พ่อผมเป็นคนที่เก่งในเรื่องการทำงานมาก แต่จะเสียในเรื่องอารมณ์เอาแต่ใจ และความเจ้าชู้
บ้านผมทำธุรกิจอย่างหนึ่งเป็นธุริกิจไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานร่วมกันตั้งจนมีมาได้
วันนึงพ่อผมมีความคิดอยากต่อยอดธุรกิจก็เลยหาผู้ร่วมงานพนักงานขึ้นมา
แล้วก็จะมีอยู่คนหนึ่งเขาเก่งมากๆอายุห่างกับพ่อมผม30ปีได้ ไม่รู้ไปทำยังไง คนนี้กลายมาเป็นเมียพ่อผมอีกคน
จากพนักงานคนหนึ่งเขาได้มีตำแหน่งมีอำนาจแทบเด็ดขาดในบริษัทที่ พ่อและแม่ผม สร้างขึ้นมา แม้แต่ผมที่เป็นลูกชายแท้ๆยังเป็นได้แค่ พนักงานคนนึงในบริษัท รับเงินเดือนเหมือนพนักงานทั่วไปหมื่นห้า
พ่อหลงคนนี้มากขนาดที่ว่าซื้อรถเก๋งใหม่ป้ายแดง ทองคำ ไม่รู้ว่ามีบ้านหรือที่ดินด้วยไหม
ทุกครั้งเมื่องานมีปัญหาทุกคนในบ้านจะถูกว่าต่างๆนาๆ ว่าไม่ใส่ใจงาน ไม่สนใจ ทำงานกันแบบโง่ๆ และอีกสารพัด
แต่กับคนนั้นพ่อตามใจทุกอย่าง บางทีงานมีปัญหาไม่พอใจก็ไม่มาทำงานเลย เข้างานทีก็9 โมง 10โมง เย็นบ่ายสี่กลับบ้าน ออฟฟิตทำงาน จัน-เสาร์ เขาก็จะมาแค่ จ-ศ
เรียกได้ว่าแทบเหมือนเจ้าของทุกอย่าง
แต่ภาพมาที่แม่เรา พ่อบีบบังคับแม่ทุกอย่างต้องให้เป็นทุกอย่างทำงานไม่ได้ดีก็ด่า ว่า ด้วยคำแรงๆทั้งนั้น ทุกคนในบ้านไม่มีสิทมีความรู้สึกอะไรเลยเขาจะพร่ำแต่ให้สนแต่ผลลัพท์ของงาน งาน และก็งาน ในขณะเดียวกัน พ่อก็จะมีความรู้สึกไม่ดีตลอดที่คนนั้นเขาหายไป ไม่มาทำงาน เขาก็จะมีอารมณ์และใช่ คนที่รองรับอารมณ์นั้นก็คือคนในบ้านทุกคน วันนั้นทั้งวันจะแย่มากๆ
กับคนนั้นพวกเราไม่สามารถแตะต้องอะไรเขาได้เลยแม้กระทั่งความรู้สึก เพราะทุกๆผลการกระทำของพวกเราต่อคนนั้น พ่อจะไม่ยอมและใส่อารมณ์กลับมา ถึงขึ้นเคยจะลุกมาต่อยหย้าผมที่เป็นลูกแท้ๅก็มี
กลายเป็นว่าชะตาชีวิตความสุขต่างของบ้านนี้ขึ้นอยู่กับคนนั้นคนเดียวเมื่องานผ่านไปด้วยดีคนนั้นแฮปปี้ พ่อแฮปปี้ เราก็สบายไปแต่เมื่อวันไหนงานมีปัญหา คนนั้นเครียดทำงานไม่ได้ไม่มาทำงาน ไปเที่ยว พวกเราก็จะรับผลนั้นจากพ่อ
บางทีมีความคิดอยากจะหนีไปใช้ชีวิตตัวเองหรือเกลียดแม้กระทั่ง ยิงทิ้งให้หมด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยังมีแม่และน้องที่ยังเรียนมหาลัยอยู่อีก
ได้แต่คิดว่าทำไมตังเองต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำผิดอะไร งานก็ตั้งใจทุกอย่าง แต่ไม่เคยดีเลย แผนอะไรที่ผมเคยวางไว้ในงาน พอทำไม่ได้ดีโดนด่า แต่กับคนนั้น แผนเดียวกันงานเดียวกัน พ่อผมก็ชมและทุมเทให้คนนั้นเต็มที่
ยิ่งตอนนนี้ด้วยปัญหาเศรษฐกิจบริษัทแทบล้มกลายเป็นว่าทุกคนในบ้านต้องรับผล ผมต้องลดเงินเดือนตัวเอง เพื่อให้บริษัทไปได้แต่อีกคนทั้งรถและทองอีกหลายบาท ไม่ได้เสียสักแดงเดียวซ้ำกว่านั้นยังบ่นเหนื่อยๆ แต่ไม่ได้รับผลอะไรเลย
พ่อรักขนาดที่ว่าไปตั้งสาขาใหม่ต่องจังหวัดโดยใช้ชื่อบริษัทเหมือนเป็นตัวย่อของชื่อพ่อและเขาด้วยซ้ำ
เหนื่อยและท้อมากไม่รู้จะทำยังไง หนี้สินก็เยอะกลัวทุกอย่างเรื่องปากท้องคนในบ้าน .
