีกนานกว่าจะเปิด ให้ทนต่อก็ไม่ไหวแล้ว เราจะทำไงดีคะ หนักใจมากๆ อยู่นานกว่านี้สุขภาพจิตคงแย่มากแน่ๆ