เห็นเทปย้อนหลังตอนเข้าวงการใหม่ๆเห็นทั้งคนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ วิธีเล่าเรื่อง วิธีแซว ความกล้าที่จะแซว และเวลาผ่านไปทั้งสองก็อยู่ในกระแสจนถึงปัจจุบัน แต่มีความความสามารถเฉพาะตัวต่างกันและไม่สามารถเลียนแบบกันได้หรือทำได้ดีไม่เท่า ยกตัวอย่าง

เดี่ยว น้าเน็กเคยทำดูยังไงก็ไม่ถึงเท่าพี่โน๊ตแกเก่งแต่เล่ากับแซวแต่จังหวะและbody language ยังสู้ไม่ได้ พูดง่ายๆคือแกยังติดเป็นพิธีกรมากกว่า วิเคราะห์ว่าส่วนหนึ่งพี่โน๊ตอยู่ในวงการแสดง วงศิลปะ ละครใบ้ ซึ่งมาประกอบเทคนิคการสังเกตสิ่งที่คนมองข้ามในมุมขันผสมผสานความเป็นตัวของตัวเองทำให้งานออกมาดีและธรรมชาติมากหาใครเทียบได้ในสยามประเทศ

ส่วนอย่าหาว่าน้าสอนรับสายสดตอบปัญหาชีวิตวิเคราะห์ฟันธงแม่นยำอันนี้พี่โน๊ตสู้ไม่ได้เลย ดูตอนที่แกเชิญน้าเน็กออกรายการและลองสาธิตรับสายหน้าไมค์ บอกได้เลยว่าส่วนหนึ่งที่น้าเน็กมีคือทุนความรู้ ซึ่งแกเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กจนปัจจุบัน ทำให้สิ่งที่เป็นปัญหาชีวิตมานับ10ปีคุยน้าไม่ถึง10นาทีดวงตาเห็นธรรมนำไปแก้ได้จริงไม่ใช่พูดเอามั่วๆแต่มันผ่านตรรกะปรัชญากรองหินกรวดทรายหยาบคาร์บอนทรายละเอียดมาค่อนข้างสุดมาแล้ว สามารถมองทะลุและเข้าอกเข้าใจคนตั้งแต่10กว่าถึง50-60ปีนี่ถือเป็นความสามารถเฉพาะตัวขั้นสูง

ท้ายนี้2ท่านนี้ส่วนตัวแล้วกินกันไม่ลง เก่งคนละแบบ