กระทู้นี้อาจจะเป็นกระทู้กึ่งระบาย กึ่งบ่นนะคะ
สวัสดีค่ะ เราพึ่งเคยตั้งกระทู้แนวนี้ครั้งแรกเลย เรามีปัญหาหลายๆอย่างเลยค่ะ อันดับ แรกๆเลยคงไม่พ้นเรื่องเงิน เรายังอยู่ในวัยเรียนอยู่ค่ะ ทางครอบครัวมีแม่คอยเลี้ยงดูเราคนเดียว แม่คอยพร่ำบอกมาเสมอว่าอยากเรียนอะไรก็เรียน แม่จะทำงานหาเงินมาให้ แต่เราก็มักจะคอยสืบเสาะขอทุนจากทางโรงเรียนมาช่วยเสมอ แต่ทุกครั้งเวลาสัมฯ บางทีเราก็ยกเรื่องค่าใช้จ่ายในครัวเรือนขึ้นมา เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ บลาๆ แต่ทว่า ครูที่รับสัมฯกลับโต้ตอบกลับมาบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องของเราค่ะ ให้ผู้ใหญ่เขาจัดการ แต่จุดประสงค์ที่เราขอทุนก็เพื่อแบ่งเบาภาระของมารดา ซึ่งสิ่งที่มารดาจ่ายก็มีทั้งเกี่ยวกับตัวเราและภายในครอบครัวที่กล่าวมาด้วย แต่ช่วงมัธยมเราก็ได้ทุนมาตลอดนะคะ แต่แล้ว เราตรวจพบโรคเบาหวานค่ะ ตั้งแต่ยังไม่จบมัธยมด้วยซ้ำ หมอคอยบอกให้กินอาหารอย่างเหมาะสม และทุกมื้อ ช่วงนั้นไม่เท่าไหร่ แต่พอเมื่อขึ้นมหาลัย เราต้องแยกกันอยู่กับแม่ค่ะ
การดูแลอาหารการกินนั้นเป็นไปด้วยความลำบากเนื่องจากงบที่มีจำกัด.. ทุกท่านทราบดีใช่ไหมคะ ที่ว่า อาหารเพื่อสุขภาพมักจะมีราคาสูง เนื่องจากโรคเราด้วย ทำให้อาหารที่สามารถทานได้นั้นมีจำกัดอย่างมาก การเลือกอาหารที่มีแป้งน้อย ลดการย่อยย้ำตาล ไม่ทานขนมหวาน ไม่ทาขนมปังขาว ข้าวขาว หรือแม้แต่ผลไม้เองก็ต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ซึ่งสิ่งที่เราเลือกกินได้ต่างมีราคาที่สูงมาก เมื่อเทียบกับรายได้
และแม่เรายังตกงานด้วยค่ะ ตอนนี้ทำงานจ้างคนอื่นได้เงินเป็นรายวัน ราวๆ200ด้วยซ้ำ (เป็นงานพวกแพคของ ปริมาณสัมพันธ์กับเงินที่จ่ายค่ะ) ซึ่งช่วงหลังมานี้ แม่เราเริ่มสุขภาพไม่ดีนัก แต่ก็ยังหักโหมทำอยู่ เราเองก็หาทางช่วยแต่ก็เหมือนตันไปหมด
เราตัดสินใจลองขอทุนกับทางม.ดูบ้าง แต่ก็ไม่ผ่าน เนื่องจากสุขภาพที่ไม่ค่อยแข็งแรงของเรา เราเป็นคนที่ป่วยบ่อยมากๆเลยค่ะ พอสัมฯทุนแล้วเหมือนเขาเองก็ต้องการคนที่สุขภาพดี สามารถร่วมกิจกรรมได้ตลอด เราจึงโดนปัดตกไป
ถามว่าทำไมเราไม่ทำพาร์ทไทม์? เหตุผลเดียวกันเลยค่ะ วันนึงเราเตรียมตัวจะไปสมัครงานแล้วด้วยซ้ำ แต่สัปดาห์นั้นเราเกิดป่วยตลอดทั้งสัปดาห์เลย
เอาตรงๆเลยนะคะ รู้สึกว่าตนเองเป็นภาระและไร้ประโยชน์มากเลยค่ะ จะช่วย จะทำอะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง ท้อใจมากเลยค่ะ มีใครมีคำแนะนำอะไรไหมคะ เรารู้สึกหดหู่ใจกับตนเองมากๆ ทุกคืนเรานอนคิดแล้วร้องไห้ตลอดเลยค่ะ แถมมีหนำซ้ำ ผลสุขภาพล่าสุดยังแย่เอามากๆเลย ... คิดว่าเป็นเพราะมีความเครียดผสมเข้าไปด้วย ทำให้น้ำตาลพุ่งสูงปรี๊ดจนหมออัดยาหมดแม๊กซ์มาให้เลยล่ะค่ะ...
มันยังจะมีที่ยืนให้กับคนที่สุขภาพแย่แบบนี้ แล้วก็ฐานะยากจนแบบนี้อีกไหมคะ?T-T
ยังมีที่ยืนให้กับคนที่สุขภาพแย่และฐานะยากจนไหมคะ?
