เราคุยกับผช.คนนึงค่ะ ผ่านเฟสบุ๊ค ตอนแรกเค้าจีบเราก่อน เนื่องจากอยู่ไกลกันเลยยังไม่เคยเจอกัน คุยกันได้ 1 ปี เลย เราก็มีความรู้สึกดีๆให้เค้าไปแล้วค่ะ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตได้ แต่ทัศนคติบางอย่างของเค้า สำหรับเราแล้วไม่โอเค อย่างเช่น เค้าว่าคนมีเงินเดือน หรือมีงานประจำทำแบบเรา สบายจัง คือเราไม่ชอบ สำหรับเราเราคิดว่าไม่ว่าทำอะไรก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เค้าบอกประโยคนี้ตลอด ทั้งที่เราบอกไปแล้วว่าไม่พูดดีกว่า พอหลังจากนั้นเพราะคุยกันมานาน เราเลยถามไปว่าเค้าวาดอนาคตตัวเองอย่างไรบ้าง เค้าไม่มีแผนอะไรในชีวิต และบอกว่าถ้าแต่งงานคงไปอยู่กับเมีย หาอะไรทำล่ะมั้ง เราเลยว่าถ้าชีวิตเค้าไม่ได้วางแผนอะไรที่พัฒนาตัวเอง หรือทำเพื่อตัวเอง เอาแต่คิดว่าอยู่ไปวันๆ สบายๆใจ เราเลยบอกว่างั้นห่างกันก่อน ให้เค้าได้ตามหาคนที่พร้อมแต่งงานกับเค้า ชีวิตเค้าจะได้ไปต่อตามแผนค่ะ ตอนนั้นใส่อารมณ์ไปพอสมคสร จนเราสองคนก็ห่างกันจริง เราไม่ทักไปจากวันเป็นเดือน เป็นเกือบปี จริงๆเราอยากขอโทษเค้า ที่เราจะแนะนำแต่ใส่อารมณ์เข้าไปด้วย จนวันนึงเราก็กล้าบอกขอโทษ จะได้ไม่เสียใจทีหลัง เราก็ขอโทษไป เค้าว่าเค้าไม่ได้คิดมากค่ะ แล้วชวนคุยกันไปมา จากที่เราเหมือนคิดถึงเค้าอยู่แล้ว เค้าคุยกลับมา คราวนี้กลายเป็นเราเองที่พร่ำเพ้อ เราอยากคุยกับเค้าทุกวัน เค้าก็ตอบ สุดท้ายจะจบด้วยประโยคของของเราที่เป็นประโยคคำถาม แต่เค้าไม่อ่าน แล้วไม่ตอบกลับมา เรารอเค้าตอบ เค้าก็ไม่ตอบ เราเลยทักไปอีกครั้ง และอีกครั้ง มันวนๆแบบนี้ จนเราอึดอัดเองแบบอยากทักไปอีกแต่ประโยคเดิมเค้ายังไม่อ่านเลย เค้าว่าเดียวนี้ตัวเองมีโลกส่วนตัวสูง เลยไม่อ่านไม่ตอบ  เราไปไม่เป็นเลยค่ะ 
ที่จริงเรารู้แล้วว่าเค้าคงไม่ค่อยอยากคุยกับเราแล้ว เราควรพอหรือไปต่อดี ตื้อดีมั้ย เราทำเค้าอึกอัดมั้ยที่เค้าไม่ตอบไม่ทักมาเราควรพอแล้วใช่มั้ย