พระราชพงศาวดาร เป็นหลักฐานชั้นต้นหรือหลักฐานชั้นรอง

หลักฐานชั้นต้น หมายถึง ลำดับเหตุการณ์สำคัญร่วมสมัยกับหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เช่น ศิลาจารึกสมัยสุโขทัย บันทึกชาวต่างชาติที่เดินมากรุงศรีอยุธยา จดหมายเหตุโหร เป็นต้น

หลักฐานชั้นรอง หมายถึง ลำดับเหตุการณ์ภายหลังจากเกิดเหตุการณ์ผ่านพ้นไป เช่น นิทาน ตำนาน เรื่องเล่า มุขปาฐะ เป็นต้น

แต่คนสงสัยว่า พระราชพงศาวดาร เป็นหลักฐานชั้นต้นหรือหลักฐานชั้นรอง เพราะว่านักวิชาการหลายท่านถกเถียงกันว่า เป็นหลักฐานชั้นรองมากกว่า เช่น พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา แต่งขึ้นในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น เป็นต้น

อยากจะชวนความคิดเห็นว่า พระราชพงศาวดาร เป็นหลักฐานชั้นต้นหรือหลักฐานชั้นรอง ช่วยตอบตรงนี้เลย