เกริ่นก่อนนะครับ ผมเลิกกับแฟนคนนี้ไปประมาณ7ปีแล้ว แต่ยังคงคิดถึง นึกถึงเรื่องราวเก่าๆที่เคยทำด้วยกันอยู่เสมอ บางครั้งผมก็แอบทักแชทไปคุยกับเขาโทรไปหาเขาบ้าง ตอนที่เขายังโสด แต่พอเขามีแฟนเราก็แอบส่องอยู่ตลอด
ตอนนั้นด้วยความที่เรายังเด็กการเลิกกันก็คือมือที่3 หลังจากเลิกกันช่วงแรกก็บล็อกเบอร์บล็อกอะไรของกันและกัน ผ่านมา1ปีหลังพอเรารุ้จากเพื่อนเขาว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว เราก็เริ่มไปส่องอยู่ห่างๆ จนเขาโสดอีกที เราก็ทักคุย ว่าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เขาก็บอกว่าความรุ้สึกเขาไม่เหมือนเดิมแล้วผมก็ยังคงรั้งอยุ่แบบนั้นมาตลอด ผมเป็นคนต่างหวัดมาทำงานในเมือง เวลาผมกลับบ้านต่างจังหวัด ก็จะหาเวลาไปหาเขา ซื้อของที่เขาชอบไปให้บ้าง พาเขาไปที่ที่เราเคยไปตอนคบกันบ้าง เวลาช่วงนั้นชั่งดีเหลือเกิน แต่ก็ช่วงเวลาสั้นๆ ผมเป็นคนนึงที่ชอบเก็บรุปภาพเก่าๆไว้ เพราะผมรุ้ว่าสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนคือรุปภาพแม้คนในรุปจะเปลี่ยนไป ตลอดเวลา7ปีที่ผ่านมา ผมก็คอยทำแบบนี้อยุ่ตลอด แอบทักไปหาบ้าง จนวันที่1พยที่ผ่านมา เป็นวันเกิดเขา ผมก็ทักไปHBDเขา กลับทำให้ความรุ้สึกของผมที่คิดถึงเขามากๆกลับมาอีกครั้ง วันนี้ผมก็ได้มาเปิดดูรุปที่ผมเซฟไว้ในไดร์ รุปตั้งจีบกันใหม่ๆ จนรุปคู่ที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อ3ปีก่อน ทำให้ผมคิดถึงหนักมาก แต่ตอนนี้ผมก็รุ้อยุ่แล้วว่าเขามีแฟน ชึ่งผมเองก็ไปดูในเฟส ไลน์ IG อินตาแกรม ทวิตเตอร์ เห็นเขามีความสุขกับคนใหม่มากๆ ผมเองก็รุ้สึกดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มเขา (แฟนคนใหม่เขากันปีกว่าแล้ว) ในใบหน้าผมตอนดูรุปคู่เขากับแฟนก็ยิ้มออกมาเล็กๆแต่ทำไมในใจมันหดหู่ ถึงตอนนี้ผมก็คิดว่ารักคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุขแม้ความสุขนั้นไม่ได้มีเราอยุ่ด้วยก็ตาม อยากขอวิธีพี่ๆทุกท่านที่มีประสบการณ์แบบผม ช่วยชี้ทางหน่อยว่าผมควรทำยังไง ให้คิดถึงเขาน้อยลง ทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาผมยังคงจำไม่ลืมแม้เวลาเป็น10ปียังจำได้เป็นฉากๆทุกๆตอน อยากจะมูฟออนออกจากจุดนี้ อยากทำให้ตัวเองมีความสุขกับปจุบันมากขึ้น
#รักที่ไม่มีทางลืมได้ลง
มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม เลิกกันไปนานแล้ว แต่ยังคงคิดถึงตลอด ทำอะไรก็ยังคิดถึงครับ
ตอนนั้นด้วยความที่เรายังเด็กการเลิกกันก็คือมือที่3 หลังจากเลิกกันช่วงแรกก็บล็อกเบอร์บล็อกอะไรของกันและกัน ผ่านมา1ปีหลังพอเรารุ้จากเพื่อนเขาว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว เราก็เริ่มไปส่องอยู่ห่างๆ จนเขาโสดอีกที เราก็ทักคุย ว่าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เขาก็บอกว่าความรุ้สึกเขาไม่เหมือนเดิมแล้วผมก็ยังคงรั้งอยุ่แบบนั้นมาตลอด ผมเป็นคนต่างหวัดมาทำงานในเมือง เวลาผมกลับบ้านต่างจังหวัด ก็จะหาเวลาไปหาเขา ซื้อของที่เขาชอบไปให้บ้าง พาเขาไปที่ที่เราเคยไปตอนคบกันบ้าง เวลาช่วงนั้นชั่งดีเหลือเกิน แต่ก็ช่วงเวลาสั้นๆ ผมเป็นคนนึงที่ชอบเก็บรุปภาพเก่าๆไว้ เพราะผมรุ้ว่าสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนคือรุปภาพแม้คนในรุปจะเปลี่ยนไป ตลอดเวลา7ปีที่ผ่านมา ผมก็คอยทำแบบนี้อยุ่ตลอด แอบทักไปหาบ้าง จนวันที่1พยที่ผ่านมา เป็นวันเกิดเขา ผมก็ทักไปHBDเขา กลับทำให้ความรุ้สึกของผมที่คิดถึงเขามากๆกลับมาอีกครั้ง วันนี้ผมก็ได้มาเปิดดูรุปที่ผมเซฟไว้ในไดร์ รุปตั้งจีบกันใหม่ๆ จนรุปคู่ที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อ3ปีก่อน ทำให้ผมคิดถึงหนักมาก แต่ตอนนี้ผมก็รุ้อยุ่แล้วว่าเขามีแฟน ชึ่งผมเองก็ไปดูในเฟส ไลน์ IG อินตาแกรม ทวิตเตอร์ เห็นเขามีความสุขกับคนใหม่มากๆ ผมเองก็รุ้สึกดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มเขา (แฟนคนใหม่เขากันปีกว่าแล้ว) ในใบหน้าผมตอนดูรุปคู่เขากับแฟนก็ยิ้มออกมาเล็กๆแต่ทำไมในใจมันหดหู่ ถึงตอนนี้ผมก็คิดว่ารักคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุขแม้ความสุขนั้นไม่ได้มีเราอยุ่ด้วยก็ตาม อยากขอวิธีพี่ๆทุกท่านที่มีประสบการณ์แบบผม ช่วยชี้ทางหน่อยว่าผมควรทำยังไง ให้คิดถึงเขาน้อยลง ทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาผมยังคงจำไม่ลืมแม้เวลาเป็น10ปียังจำได้เป็นฉากๆทุกๆตอน อยากจะมูฟออนออกจากจุดนี้ อยากทำให้ตัวเองมีความสุขกับปจุบันมากขึ้น
#รักที่ไม่มีทางลืมได้ลง