สวัสดีค่ะ เนื่องจากช่วงนี้เราจะตามเก็บพอยท์พันทิปและเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆทุกวันเพื่อเก็บพอยท์ทำให้เราเห็นว่ามันมีแต่เรื่องเครียดๆสะส่วนใหญ่ วันนี้เราเลยจะมาแชร์ประสบการณ์การแอบชอบโดยที่มันไม่รู้หรือเราไม่แสดงอาการเลย 555 ก็ประมาณว่า...ความรักเหร่อๆของคนเหร่อๆนั้นแหละค่ะ
             เราจะแทนตัวของเพื่อนคนนี้ว่า หนึ่ง นะค่ะ เรากับหนึ่งเนี้ยถ้าจำไม่ผิด เรียนรร.เดียวกันตั้งแต่ประถมปลายค่ะ อยู่ห้องเดียวกันตลอด เราเริ่มมองหนึ่งเนี้ยตั้งแต่แรกๆเลยเพราะเราเป็นผู้หญิงสูง (จากกรรมพันธ์นะค่ะ) สูงที่สุดในห้องค่ะ แต่มันก็จะมีผู้ชายที่สูงกว่าอยู่แล้ว เวลาเข้าแถวแยกชายหญิงขนาบข้างกัน เราก็จะอยู่ใกล้ๆกันตลอดทำให้มีโมเมนท์เห็นหนึ่งเล่นบ้าง คุยบ้าง อะไรตลกๆก็เยอะค่ะ จนป.6มั้งค่ะ มีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาแล้วเรารู้ว่า หนึ่งชอบคนเนี้ยเพราะเค้าสวยและน่ารัก(ดูจากพฤติกรรมที่ชอบมองบ่อยๆ) ซึ่งเพื่อนผู้หญิงคนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทเราไปอีกคน (ปัจจุบันไม่ได้ติดต่อกันแล้วเพราะเมื่อก่อนไม่มีเฟสบุ๊คหรืออะไรเลยนอกจากเบอร์บ้าน) ซึ่งตอนนั้นเราก็นอยด์นิดๆ คงเพราะยังไม่รู้อะไรมั้งค่ะ มั้งน่ะ ^^ 
 พอขึ้นม.ต้นก็อยู่รร.เดียวกันห้องเดียวกันอีก ทีนี่ในห้องอ่ะผู้ชายน้อยเพราะว่ามันเป็นห้องคิง (รร.เราเป็นรร.เทศบาลมีชั้นละ3ห้อง ซึ่งเราดันไปอยู่ห้องคิง) เราก็ยังรู้สึกชอบมันนะ บ้างที่ก็มีโมเมนท์ทำงานกลุ่มบ้าง โมเมนท์กินข้าวบ้าง แต่...ไม่มีแบบ2คนนะค่ะ เพราะด้วยความว่าที่ยังเป็นเด็กก็เล่นไปเรื่อย มันก็เล่นกับทุกคนนะ แต่คงมีแต่เราที่หลงเสน่ห์มันมั้ง 555
 และพอขึ้นม.ปลาย เรารู้ว่ามันก็สอบเข้ารร.เดียวกันแต่ไม่รู้เรียนสายไหน พอถึงวันเข้าเรียนก็อ้าว เรียนห้องเดียวกันอีก มันเหมือนจะเป็นเวรกรรม 555 หนึ่งเรียนภาษานึง ส่วนเราเรียนอีกภาษานึง แต่ด้วยความที่ห้องเราคนน้อย แค่สิบกว่าคน ทางรร.เลยยุบรวมกับอีกห้องนึง เลยได้เรียนห้องเดียวกัน ตอนแรกก็ดีใจนะ แต่เราก็เฉยๆเช่นกัน งงไหม!!! 
