คือเรามีลูกติดเลิกกับพ่อของลูกไปสักพักนึงแล้วคะ
แล้วเราก็มีแฟนใหม่ เราอายุ20ปีนะคะ ซึ่งแฟนใหม่ก็มีลูกติดเหมือนกัน ซึ่งเรารับได้และโอเคที่จะสร้างครอบครัวด้วยกัน พ่อแม่รับรู้ทั้งสองฝ่าย บ้านเรากับบ้านแฟนก็อยู่ไม่ไกลมากคะ ประมาณ 3 กิโล แล้วเราย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟน ซึ่งกลางวันเราจะกลับไปดูลูกของเราที่บ้านพอเอาลูกเข้านอนเสร็จเราก็กลับมานอนบ้านแฟน ซึ่งลูกของแฟน เราก็ดูแลทุกอย่างเหมือนลูกตัวเอง อาบน้ำหาข้าว เล่นกับเค้า พาเข้านอน เจ็บไข้ไม่สบายเราก็ดูแลหมด เรามีตังค์ไม่มากนัก เราก็จะช่วยซื้อนมของเล่นให้ลูกแฟน จนหลังๆแฟนไปทำงาน ไม่มีคนดูลูกแฟน แฟนก็บอกให้เราช่วยดูหน่อย บอกให้เราไปพาลูกเรามาเลี้ยงด้วยก็ได้ ซึ่งเราคิดว่าคงไม่ไหว เพราะลูกของเราเองก็กำลังซนมาก ลูกเราอายุ1ขวบ8เดือนคือซนมากจริงๆ เราก็เลยรับปากจะดูให้ ให้เค้าไปทำงาน ส่วนลูกเรา พ่อเราก็จะช่วยดูให้ถ้าวันไหนเราไม่ได้ไปบ้าน เราคบกับแฟนเราไม่คิดจะหวังอะไรจากตัวแฟนเลย เราแค่ต้องการครอบครัวที่มีความสุข เพราะเราเองก็ผ่านเรื่องแย่ๆกับพ่อของลูกมามาก เราขอแฟนไปทำงาน แฟนก็ไม่ให้ไปทำ เหตุผลเพราะไม่มีคนดูลูกเขา เอาจริงๆพ่อแม่แฟนเราเขาก็อยู่ที่บ้านนะคะ แต่เราก็ไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นเราทุกอย่าง งานบ้านอะไรเราทำหมด ทั้งบ้านแฟนและบ้านตัวเอง บางทีต้องเอาลูกแฟนไปเลี้ยงที่บ้านตัวเอง เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เวลาที่แฟนเราเบิกเงินมาหรือเงิน ออกแฟนเราจะไม่ค่อยนึกถึงลูกเราเลย เขาจะนึกถึงตัวเองและลูกเขาก่อนทุกครั้ง ทั้งที่บางครั้งเรามีเงินแค่100-200 เค้าขอเงินเราซื้อนมให้ลูกเค้าเราให้แบบไม่คิดอะไรเลยจริงๆ เวลาไปไหนเค้าก็มักจะพูดถึงแต่ลูกเค้าคนเดียว เช่น น่าพาน้อง... มาด้วยนะ เสียนะที่ไม่ได้พาลูกเขาไปด้วย ซึ่งเราฟังเรารู้สึกน้อยใจมาก ที่ทุกครั้งมีแต่เราที่พยายามนึกถึงลูกทั้งสองคนอยู่ตลอด เวลาไปเจออะไรทำอะไรเที่ยวที่ไหน เราจะพูดถึงลูกสองคน เขาทำเหมือนเราไม่มีลูก เหมือนเราตัวคนเดียว เราควรจัดการทุกอย่างยังไงคะ เราเคยพูดกับเขามาหมดทุกอย่างแล้ว บางทีจนต้องเลิกกัน พอเลิกกัน เราให้โอกาส เค้าทำดีไม่กี่วันก็เป็นเหมือนเดิม เรารู้สึกว่าเหมือนเราทิ่งลูกตัวเองเพื่อดูแลลูกคนอื่น พยายามเริ่มต้นใหม่หลายๆครั้งมันก็เหมือน เราควรตัดสินใจยังไงดีคะ สับสนไปหมดปรึกษาใครไม่ได้เลยคะ ช่วยหย่อยนะคะ 😢
