เราเป็นคนนึงนะคะที่โดน bully ตั้งแต่เด็กและเสียความมั่นใจในตัวเองมากๆ เรารู้สึกว่าเราอยากจะมาเล่าประสบการณ์ให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับทุกคนว่าการที่คุณจะทำจะพูดอะไร เราอยากให้คุณนึกถึงคนอื่นบ้างและอยากให้คุณรู้ว่าคำพูดที่คุณพูดไปมันทำร้ายคนอื่นขนาดไหนส่งผลต่อการใช้ชีวิตของเขายังไงบ้าง เรามาเริ่มกันเลยค่ะ
เรื่องแรกนะคะ ในสมัยก่อนเราเป็นคนไม่คนสุงสิงกับใครที่รร.เท่าไหร่จะรู้จักเฉพาะคุณครูที่สอนเราเท่านั้น ในวันนึงครูAได้ขอให้เราไปยืมแม็กจากครูBที่ห้องป.5/_ซึ่งเราไม่รู้จักครูBมาก่อน พอเราเดินไปถึงห้องนั้นเราก็เห็นครูคนนึงเราจึงพูดไปว่า"ขอโทษนะคะใช่ครูB หรือเปล่าคะ ครูAให้มาขอยืมแม็กน่ะค่ะ" ครูคนนั้นก็ตะโกนถามเรากลับมาว่า"นี่เธอไม่รู้จักฉันเหรอไง"แล้วก็หันไปตะโกนบอกเพื่อนๆในห้องว่า"นี่พวกเธอบอกเขาไปสิ ว่าฉันเป็นใคร ชื่ออะไร" เพื่อนๆก็ตะโกนตอบว่าครูเขาชื่ออะไร แล้วครูเขาก็หันกลับมาบอกเราว่า"นี่รู้แบ้วใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร ทีนี้ก็กลับไปได้แล้วฉันจะสอนต่อ" ซึ่งเราในตอนนั้นรู้สึกทั้งอายทั้งเสียหน้าทั้งช็อกไปหมด เพียงแค่เราไม่รู้จักครูคนนึงต้องพูดขนาดนี้ด้วยเหรอ
เรื่องที่สองนะคะ เป็นตอนที่เราอยู่ในห้องสำหรับติวเด็กเพชรยอดมงกุฎซึ่งในห้องนั้นมีเด็กอยู่ประมาณ 100กว่าคน แล้วครูที่สอนเราก็ดันเป็นคนเดียวกับคนที่ตะโกนใส่เราเมื่อเรื่องที่แล้วด้วยค่ะ แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากก็คิดแค่ว่าเรียนๆไป ในตอนนั้นเราตัดผมสั้นและนั่งติดเสาข้างกำแพงค่ะ ในระหว่างที่เรียนเราก็ต้องจดใช่ไหมคะ เราก็จดค่ะแต่ด้วยความที่เราผมสั้นมันเกะกะมากๆ เราก็ต้องคอยปัดผมอยู่ตลอดเวลา แล้วครูก็หันมาเห็นแล้วแล้วตะโกนลั่นห้องว่า "ยัยเด็กที่อยู่ข้างเสาอ่ะ เลิกจับเล่นตัวเองได้ละ คิดว่าสวยมากหรือไง หน้าตาก็ขี้เหร่ ฉันสวยกว่าเธออีก" แล้วคนทั้งห้องก็หันมามองเราคนเดียว ตอนนั้นเราก็รู้สึกอายและเสียใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเราอีกครั้งแล้วคราวนี้ไม่ใช่แค่40-50คน แต่เป็น 100กว่าคน เราก็ได้แต่ทนกับสายตาทุกคนที่จ้องมาแล้วคิดแค่ว่าทำให้มันจบๆไป แต่ตอนนั้นเราเจ็บปวดมากค่ะ
เรื่องที่สามนะคะ อันนี้เกิดขึ้นที่บ้านค่ะ มันสืบเนื่องมาจากทุกๆปิดเทอมมันจะมีเด็กที่มาจากต่างจังหวัดจะกลับมาค่ะ แต่ก่อนนั้นเราเล่นกับเขาบ่อยมากค่ะ แต่จู่ๆเชาก็เปลี่ยนไปนอกจากจะไม่เล่นกับเราแล้วยังทำให้เด็กคนอื่นไม่เล่นกับเราอีกค่ะ
น้องซ.10โดนเขาจิกหัวเพราะเล่นกับเรา
พี่ซ.11โดนมันสาดน้ำแดงกับปาไอติมใส่เพราะเล่นกับเรา
