อายุ15กับโรงเรียนประจำ

หนูเรียนประจำตั้งแต่ม.1ทางภาคเหนือ ซึ่งไกลบ้านมากเพราะบ้านเกิดอยู่ อีสาน ตอนแรกไม่อยากมาเลย เพราะติดมือถือ แต่ปัจจุบันอยู่ได้แล้วค่ะ  โรงเรียนนี้ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ ยากลำบากมากค่ะเวลาจะหาเนื้อหาของงานหรือเวลารายงาน กฏก็เยอะ เวลาลงโทษก็ลงโทษหมู่ ของก็หายบ่อย อยากกินอะไรก็ไมได้กินเลย เสาร์อาทิตย์ไม่ได้กลับบ้าน ออกได้เดือนละครั้ง หนูอยู่โรงเรียน ไม่เคยได้พักเลย ทำนั่นนี้ตลอด ซึ่งมันเหนื่อยมาก หนูเครียดเรื่องของหายเพราะถ้าหายต้องโทรไปขอตังแม่หรือซื้อใหม่ แม่จะบอกตลอดว่า ทำไมไม่รักษา ซึ่งสิ่งที่หายมันคือชุดชั่นในที่ตากอยู่ หนูไม่มีเวลามาเฝ้าหรอก หนูต้องเรียน พักเที่ยงก็ไม่มีเวลาพัก กินข้าวก็ต้องกินพร้อมกัน สวดมนต์อีก เข้าคาบเรียนบ่ายโมง ได้กินข้าวเที่ยงครึ่ง มันไม่ทัน เพราะต้องไปล้างถาดอีก รีบเคี้ยวข้าวก็ติดคอ บางวันแขกมาโรงเรียน ก็ไม่ได้เรียนทั้งวัน เพียงเพราะมารอแขก เวลาเรียนน้อย กิจกรรมเยอะ มันดีตรงไหนคะ พอคะแนนสอบออก ได้น้อย ครูก็บ่น บ่นๆๆๆ เวลาเพื่อนม.เดียวกันทำผิด ห้องนั่นรับผิดชอบร่วมกัน บางครั้งมันก็เบื่อนะ เพราะแต่คนเดียวเอง เขาทำผิดซ้ำซาก พวกเพื่อนก็ซวยด้วยทุกครั้ง หนุไม่อยากต่อจนถึงม.6 ร.ร.นี้ แต่ที่บ้านไม่มีตัง หนูคิดตลอดมา.1-3 ว่าจะอดทนๆๆๆ แต่หนูจะตายแล้วค่ะ หนูเครียด ทุกคนบอกว่า มันจะดีขึ้นๆๆๆ หนูลองคุยกับที่บ้านแล้ว แต่เขาบอกกับหนูว่า นึกว่าเก่งแล้วจะอยู่ได้  แค่นี้เอง หนูร้องไห้ ก็ไม่มีใครปลอบหนู ไม่มีใครสนใจหนู ปล่อยให้หนูร้องไห้อย่างงั้น หนูรู้สึกเหมือนไม่สำคัญเลย หนูก็ไม่อยากตาย แต่หนูเครียด หนูกดดัน วันที่17หนูต้องเข้าโรงเรียนอีกแล้ว  หนูกลัวจริงๆ ถ้าหนูตายมันจะโอเคมั้ย หนูขอโทษทุกๆคนนะคะ ที่หนูงี่เง่า แต่หนูอยากได้กำลังใจดีๆจริงๆค่ะ😅😅