เวลาคุย มักจะหลุดสิ่งที่คิดออกมานิดหน่อย ทำให้อีกฝ่ายเริ่มเอะใจ ขอคำแนะนำหน่อยครับ

เวลาถามคำถามคู่สนทนา   ที่เป็นการคุยปกติทั่วไป  เรือยเปื่อยคุยไปเรื่อยๆ   ผมจะยิงคำถามกลางๆเสมอ
แต่มักจะเผลอลืมตัวยิงคำถามกลางๆ ผสมคำที่อยู่ในใจ   มักจะลืมตัวเสมอเวลาต้องสนทนายาวๆ นานๆ 

ซึ่งก็ไม่ใช่คำหลุดตรงๆจนเข้ารู้ตัวนะครับ   แต่ฝั่งตรงข้ามเริ่มทำหน้าเอะใจ  มองเหมือนคิดว่า  คำถามเรามีอะไรซ่อนไว้

คำถาม
-มีใครเป็นบ้าง  สนทนากับคนอื่นไปเรื่อยๆ  จะเริ่มหลุดคำที่ออกมาจากในใจ 
(ไม่ได้หลุดทั้งหมด  แต่ออกมาในรูปแบบผสมผสานกับ  คำกลางๆที่เราใช้คุยปกติทั่วไป)
-ขอคำแนะนำในการปรับปรุงไม่ให้หลุดออกมาสักคำเลย แบบสนทนาให้ดูเป็นคำกลางๆ ให้เกียรติตลอด    มีใครแนะนำได้บ้างครับ
(ไม่ต้องพูดเป๊ะ สมบูรณ์แบบก็ได้ครับ ขอแค่ไมหลุดง่ายๆ  ก็พอใจแล้ว)
-แม่ผมก็นิสัยนี้เหมือนกัน   ไม่รู้ท่านจงใจแกล้งหลุดเพื่อกระทบจิตใจผมหรือเปล่า