น้องซ.12โดนเขาขี่จักรยานไล่ชนเพราะเล่นกับเรา
พี่ๆซ.13โดนมันไปด่าถึงหน้าบ้านเพราะเล่นกับเรา
เราโดนเขาขี่จักรยานไล่ชนตรงถนนใหญ่
เราโดนด่า โดนผลักตกชิงช้า
เราโดนเขาไล่ชนตอนเราขี่จักรยานแล้วล้ม แฮนด์จักรยานเราหัก
แล้วรู้ไหมคะว่าน้องซ.12อ่ะเกลียดเราเพราะเขา ทั้งเตะบอลอัดหน้าเรา เอาไม้มาฟาดเรา วิ่งมาต่อยหน้าเรา(น้องเป็นผช. เราเป็นผญ. เราโตกว่าน้องเขา1ปี และแต่ก่อนเราสนิทกันมากๆ จนวันที่เขาคนนั้นมา น้องอีกคนก็บอกเราว่า น้องซวยเพราะเรา น้องโดนเขาขี่จักรยานไล่ชนก็เพราะเรา คือตอนนั้นเราก็เลยตัดสินใจว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เล่นกับน้อง) และพอเราเอาไปบอกกับครอบครัวเรา เขาก็บอกกับเราว่า ปล่อยๆไปเถอะ อย่าไปยุ่งกับเขาปล่อยให้เขาทำไป ทั้งๆที่เราโดนด่าเช้าด่าเย็นออกนอกบ้านก็โดนด่าว่า อีก ระ ห รี่ อี11รด เราต้องทนอยู่กับอะไรอย่างนี้มาตลอด3ปี(ป.2-4) โดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลย
ผลที่เกิดขึ้นกับเราคือ เราเป็นโรคซึมเศร้าปานกลางค่ะ เรารักษาไม่หายเพราะมันยังคงจำอยู่มันฝังลึกลงไปในใจเราและมันยังเป็นบทเรียนให้เราเสมอ และเราเป็นคนที่ขี้กลัวค่ะ กบัวว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจ กลัวผิด กลัวโดนด่า กลัวแม้กระทั่งคำแซวเล่น เรากลัวจนร้องไห้ เราร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงทั้งคำด่า คำว่า คำแซว สารพัด
เราอยากจะให้เรื่องของเราเป็นอุทาหรณ์สำหรับทั้งผู้ที่กระทำและผู้ที่โดนกระทำนะคะ ผู้ที่กระทำ เราอยากให้คุณหยุดค่ะ สิ่งที่คุณกำลังกระทำอยู่ทั้งรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว เราอยากให้คุณคิดสักนิดก่อนพูดก่อนทำ คุณทำน่ะไม่นานคุณก็ลืม แต่คนที่โดนเขาจำฝังใจชั่วชีวิตนะคะมันเป็นปมของเขานะคะ ฝากถึงคุณผู้ใหญ่ด้วยนะคะเราไม่ได้จะก้าวก่ายแต่อย่างใด เพียงแต่เราอยากคุณเลิกที่จะทักลูกหลานว่า อ้วนขึ้นหรือเปล่า ทำไมหน้าเป็นสิวล่ะ มันไม่ใช่คำทักทายที่ดีเลยนะคะ มันเป็นการบั่นทอนจิตใจเขานะคะ แล้วก็ฝากถึงผู้ที่ถูกกระทำนะคะ อย่าไปยอมนะคะไม่ชอบก็บอกไม่ชอบไปเลยค่ะ แต่ถ้าเขายังไม่หยุดบอกพ่อแม่ ผู้ใหญ่ ครูอาจารย์นะคะ ต่อให้เขาจะด่าเราขี้ฟ้องหรืออะไรก็ตาม ไม่ต้องสนค่ะรักตัวเองไว้ก่อนนะคะ แล้วถ้าเขามาทำร้ายร่างกายเรา เรามีสิทธิ์ตอบโต้นะคะ อย่าให้เขาทำเราอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ เราเจ็บเขาเจ็บค่ะ แต่อย่านะคะ อย่าไปทำร้ายร่างกายเขาก่อนเด็ดขาด ไม่งั้นคุณจะกลายเป็นผู้ที่กระทำเขาเองนะคะ เราไม่ชอบแบบไหนอย่าไปทำกับใครแบบนั้นนะคะ ขอบคุณที่อ่านมาทั้งหมดนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ผู้ที่โดนกระทำนะคะ สู้ๆค่ะ