 แล้วเราก็เรียน นศท.ด้วยกันหรือรด.นั้นเองค่ะ ทำกิจกรรม นั้งเรียน แกงกัน ช่วยกัน เหมือนเดิมเลย มีคุยบ้างแต่ไม่ตลอดเพราะโตขึ้นก็รู้อะไรมากขึ้นการที่จะเล่นชายหญิงก็จะน้อยเป็นการไปกับกลุ่มของใครของมันมากกว่าค่ะ เอาจริงๆเรื่องนี้ไม่เคยบอกใครเลยนะ ไม่มีแม้แต่เพื่อนคนไหนที่รู้ด้วย เพราะเราเป็นคนนิ่ง และห้าว คือเล่นไปทั่วทั้งหญิงและชาย บางคนก็ว่าเราเป็นทอมบ้างไรบ้าง ก็เลยไม่มีใครสงสัยหรือถามเราเลย และความประทับใจอีกอย่างของเราสำหรับหนึ่งก็คือ ตอนม.6 วิชาพละของเราจะเป็นการเต้นลีลาศ แล้วเราเป็นผู้หญิงตัวสูง (สูง170ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายแล้วค่ะ และก็หยุดสูงเลย) เราเลยต้องเป็นทั้งฝ่ายหญิงและชาย เช่นถ้าเราจะสอบเราต้องเป็นหญิงแต่เวลาเรียนหรือพาเพื่อนไปสอบก็จะเป็นฝ่ายชาย แล้วด้วยความที่เราสูง หนึ่งจึงเป็นตัวเลือกในการสอบของเรา และเราก็เป็นคนสอนหนึ่งด้วยเช่นกัน ทำให้เราได้คุยได้ใกล้ชิดกันมากกว่าปกตินิสนึง 555 และเราก็สอบผ่าน เสียใจนิสหน่อยที่มันจบเร็วไปหน่อย (เพราะเราเก่งหรือเปล่าถึงสอนมันให้เป็นเร็ว 555 หลงตัวเองเปป)
พอสอบเสร็จเราก็มีถ่ายรูปลงไอจีด้วย ภาพคู่ภาพเดียวที่มีเลยนะค่ะ (แอบภูมิใจ) เพราะปกติก็ไม่รู้จะขอถ่ายเพื่ออะไร ไม่มีเหตุผลที่จะขอถ่ายอ่ะค่ะ เลยไม่ได้ถ่ายด้วยกันเลยนอกจากภาพหมู่คณะ 
และตอนม.6 ก็เป็นอีกช่วงเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เสียใจคือ จู่ๆหนึ่งก็เปิดตัวว่าคบกับเพื่อนในห้อง ซึ่งก็คือคนที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับเรา เรียนนศท.ด้วยกัน เรียนภาษาเหมือนกัน เราก็ไม่รู้ว่าเค้าไปแอบจีบกันตอนไหน อะไรยังไงเพราะคือความมันแทบจะไม่มีให้ได้ยินเลย ตอนนั้นเสียใจมากค่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อิจฉาเท่านั้นเอง หลังจากนั้นก็มีทะเลาะกันบ้างไรบ้าง เราก็ดันอยู่ในกลุ่มที่ค่อยปลอบค่อยอยู่ข้างๆฝ่ายหญิง แฮะๆ ก็เพื่อนละเนอะ ทำไงได้ หลังจากนั้นพอจบม.6ต่างแยกย้าย เค้าไปเรียนต่อ ส่วนเราด้วยฐานะทางบ้านเลยไม่ได้เรียน ออกมาหางานทำในกรุงเทพและก็มีแฟน ไม่ค่อยได้ติดตามอะไรมากค่ะ แต่ก็รู้มาบ้างว่า หนึ่งเลิกกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้นแล้ว และตอนนี้ก็ไม่ได้ติดตามเลย เพราะมีแฟนแล้วด้วยส่วนนึง