ในตอนแรก ผมคาดว่ามายาเสน่หา จะเป็นละครเกี่ยวกับเรื่องชีวิตคู่ ความคาดหวังอย่างมากของผมจะคิดว่ามันเหมือนกับลับลวงใจมากกว่า แต่เมื่อได้ดูผ่านไป ถึงได้รู้ว่า มันคือละครเหนือธรรมชาติ และมีความดุดันมากขึ้นในช่วงท้ายๆ บรรยากาศของตัวร้ายที่เดือดดาลถึงขีดสุดเมื่อจนตรอก บรรยากาศดราม่าเข้มข้นจนถึงหยดสุดท้าย ทำให้ผมนึกถึงวันแรกที่ได้ดูข้าบดินทร์เมื่อประมาณเกือบ 5 ปีก่อน (บอกก่อนว่าผมดูข้าบดินทร์ย้อนหลังในตอนที่เรื่องจบไปแล้วประมาณ 1 ปีครับ) ผมจึงสรุปว่าละครเรื่องนี้ แกงคนดูที่ไม่ได้สนใจในตอนแรก เพราะตอนที่ออนแอร์ทีเซอร์นั้น แทบไม่มีใครรู้ว่ามันคือละครเหนือธรรมชาติ เรื่องปาฏิหารย์ พาลคิดไปด้วยซ้ำว่ามันคือละครรักๆ ใคร่ๆ
เรื่องราวทั้งหมดมีทั้งได้บทสรุปและยังคาใจ ทำให้พอเข้าใจว่า จุดเริ่มต้นทั้งหมดของเรื่องคือน้องสาวของภากรชอบครีย์แต่ครีย์ไม่เล่นด้วยเลยคิดสั้นและแม่ของภากรก็ตรอมใจตายตามไป ภากรจึงวางแผนเข้ามาเป็นเพื่อนครีย์และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการงาน การเงิน ความรัก แต่เรื่องที่น่าแปลกใจก็คือ ทำไมภควัตที่ว่ารักเดียวใจเดียวกับมน จึงกลับกลายเป็นพวกกามวิปริตไปกับเพื่อนของตัวเองได้ และถ้ามนหลวมตัวแล้ว ภควัตจะหยุดยั้งพฤติกรรมตัวเองหรือเปล่า ซึ่งที่มาที่ไปทั้งหมดของเรื่องราวทั้งหมดก็ไม่พ้น 4 คนนี้ โดยอีก 2 คนก็คือ แม่พระเอกและนางเอกเองที่บั่นทอนความรักของทั้งคู่ลง
ตัวละครตัวหนึ่งที่ทำให้ผมประทับใจมากคือ คุณแหม่ม บอกก่อนและบอกตรงๆ เลยว่า ชีวิตผมที่ผ่านมา ไม่ค่อยติดละครของคุณแหม่มเลยแม้แต่เรื่องที่เล่นคู่หรือเล่นกับพี่แท่ง ศักดิ์สิทธิ์ (ดาราโปรดของผม) ก็คือผ่านไปตลอด (รวมไปถึงเลือดข้นคนจางซึ่งไม่ได้ดูเลยเพราะทำแต่งานในตอนนั้น) แต่ในละครเรื่องนี้ คุณแหม่มทำให้ผมมีความสุขและประทับใจมาก คุณแหม่มแสดงบทบาทได้สมกับเป็น 1 ในนักแสดงรุ่นใหญ่ของวงการ ส่วนอีกคนก็คือ คุณแอน อันนี้เป็นละครเรื่องแรกเหมือนกันที่ดูคุณแอนเล่น แต่ในฐานะพิธีกร ผมติดตามและรู้จักคุณแอนมาหลายปี รู้สึกว่าคุณแอนก็แสดงได้เข้าถึงบทบาทเหมือนกัน แต่เรื่องพิธีกร ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับมาทำหน้าที่อีกมั้ย เพราะผมชอบคุณแอนในฐานะพิธีกรมากๆ โดยเฉพาะตอนที่ยังทำหน้าที่ในรายการชิงช้าสวรรค์
ส่วนเคน ผมประทับใจเคนในตอนที่ดูนาคีแล้ว ผมรู้สึกได้ว่าเคนทุ่มเทพลังงานแสดงอย่างเต็มที่ในทุกเรื่องของเคนที่ผมได้ดู เวลาเคนใส่อารมณ์เคนก็ใส่ไปไม่ยั้งเลยเหมือนโกรธจริง ดุดันจริง ส่วนไอซ์ก็ถือว่าดีตามมาตรฐานนางเอกละครปกติ แต่ไม่มีข้อบกพร่องเลย ตรงไปตรงมา ส่วนตัวละครอื่นๆ ผมชอบป้าป๋องกับคุณแม่มี้มาก ป้าป๋องผมผูกพันเป็นพิเศษเพราะผมโตมากับบางรักซอย 9 เลยรู้สึกชอบทุกบทบาทที่ได้เห็นในละครทีวี ส่วนป้ามี้ผมชื่นชอบในฐานะคนที่เคยศึกษาหนังเก่า ไม่มีข้อติติงใดๆ เลย ส่วนคนอื่นๆ ผมชอบกลุ่มนักแสดงของค่ายเองนะ เหมือนรู้สึกคุ้นเคยในบทบาทที่แตกต่าง ละครเรื่องหนึ่งเล่นเป็นตัวร้าย อีกเรื่องเล่นเป็นคนช่วยพระเอก โดยเฉพาะหลายๆ คนที่เล่นในอุบัติร้ายอุบัติรักด้วย ต้องแทบปรับความเข้าใจกันตลอดเวลาว่าที่เห็นคือละครเรื่องไหน อย่างเช่น จูน ที่เรื่องหนึ่งรับบทเป็นนางพยาบาลผีคอยช่วยเหลือนางเอก อีกเรื่องรับบทเป็นแฟนของตัวร้าย