เราอยากมาเล่าประสบการณ์การโดน Bully และอยากจะเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่โดนอยู่ค่ะ
เรื่องแรกนะคะ ในสมัยก่อนเราเป็นคนไม่คนสุงสิงกับใครที่รร.เท่าไหร่จะรู้จักเฉพาะคุณครูที่สอนเราเท่านั้น ในวันนึงครูAได้ขอให้เราไปยืมแม็กจากครูBที่ห้องป.5/_ซึ่งเราไม่รู้จักครูBมาก่อน พอเราเดินไปถึงห้องนั้นเราก็เห็นครูคนนึงเราจึงพูดไปว่า"ขอโทษนะคะใช่ครูB หรือเปล่าคะ ครูAให้มาขอยืมแม็กน่ะค่ะ" ครูคนนั้นก็ตะโกนถามเรากลับมาว่า"นี่เธอไม่รู้จักฉันเหรอไง"แล้วก็หันไปตะโกนบอกเพื่อนๆในห้องว่า"นี่พวกเธอบอกเขาไปสิ ว่าฉันเป็นใคร ชื่ออะไร" เพื่อนๆก็ตะโกนตอบว่าครูเขาชื่ออะไร แล้วครูเขาก็หันกลับมาบอกเราว่า"นี่รู้แบ้วใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร ทีนี้ก็กลับไปได้แล้วฉันจะสอนต่อ" ซึ่งเราในตอนนั้นรู้สึกทั้งอายทั้งเสียหน้าทั้งช็อกไปหมด เพียงแค่เราไม่รู้จักครูคนนึงต้องพูดขนาดนี้ด้วยเหรอ
เรื่องที่สองนะคะ เป็นตอนที่เราอยู่ในห้องสำหรับติวเด็กเพชรยอดมงกุฎซึ่งในห้องนั้นมีเด็กอยู่ประมาณ 100กว่าคน แล้วครูที่สอนเราก็ดันเป็นคนเดียวกับคนที่ตะโกนใส่เราเมื่อเรื่องที่แล้วด้วยค่ะ แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากก็คิดแค่ว่าเรียนๆไป ในตอนนั้นเราตัดผมสั้นและนั่งติดเสาข้างกำแพงค่ะ ในระหว่างที่เรียนเราก็ต้องจดใช่ไหมคะ เราก็จดค่ะแต่ด้วยความที่เราผมสั้นมันเกะกะมากๆ เราก็ต้องคอยปัดผมอยู่ตลอดเวลา แล้วครูก็หันมาเห็นแล้วแล้วตะโกนลั่นห้องว่า "ยัยเด็กที่อยู่ข้างเสาอ่ะ เลิกจับเล่นตัวเองได้ละ คิดว่าสวยมากหรือไง หน้าตาก็ขี้เหร่ ฉันสวยกว่าเธออีก" แล้วคนทั้งห้องก็หันมามองเราคนเดียว ตอนนั้นเราก็รู้สึกอายและเสียใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเราอีกครั้งแล้วคราวนี้ไม่ใช่แค่40-50คน แต่เป็น 100กว่าคน เราก็ได้แต่ทนกับสายตาทุกคนที่จ้องมาแล้วคิดแค่ว่าทำให้มันจบๆไป แต่ตอนนั้นเราเจ็บปวดมากค่ะ
เรื่องที่สามนะคะ อันนี้เกิดขึ้นที่บ้านค่ะ มันสืบเนื่องมาจากทุกๆปิดเทอมมันจะมีเด็กที่มาจากต่างจังหวัดจะกลับมาค่ะ แต่ก่อนนั้นเราเล่นกับเขาบ่อยมากค่ะ แต่จู่ๆเชาก็เปลี่ยนไปนอกจากจะไม่เล่นกับเราแล้วยังทำให้เด็กคนอื่นไม่เล่นกับเราอีกค่ะ
น้องซ.10โดนเขาจิกหัวเพราะเล่นกับเรา
พี่ซ.11โดนมันสาดน้ำแดงกับปาไอติมใส่เพราะเล่นกับเรา
น้องซ.12โดนเขาขี่จักรยานไล่ชนเพราะเล่นกับเรา
พี่ๆซ.13โดนมันไปด่าถึงหน้าบ้านเพราะเล่นกับเรา