แนะนำหน่อยคะ
แล้วเราก็มีแฟนใหม่ เราอายุ20ปีนะคะ ซึ่งแฟนใหม่ก็มีลูกติดเหมือนกัน ซึ่งเรารับได้และโอเคที่จะสร้างครอบครัวด้วยกัน พ่อแม่รับรู้ทั้งสองฝ่าย บ้านเรากับบ้านแฟนก็อยู่ไม่ไกลมากคะ ประมาณ 3 กิโล แล้วเราย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟน ซึ่งกลางวันเราจะกลับไปดูลูกของเราที่บ้านพอเอาลูกเข้านอนเสร็จเราก็กลับมานอนบ้านแฟน ซึ่งลูกของแฟน เราก็ดูแลทุกอย่างเหมือนลูกตัวเอง อาบน้ำหาข้าว เล่นกับเค้า พาเข้านอน เจ็บไข้ไม่สบายเราก็ดูแลหมด เรามีตังค์ไม่มากนัก เราก็จะช่วยซื้อนมของเล่นให้ลูกแฟน จนหลังๆแฟนไปทำงาน ไม่มีคนดูลูกแฟน แฟนก็บอกให้เราช่วยดูหน่อย บอกให้เราไปพาลูกเรามาเลี้ยงด้วยก็ได้ ซึ่งเราคิดว่าคงไม่ไหว เพราะลูกของเราเองก็กำลังซนมาก ลูกเราอายุ1ขวบ8เดือนคือซนมากจริงๆ เราก็เลยรับปากจะดูให้ ให้เค้าไปทำงาน ส่วนลูกเรา พ่อเราก็จะช่วยดูให้ถ้าวันไหนเราไม่ได้ไปบ้าน เราคบกับแฟนเราไม่คิดจะหวังอะไรจากตัวแฟนเลย เราแค่ต้องการครอบครัวที่มีความสุข เพราะเราเองก็ผ่านเรื่องแย่ๆกับพ่อของลูกมามาก เราขอแฟนไปทำงาน แฟนก็ไม่ให้ไปทำ เหตุผลเพราะไม่มีคนดูลูกเขา เอาจริงๆพ่อแม่แฟนเราเขาก็อยู่ที่บ้านนะคะ แต่เราก็ไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นเราทุกอย่าง งานบ้านอะไรเราทำหมด ทั้งบ้านแฟนและบ้านตัวเอง บางทีต้องเอาลูกแฟนไปเลี้ยงที่บ้านตัวเอง เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เวลาที่แฟนเราเบิกเงินมาหรือเงิน ออกแฟนเราจะไม่ค่อยนึกถึงลูกเราเลย เขาจะนึกถึงตัวเองและลูกเขาก่อนทุกครั้ง ทั้งที่บางครั้งเรามีเงินแค่100-200 เค้าขอเงินเราซื้อนมให้ลูกเค้าเราให้แบบไม่คิดอะไรเลยจริงๆ เวลาไปไหนเค้าก็มักจะพูดถึงแต่ลูกเค้าคนเดียว เช่น น่าพาน้อง... มาด้วยนะ เสียนะที่ไม่ได้พาลูกเขาไปด้วย ซึ่งเราฟังเรารู้สึกน้อยใจมาก ที่ทุกครั้งมีแต่เราที่พยายามนึกถึงลูกทั้งสองคนอยู่ตลอด เวลาไปเจออะไรทำอะไรเที่ยวที่ไหน เราจะพูดถึงลูกสองคน เขาทำเหมือนเราไม่มีลูก เหมือนเราตัวคนเดียว เราควรจัดการทุกอย่างยังไงคะ เราเคยพูดกับเขามาหมดทุกอย่างแล้ว บางทีจนต้องเลิกกัน พอเลิกกัน เราให้โอกาส เค้าทำดีไม่กี่วันก็เป็นเหมือนเดิม เรารู้สึกว่าเหมือนเราทิ่งลูกตัวเองเพื่อดูแลลูกคนอื่น พยายามเริ่มต้นใหม่หลายๆครั้งมันก็เหมือน เราควรตัดสินใจยังไงดีคะ สับสนไปหมดปรึกษาใครไม่ได้เลยคะ ช่วยหย่อยนะคะ 😢