โรคที่ว่าของเราคือ โรคที่ไม่ชอบคุยกับใคร ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมกับคนเยอะ ถ้าน้อยๆพอได้ ชอบจินตนาการ เป็นเหมือนคนขาดความอบอุ่นค่ะ แต่ก็ไม่ขาดนะ ครอบครัวก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าขาดความรัก แต่เหมือนเรามีความคิดพะวง จิตตก อยู่คนเดียวไม่รู้เพราะอะไร ตอนอยู่คนเดียวเราจะชอบเปิดเพลงที่ชอบแล้วก็ร้องเพลงช่วยเราได้มากค่ะ ดูวิดีโอหมา แมวคือเหมือนมีความสุขอยู่ในโลกของตัวเองคนเดียว แต่พอคิดถึงเรืองอื่นคือจบค่ะ ถ้าเราเป็นโรคซึมเศร้าเราก็คิดว่าไม่น่านะเพราะไม่ถึงกับเครียดหรืออยากทำร้ายร่างกายตัวเอง อยู่กับคนอื่นเราจะเงียบๆค่ะ ถึงจะรู้จักกันก็ตาม ไปทำงานเราก็ไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษแต่ก็คุยกันตามปกติบางครั้งมีคนมาพูดหงุดหงิดก็มีค่ะ ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทะเลาะกับใครรึเป็นอะไร เราก๋ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเราเป็นอะไร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคอะไร
เราเป็นโรคแปลกๆค่ะ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเรารึป่าว