สวัสดีค่ะ เราพึ่งเคยตั้งกระทู้แนวนี้ครั้งแรกเลย เรามีปัญหาหลายๆอย่างเลยค่ะ อันดับ แรกๆเลยคงไม่พ้นเรื่องเงิน เรายังอยู่ในวัยเรียนอยู่ค่ะ ทางครอบครัวมีแม่คอยเลี้ยงดูเราคนเดียว แม่คอยพร่ำบอกมาเสมอว่าอยากเรียนอะไรก็เรียน แม่จะทำงานหาเงินมาให้ แต่เราก็มักจะคอยสืบเสาะขอทุนจากทางโรงเรียนมาช่วยเสมอ แต่ทุกครั้งเวลาสัมฯ บางทีเราก็ยกเรื่องค่าใช้จ่ายในครัวเรือนขึ้นมา เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ บลาๆ แต่ทว่า ครูที่รับสัมฯกลับโต้ตอบกลับมาบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องของเราค่ะ ให้ผู้ใหญ่เขาจัดการ แต่จุดประสงค์ที่เราขอทุนก็เพื่อแบ่งเบาภาระของมารดา ซึ่งสิ่งที่มารดาจ่ายก็มีทั้งเกี่ยวกับตัวเราและภายในครอบครัวที่กล่าวมาด้วย แต่ช่วงมัธยมเราก็ได้ทุนมาตลอดนะคะ แต่แล้ว เราตรวจพบโรคเบาหวานค่ะ ตั้งแต่ยังไม่จบมัธยมด้วยซ้ำ หมอคอยบอกให้กินอาหารอย่างเหมาะสม และทุกมื้อ ช่วงนั้นไม่เท่าไหร่ แต่พอเมื่อขึ้นมหาลัย เราต้องแยกกันอยู่กับแม่ค่ะ
การดูแลอาหารการกินนั้นเป็นไปด้วยความลำบากเนื่องจากงบที่มีจำกัด.. ทุกท่านทราบดีใช่ไหมคะ ที่ว่า อาหารเพื่อสุขภาพมักจะมีราคาสูง เนื่องจากโรคเราด้วย ทำให้อาหารที่สามารถทานได้นั้นมีจำกัดอย่างมาก การเลือกอาหารที่มีแป้งน้อย ลดการย่อยย้ำตาล ไม่ทานขนมหวาน ไม่ทาขนมปังขาว ข้าวขาว หรือแม้แต่ผลไม้เองก็ต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ซึ่งสิ่งที่เราเลือกกินได้ต่างมีราคาที่สูงมาก เมื่อเทียบกับรายได้
และแม่เรายังตกงานด้วยค่ะ ตอนนี้ทำงานจ้างคนอื่นได้เงินเป็นรายวัน ราวๆ200ด้วยซ้ำ (เป็นงานพวกแพคของ ปริมาณสัมพันธ์กับเงินที่จ่ายค่ะ) ซึ่งช่วงหลังมานี้ แม่เราเริ่มสุขภาพไม่ดีนัก แต่ก็ยังหักโหมทำอยู่ เราเองก็หาทางช่วยแต่ก็เหมือนตันไปหมด
เราตัดสินใจลองขอทุนกับทางม.ดูบ้าง แต่ก็ไม่ผ่าน เนื่องจากสุขภาพที่ไม่ค่อยแข็งแรงของเรา เราเป็นคนที่ป่วยบ่อยมากๆเลยค่ะ พอสัมฯทุนแล้วเหมือนเขาเองก็ต้องการคนที่สุขภาพดี สามารถร่วมกิจกรรมได้ตลอด เราจึงโดนปัดตกไป
ถามว่าทำไมเราไม่ทำพาร์ทไทม์? เหตุผลเดียวกันเลยค่ะ วันนึงเราเตรียมตัวจะไปสมัครงานแล้วด้วยซ้ำ แต่สัปดาห์นั้นเราเกิดป่วยตลอดทั้งสัปดาห์เลย
เอาตรงๆเลยนะคะ รู้สึกว่าตนเองเป็นภาระและไร้ประโยชน์มากเลยค่ะ จะช่วย จะทำอะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง ท้อใจมากเลยค่ะ มีใครมีคำแนะนำอะไรไหมคะ เรารู้สึกหดหู่ใจกับตนเองมากๆ ทุกคืนเรานอนคิดแล้วร้องไห้ตลอดเลยค่ะ แถมมีหนำซ้ำ ผลสุขภาพล่าสุดยังแย่เอามากๆเลย ... คิดว่าเป็นเพราะมีความเครียดผสมเข้าไปด้วย ทำให้น้ำตาลพุ่งสูงปรี๊ดจนหมออัดยาหมดแม๊กซ์มาให้เลยล่ะค่ะ...
มันยังจะมีที่ยืนให้กับคนที่สุขภาพแย่แบบนี้ แล้วก็ฐานะยากจนแบบนี้อีกไหมคะ?T-T