.แต่อีกคนบ่นเหนื่อยแต่แทบไม่ได้ทำอะไรเลยแต่พ่อก็คอยปกป้องตลอด ไม่เข้าใจ เหมือนรู้สึกว่าต้องเก่งเพื่อมาแย่งชิงและป้องกัน สิ่งที่มีมันควรเป็นของตัวเองและครอบครัว จากคนอื่นโดยพ่อก็เต็มใจจะช่วยคนนั้น
รู้สึกเกลียดพ่อตังเองผิดไหม
บ้านผมทำธุรกิจอย่างหนึ่งเป็นธุริกิจไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานร่วมกันตั้งจนมีมาได้
วันนึงพ่อผมมีความคิดอยากต่อยอดธุรกิจก็เลยหาผู้ร่วมงานพนักงานขึ้นมา
แล้วก็จะมีอยู่คนหนึ่งเขาเก่งมากๆอายุห่างกับพ่อมผม30ปีได้ ไม่รู้ไปทำยังไง คนนี้กลายมาเป็นเมียพ่อผมอีกคน
จากพนักงานคนหนึ่งเขาได้มีตำแหน่งมีอำนาจแทบเด็ดขาดในบริษัทที่ พ่อและแม่ผม สร้างขึ้นมา แม้แต่ผมที่เป็นลูกชายแท้ๆยังเป็นได้แค่ พนักงานคนนึงในบริษัท รับเงินเดือนเหมือนพนักงานทั่วไปหมื่นห้า
พ่อหลงคนนี้มากขนาดที่ว่าซื้อรถเก๋งใหม่ป้ายแดง ทองคำ ไม่รู้ว่ามีบ้านหรือที่ดินด้วยไหม
ทุกครั้งเมื่องานมีปัญหาทุกคนในบ้านจะถูกว่าต่างๆนาๆ ว่าไม่ใส่ใจงาน ไม่สนใจ ทำงานกันแบบโง่ๆ และอีกสารพัด
แต่กับคนนั้นพ่อตามใจทุกอย่าง บางทีงานมีปัญหาไม่พอใจก็ไม่มาทำงานเลย เข้างานทีก็9 โมง 10โมง เย็นบ่ายสี่กลับบ้าน ออฟฟิตทำงาน จัน-เสาร์ เขาก็จะมาแค่ จ-ศ
เรียกได้ว่าแทบเหมือนเจ้าของทุกอย่าง
แต่ภาพมาที่แม่เรา พ่อบีบบังคับแม่ทุกอย่างต้องให้เป็นทุกอย่างทำงานไม่ได้ดีก็ด่า ว่า ด้วยคำแรงๆทั้งนั้น ทุกคนในบ้านไม่มีสิทมีความรู้สึกอะไรเลยเขาจะพร่ำแต่ให้สนแต่ผลลัพท์ของงาน งาน และก็งาน ในขณะเดียวกัน พ่อก็จะมีความรู้สึกไม่ดีตลอดที่คนนั้นเขาหายไป ไม่มาทำงาน เขาก็จะมีอารมณ์และใช่ คนที่รองรับอารมณ์นั้นก็คือคนในบ้านทุกคน วันนั้นทั้งวันจะแย่มากๆ
กับคนนั้นพวกเราไม่สามารถแตะต้องอะไรเขาได้เลยแม้กระทั่งความรู้สึก เพราะทุกๆผลการกระทำของพวกเราต่อคนนั้น พ่อจะไม่ยอมและใส่อารมณ์กลับมา ถึงขึ้นเคยจะลุกมาต่อยหย้าผมที่เป็นลูกแท้ๅก็มี
กลายเป็นว่าชะตาชีวิตความสุขต่างของบ้านนี้ขึ้นอยู่กับคนนั้นคนเดียวเมื่องานผ่านไปด้วยดีคนนั้นแฮปปี้ พ่อแฮปปี้ เราก็สบายไปแต่เมื่อวันไหนงานมีปัญหา คนนั้นเครียดทำงานไม่ได้ไม่มาทำงาน ไปเที่ยว พวกเราก็จะรับผลนั้นจากพ่อ
บางทีมีความคิดอยากจะหนีไปใช้ชีวิตตัวเองหรือเกลียดแม้กระทั่ง ยิงทิ้งให้หมด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยังมีแม่และน้องที่ยังเรียนมหาลัยอยู่อีก
ได้แต่คิดว่าทำไมตังเองต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำผิดอะไร งานก็ตั้งใจทุกอย่าง แต่ไม่เคยดีเลย แผนอะไรที่ผมเคยวางไว้ในงาน พอทำไม่ได้ดีโดนด่า แต่กับคนนั้น แผนเดียวกันงานเดียวกัน พ่อผมก็ชมและทุมเทให้คนนั้นเต็มที่
ยิ่งตอนนนี้ด้วยปัญหาเศรษฐกิจบริษัทแทบล้มกลายเป็นว่าทุกคนในบ้านต้องรับผล ผมต้องลดเงินเดือนตัวเอง เพื่อให้บริษัทไปได้แต่อีกคนทั้งรถและทองอีกหลายบาท ไม่ได้เสียสักแดงเดียวซ้ำกว่านั้นยังบ่นเหนื่อยๆ แต่ไม่ได้รับผลอะไรเลย
พ่อรักขนาดที่ว่าไปตั้งสาขาใหม่ต่องจังหวัดโดยใช้ชื่อบริษัทเหมือนเป็นตัวย่อของชื่อพ่อและเขาด้วยซ้ำ
เหนื่อยและท้อมากไม่รู้จะทำยังไง หนี้สินก็เยอะกลัวทุกอย่างเรื่องปากท้องคนในบ้าน .
.แต่อีกคนบ่นเหนื่อยแต่แทบไม่ได้ทำอะไรเลยแต่พ่อก็คอยปกป้องตลอด ไม่เข้าใจ เหมือนรู้สึกว่าต้องเก่งเพื่อมาแย่งชิงและป้องกัน สิ่งที่มีมันควรเป็นของตัวเองและครอบครัว จากคนอื่นโดยพ่อก็เต็มใจจะช่วยคนนั้น