เราโดนเขาขี่จักรยานไล่ชนตรงถนนใหญ่
เราโดนด่า โดนผลักตกชิงช้า
เราโดนเขาไล่ชนตอนเราขี่จักรยานแล้วล้ม แฮนด์จักรยานเราหัก
แล้วรู้ไหมคะว่าน้องซ.12อ่ะเกลียดเราเพราะเขา ทั้งเตะบอลอัดหน้าเรา เอาไม้มาฟาดเรา วิ่งมาต่อยหน้าเรา(น้องเป็นผช. เราเป็นผญ. เราโตกว่าน้องเขา1ปี และแต่ก่อนเราสนิทกันมากๆ จนวันที่เขาคนนั้นมา น้องอีกคนก็บอกเราว่า น้องซวยเพราะเรา น้องโดนเขาขี่จักรยานไล่ชนก็เพราะเรา คือตอนนั้นเราก็เลยตัดสินใจว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เล่นกับน้อง) และพอเราเอาไปบอกกับครอบครัวเรา เขาก็บอกกับเราว่า ปล่อยๆไปเถอะ อย่าไปยุ่งกับเขาปล่อยให้เขาทำไป ทั้งๆที่เราโดนด่าเช้าด่าเย็นออกนอกบ้านก็โดนด่าว่า อีก ระ ห รี่ อี11รด เราต้องทนอยู่กับอะไรอย่างนี้มาตลอด3ปี(ป.2-4) โดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลย
ผลที่เกิดขึ้นกับเราคือ เราเป็นโรคซึมเศร้าปานกลางค่ะ เรารักษาไม่หายเพราะมันยังคงจำอยู่มันฝังลึกลงไปในใจเราและมันยังเป็นบทเรียนให้เราเสมอ และเราเป็นคนที่ขี้กลัวค่ะ กบัวว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจ กลัวผิด กลัวโดนด่า กลัวแม้กระทั่งคำแซวเล่น เรากลัวจนร้องไห้ เราร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงทั้งคำด่า คำว่า คำแซว สารพัด
เราอยากจะให้เรื่องของเราเป็นอุทาหรณ์สำหรับทั้งผู้ที่กระทำและผู้ที่โดนกระทำนะคะ ผู้ที่กระทำ เราอยากให้คุณหยุดค่ะ สิ่งที่คุณกำลังกระทำอยู่ทั้งรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว เราอยากให้คุณคิดสักนิดก่อนพูดก่อนทำ คุณทำน่ะไม่นานคุณก็ลืม แต่คนที่โดนเขาจำฝังใจชั่วชีวิตนะคะมันเป็นปมของเขานะคะ ฝากถึงคุณผู้ใหญ่ด้วยนะคะเราไม่ได้จะก้าวก่ายแต่อย่างใด เพียงแต่เราอยากคุณเลิกที่จะทักลูกหลานว่า อ้วนขึ้นหรือเปล่า ทำไมหน้าเป็นสิวล่ะ มันไม่ใช่คำทักทายที่ดีเลยนะคะ มันเป็นการบั่นทอนจิตใจเขานะคะ แล้วก็ฝากถึงผู้ที่ถูกกระทำนะคะ อย่าไปยอมนะคะไม่ชอบก็บอกไม่ชอบไปเลยค่ะ แต่ถ้าเขายังไม่หยุดบอกพ่อแม่ ผู้ใหญ่ ครูอาจารย์นะคะ ต่อให้เขาจะด่าเราขี้ฟ้องหรืออะไรก็ตาม ไม่ต้องสนค่ะรักตัวเองไว้ก่อนนะคะ แล้วถ้าเขามาทำร้ายร่างกายเรา เรามีสิทธิ์ตอบโต้นะคะ อย่าให้เขาทำเราอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ เราเจ็บเขาเจ็บค่ะ แต่อย่านะคะ อย่าไปทำร้ายร่างกายเขาก่อนเด็ดขาด ไม่งั้นคุณจะกลายเป็นผู้ที่กระทำเขาเองนะคะ เราไม่ชอบแบบไหนอย่าไปทำกับใครแบบนั้นนะคะ ขอบคุณที่อ่านมาทั้งหมดนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ผู้ที่โดนกระทำนะคะ สู้ๆค่ะ