ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกผมผลักไสไล่ส่งมาตลอดมาถึงวันที่เขาไปจริงๆ

ตอนนั้นผมกำลังอยู่ในช่วงทำใจจากแฟนเก่า
อยู่ๆก็มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตผม
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันคุยกันผมไม่ได้รู้สึกชอบหรือหลงรักผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่
แค่ตอนนั้นมันรู้สึกเหงามากๆ
อยากมีใครสักคนก็เลยตัดสินใจคุยกับ
น้องเขาแล้วก็คบกันมาเรื่อยๆ
มาปีที่แล้วน้องย้ายที่ทำงานใหม่
เลยได้ย้ายเข้ามาอยู่บ้านผม ตอนแรกผมก็ไม่อยากให้มาสักเท่าไหร่ เพราะในใจมันยังบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าน้องเขาไม่ไช่
มีอยู่ครั้งผมได้คุยกับผู้หญิงคนอื่นผมคิดว่าผู้หญิงคนนี้แหละไช่สำหรับผม
น้องเขาจับได้แต่ไม่พูดอะไรแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่หลังบ้าน
วันนั้นผมรู้สึกหดหู่ใจมาก เลยคิดเลยว่า
ต่อจากนี้เราจะรักน้องมันให้มากๆๆ
แต่ก็ไม่เลย เวลา 2 ปีที่น้องเขาอยู่กับผม
ผมก็รู้สึกมาตลอดเลยว่าผมไม่ได้รักเขา
ผมแค่สงสาร แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา
ตัวผมเองก็ทำไส่น้องเขาไว้เยอะมาก
เรื่องเล็กผมก็ชอบมองให้มันเป็นเรื่องใหญ่
เวลาทะเลาะกันน้องไม่เคยเถียง ทั้งๆที่ผมพูดจาแรงมากบางครั้งก็ไล่ให้น้องมันออกไปจากชีวิตสะ
จนหลังๆนิสัยน้องเขาเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มมีเถียงเริ่มพูดจาแรงๆไส่ผม ตัวผมก็ชอบหาเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด ตอนนั้นผมได้แต่คิดว่าอย่างไรก็ต้องเลิกกันให้จบๆสักทีคงอยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้แล้ว เราควรไปรักคนที่
เรารักเขาจริงๆสักที ผมคิดแบบนี้มาตลอด
จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมทะเลาะกับน้องมันหนักมาก ผมพูดออกจากปากผมเลยว่าจะเก็บของออกมาให้เองแล้วจะไปอยู่ที่ไหนก็ไป
ตอนนั้นผมคิดและมั่นใจตัวเองเลยว่าเราต้องการแบบนี้
น้องเขาก็ท้าผมว่าเก็บมาให้จริงนะรีบเก็บมาเลย
ผมก็เก็บไปให้ที่ทำงานน้องเขาจริงๆ
ภาพที่เห็นคือน้องมันร้องไห้หนักมาก
แล้วก็พูดมาว่าไม่คิดว่าพี่จะเก็บมาให้หนูจริงๆ
ตอนนั้นใจผมแข็งมากผมไม่พูดอะไรสักคำ
แต่ตอนเห็นน้องมันกำลังแบกของน้ำตาผมก็ร่วงมาแบบไม่รู้ตัว

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมคิดมาตลอดว่าน้องเขาไม่ไช่สำหรับผมและผมก็ไม่ได้รักเขา
ผมคิดทุกวันว่าน้องเขาไม่ไช่คนที่เราจะสร้างครอบครัวด้วย
ผมหาเรื่องน้องมันทุกวันพูดจาแรงๆไส่ทุกครั้ง
บางทีพยามจะไม่ทำแบบนี้แต่มันก็เผลออาการไปเอง แต่น้องมันก็ยิ้มให้แล้วชวนคุยดีด้วยทุกครั้ง

ตอนนี้คนที่ผมพยามผลักไสไล่ส่งได้ออกไปจากชีวิตผมไปจริงๆแล้ว

แต่ตัวผมเองตรงข้ามกับสิ่งที่คิดไว้หมดเลย
ผมรู้สึกโครตเศร้าเสียใจรู้สึกผิดมากๆ
มันเศร้ากว่าตอนที่แฟนเก่าผมที่แต่งงานอยู่กินกันมา 8 ปีหอบเสื้อผ้าออกไปเสียอีก

ตอนนี้ผมได้แต่คิดว่าถ้าน้องเขากับมาผมจะเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่จะแสดงความรัก
กับเขาให้มากขึ้น จะไม่พูดไม่ทำอะไรไส่เขาแบบนั้นอีก แล้วเขานี่แหละคือคนที่ผมอยากสร้างครอบครัวด้วย

แต่ตอนนี้มันคงสายไปแล้วครับ
เขาคงไม่รู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไร
ผมก็คงทำได้แค่ยอมรับความจริงปล่อยให้เขาไป