คือต้องบอกก่อนว่าเรายังเป็นคนคุยกันอยู่เเต่ปัจจุบันได้เลิกคุยกันไปเเล้วผมเลยอยากจะถามความคิดเห็นเห็นของบุคคลอื่นว่ามีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ เรื่องเริ่มมาจากกลางไปเดือนกุมภาพันธ์ เขาเริ่มต้นด้วยคำว่า ขออยู่คนเดียวนะเครียดเรื่องเรียน ผมก็โอเคก็คุยเรื่อยๆเเค่ว่าจะไม่ทักไปในช่วงเวลาที่เขาจะอ่านหนังสือเเต่พอมาช่วงเดือนมีนา เขากับบอกเขาโดนของทำให้คิดถึงคนนั้นนักคนนั้นผมก็เอ่อ ออตามเขาเเต่ในใจก็ว่าไหนว่าที่หายไปเครียดเรื่องเรเรียนก็ปล่อยไป ช่วงนั้นยอมรับว่าผิดเพราะตัวเองอารมณ์เสียที่ว่าเทำไมเขาไม่ค่อยตอบเราเลยถามเขาไปว่า"เราก็รอเธอทักมาเเต่เธอก็ไม่ทักมาเลย" เขาก็เลยพูดมาคำนึงบอกว่า"คราวหลังก็ไม่ต้องรอ
เเล้วนะเราเครียดเรื่องเรียน"ผมถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำนั้นเตเ่เราก็คิดในเเง่ดีว่าเราเป็นคนทำให้เขาโกรธเองก็ต้องยอมรับ พอถึงช่วงนึงเป็นช่วงรอยต่อมาหาลัยเขาได้ย้ายขึ้นมาจังหวัดจังหวัดนึงที่อีสาน เขาก็เริ่มหายไปกว่าเเต่ก่อนถ้าเทียบกัน เเม้เเต่คำว่าว่า "มอนิ่ง ฝันดี"ยังไม่มีไม่เเชทไม่โทรไม่อ่านหรือบางทีอ่านไม่ตอบอ่านไม่หมดเเต่ไอ้เราก็ไม่ยอมก็ทีกบอก มอนิ่ง ทำอะไร กินข้าวยัง เรานอนก่อนนะฝันดีนะครับ"โดยที่เขาไม่เข้ามาอ่านเลยตั้งเเต่เช้าทั้งที่เราไม่ได้ทักทุกเวลาขนาดยั้นเว้น3-4ชั่วโมงบ้าง จนมาเมื่อวานน้องเดินเอามือถือมาให้ดูว่าเขาลงสตอรี่เเต่
คนอื่นเห็นหมดเราไม่เห็นคนเดียวเท่านั้นไม่พอเขาก็ไม่อ่านของเราเกือบๆ3วัน(ไม่ได้นับเรื่องอดีตนะ)เเละเข้าไปดูเพื่อนในเฟสกับไม่ขึ้นเราเป็นเพื่อนทั้งที่เข้าไปดูในเฟสก็ยังขึ้นว่าเป็นเพื่อนกันอยู่เราก็ทำใจมาซักพักเเล้วเเหละผมจึงตัดสินใจบอกเลิกคุยกับเขาไป ผมคิดในใจในเมื่อเขาไม่อยากคุยกับเราทั้งที่เราทำเต็มที่เเล้วก็ตามใจเขา "เรารักเขาเเต่ไม่รู้เขารักเราไหม" เลยอยากถามเพื่อนไปในนี้ว่ามีความคิดเห็นว่ายังไงกันบ้างครับ (เเสดงความคิดเห็นเเบบไม่ต้องเข้าข้างกันนะครับเอาตามความคิดเพราะอยากรู้ความคิดในเรื่องนี้ของมุมมองคนอื่น)
ขอบคุณครับ
คนคุยลงสตอรี่ได้เเต่ตอบเเชทเราไม่ได้ด้วยเหตุผลที่ว่ามือถือพัง
เเล้วนะเราเครียดเรื่องเรียน"ผมถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำนั้นเตเ่เราก็คิดในเเง่ดีว่าเราเป็นคนทำให้เขาโกรธเองก็ต้องยอมรับ พอถึงช่วงนึงเป็นช่วงรอยต่อมาหาลัยเขาได้ย้ายขึ้นมาจังหวัดจังหวัดนึงที่อีสาน เขาก็เริ่มหายไปกว่าเเต่ก่อนถ้าเทียบกัน เเม้เเต่คำว่าว่า "มอนิ่ง ฝันดี"ยังไม่มีไม่เเชทไม่โทรไม่อ่านหรือบางทีอ่านไม่ตอบอ่านไม่หมดเเต่ไอ้เราก็ไม่ยอมก็ทีกบอก มอนิ่ง ทำอะไร กินข้าวยัง เรานอนก่อนนะฝันดีนะครับ"โดยที่เขาไม่เข้ามาอ่านเลยตั้งเเต่เช้าทั้งที่เราไม่ได้ทักทุกเวลาขนาดยั้นเว้น3-4ชั่วโมงบ้าง จนมาเมื่อวานน้องเดินเอามือถือมาให้ดูว่าเขาลงสตอรี่เเต่
คนอื่นเห็นหมดเราไม่เห็นคนเดียวเท่านั้นไม่พอเขาก็ไม่อ่านของเราเกือบๆ3วัน(ไม่ได้นับเรื่องอดีตนะ)เเละเข้าไปดูเพื่อนในเฟสกับไม่ขึ้นเราเป็นเพื่อนทั้งที่เข้าไปดูในเฟสก็ยังขึ้นว่าเป็นเพื่อนกันอยู่เราก็ทำใจมาซักพักเเล้วเเหละผมจึงตัดสินใจบอกเลิกคุยกับเขาไป ผมคิดในใจในเมื่อเขาไม่อยากคุยกับเราทั้งที่เราทำเต็มที่เเล้วก็ตามใจเขา "เรารักเขาเเต่ไม่รู้เขารักเราไหม" เลยอยากถามเพื่อนไปในนี้ว่ามีความคิดเห็นว่ายังไงกันบ้างครับ (เเสดงความคิดเห็นเเบบไม่ต้องเข้าข้างกันนะครับเอาตามความคิดเพราะอยากรู้ความคิดในเรื่องนี้ของมุมมองคนอื่น)
ขอบคุณครับ