แต่ก็มีโอกาสบ้างบางครั้งก็นึงถึงนะค่ะแบบเจอเหตุการณ์นี้ก็แบบเฮ้ย เคยเป็นนี่หว่ากับคนเนี้ย อะไรแบบนี้ค่ะ เราไม่แน่ใจว่าเรียกว่าแอบชอบได้ไหม แต่สำหรับเราคือชอบค่ะ ชอบมากนะ แต่ก็ไม่ได้แบบจะต้องเป็นแฟนกันหรือต้องอะไรมากมาย แค่รู้สึกว่าถ้าได้เป็นแฟนก็คงดี ซึ่งมันคงไม่มีวันนั้น หนึ่งก็แค่ผุ้ชายคนนึงที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก เหมือนโตมาพร้อมๆกันอะไรแบบนี้และเป็นผู้ชายคนเดียวที่รู้สึกไม่ว่าจะเป็นยังไงก็น่ามองอยู่ดี มันคงเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของการแอบชอบในวัยเรียนมั้งค่ะ

ปล.1.หนึ่งคือชื่อสมมุติ เพราะถ้าบอกชื่อจริงไปแล้วเพื่อนๆมาอ่านคงรู้เพราะชื่อนี่และคนที่สูงตั้งแต่เด็กมีไม่กี่คน
ปล.2.เรายังจำตอนนั้งเรียนได้ เรามักจะแอบมองหนึ่งบ่อยๆบางครั้งก็สบตากันแต่ก็ยิ้มและทำเป็นมองไปเรื่อยๆมากกว่าค่ะ เราก็มองเค้าตลอดเลยค่ะ จำได้หมดเลยตั้งแต่ตอนเข้าแถว ในห้องเรียนม.ต้น ในแถวที่รร.หรือแถวที่เรียนนศท. ก็จะแอบมองตลอด
ปล.3.เราเคยคิดที่จะบอกชอบหนึ่งด้วยเช่นกัน เราคิดว่าเรามีความกล้าระดับนึงเลยแต่พอคิดถึงผลที่จะตามมามันก็ทำให้ความกล้านั้นหายไปเลยค่ะ เพราะเราก็รู้อยู่ว่าหนึ่งคงไม่ได้ชอบเรา (หรือก็มีความคิดที่ว่าถ้าจีบก็อาจจะติดแต่ด้วยความที่เราก็ไม่ใช่คนสวยแล้วบางทีอาจจะโดนเพื่อนล้อ เลยไม่กล้าด้วยส่วนนึง)
ปล.4.ถ้าปัจจุบันได้กลับไปเจอกัน ก็คงดีใจมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่ก็ไม่ทำอะไรหรอกค่ะ แบบไม่บอกและไม่จีบหรืออะไรด้วย มากสุดก็แค่คุยกันเหมือนปกติค่ะ
ปล.5.เราชอบหนึ่งแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ปลื้มคนอื่น (เป็นสาววายมาตั้งแต่ม.ต้นเลยค่ะ สาววายรุ่นบุกเบิกอะไรงี้) ปลื้นไปทั่ว จินไปทั่ว ทำให้คนอื่นๆคิดว่าเราชอบหรือป่าวก็ไม่แน่ใจ เพราะเราก็ไม่ได้ไปนั่งอธิบายมาก แค่บอกว่า เออคนนี้น่ารัก คนนี้หล่อนะ อะไรแบบนี้สะส่วนใหญ่
ปล.6.จากเรื่องทั้งหมดที่พิมพ์ไปรวมๆก็ประมาณ 9 ปีได้ค่ะ และจากที่จบม.6มา ก็ผ่านไปเกือบๆ 5 ปีแล้วค่ะ นานมากกกกกกกกก
ปล.7.ตอนเรียนไม่เคยมีแฟนนะค่ะ ส่วนมากจะเป็นการปลื้มมากกว่าค่ะ เด็กเรียนค่ะเด็กเรียน
ปล.สุดท้าย แค่อยากมาแชร์อะไรเหร่อๆให้คนอื่นอ่านบ้าง 555 แบบ...เฮ้ย คนแบบนี้ก็มีหรอ มันมีจริงๆนะ ชอบแต่เหมือนไม่ชอบอ่ะ เราเองแหละ 555 ใครมีอะไรแบบนี้เอามาแชร์กันค่ะ