หงุดหงิดแม่ตัวเอง

หงุดหงิดแม่ ชอบตะโกนว่าพ่อ เพราะก่อนที่พ่อจะป่วยสร้างปัญหาไว้เยอะ แม่ต้องคอยดูแลพ่อ และเวลาพูดกับเรา ก็จะพูดไม่ดี คือเลือกคำพูดไม่เป็น จะชวนคุยแต่ละอย่าง นี่คือขึ้นต้นมาด้วยการจับผิดตลอด เวลาจะสั่งให้ทำอะไร ก็จะมีประโยคสร้อยมาตลอด ต้องบ่นมันทุกที่ มันน่าหงุดหงิด น่ารำคาญ อึดอัด ไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ แต่เวลาแม่คุยกับคนอื่นนี่คือพูดดี แต่ก็เหมือนชอบบังคับให้คนอื่นฟังที่ตัวเองพูด จนเริ่มรู้ว่าอีกฝ่ายจะขอปลีกตัวแล้ว จึงค่อยวาง คือเหนื่อยที่จะต้องอยู่ข้าง ๆ ทุกวัน อยากแบบอยู่คนเดียวโล่ง ๆ บ้าง แต่ก็ไม่ได้ นอกจากตอนที่เรายังนอนไม่ตื่น หรือตอนที่เราทำงานตอนกลางคืน แล้วแม่ขึ้นไปนอน ถึงจะได้มีที่ว่างเป็นของตัวเอง