เนื่องจากละครเรื่องนี้เป็นละครยุคปัจจุบัน ไม่ได้ย้อนยุคหรือมีฉากอลังการอะไรมาก ดังนั้นผมไม่ติติงเรื่องสถานที่ เพราะเขาทำมาดีพร้อมอยู่แล้ว แต่เรื่องที่ติก็มีอยู่นิดหน่อยคือเรื่องเงาของพระเอกตอนเป็นวิญญาณ ยังมีเงาติดอยู่ในกระจกอยู่บ้างซึ่งวิญญาณไม่ควรจะมี แต่ก็ถือว่าอนุโลมกันได้ ส่วนเรื่องการตัดฉากต่อฉาก ผมว่าเขาทำได้เนียนกว่าละครเรื่องก่อนหน้า (หลังจากพ่อยุ่งลุงไม่ว่าง) รู้สึกว่าทำมิติละครให้น่าดึงดูดน่าดูน่าติดตามตลอดเวลา ไม่มีเบื่อเลยตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบ (ความจริงยอมรับว่าตอนแรกเบื่อบ้างเพราะคิดว่าเป็นแค่ละครรักๆ ใคร่ๆ นี้แหละ) ผมประทับใจกับการทำละครของค่ายทีวีซ๊นมาก ไม่ว่าทำเรื่องไหน ไม่มีเรื่องน้ำเน่าเกินเหตุ ไม่มียืดเยื้อเกินไป ถ้าเปรียบเป็นของทอดก็คือไม่มีอมน้ำมันเลย อยากให้ทีวีซีนทำละครแนวย้อนยุคเยอะๆ หรือลองเปลี่ยนแนวไปเป็นละครบ้านนาบ้างเหมือนชมพู่แก้มแหม่มหรือผู้ใหญลีบ้าง (แต่ได้ยินมาว่าละครที่ถูกดองมานานกำลังจะได้ฉายเร็วๆ นี้เหมือนกัน)
สุดท้าย เนื่องจากละครอุบัติร้ายอุบัติรักยังไม่จบ ดังนั้นจึงกักความรู้สึกทั้งหมด ไว้ ณ ที่นี้ก่อน ผมมีหลายอย่างอยากจะพูดเกี่ยวกับทีวีซีนมาก เอาจริงๆ มีละครหลายเรื่องของทีวีซีนที่ดูก่อนข้าบดินทร์อย่างเช่นนิมิตมาร และหลายครั้งที่จำได้ว่าดูละครของช่อง 3 ในร้านข้าวต้มตอนช่วงดึกๆ เป็นความทรงจำที่ดี แต่ขอเก็บไว้ก่อนครับ
มายาเสน่หา เมื่อทีวีซีนแกงคนดูด้วย "ละครไม่ตรงปก"
เรื่องราวทั้งหมดมีทั้งได้บทสรุปและยังคาใจ ทำให้พอเข้าใจว่า จุดเริ่มต้นทั้งหมดของเรื่องคือน้องสาวของภากรชอบครีย์แต่ครีย์ไม่เล่นด้วยเลยคิดสั้นและแม่ของภากรก็ตรอมใจตายตามไป ภากรจึงวางแผนเข้ามาเป็นเพื่อนครีย์และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการงาน การเงิน ความรัก แต่เรื่องที่น่าแปลกใจก็คือ ทำไมภควัตที่ว่ารักเดียวใจเดียวกับมน จึงกลับกลายเป็นพวกกามวิปริตไปกับเพื่อนของตัวเองได้ และถ้ามนหลวมตัวแล้ว ภควัตจะหยุดยั้งพฤติกรรมตัวเองหรือเปล่า ซึ่งที่มาที่ไปทั้งหมดของเรื่องราวทั้งหมดก็ไม่พ้น 4 คนนี้ โดยอีก 2 คนก็คือ แม่พระเอกและนางเอกเองที่บั่นทอนความรักของทั้งคู่ลง
ตัวละครตัวหนึ่งที่ทำให้ผมประทับใจมากคือ คุณแหม่ม บอกก่อนและบอกตรงๆ เลยว่า ชีวิตผมที่ผ่านมา ไม่ค่อยติดละครของคุณแหม่มเลยแม้แต่เรื่องที่เล่นคู่หรือเล่นกับพี่แท่ง ศักดิ์สิทธิ์ (ดาราโปรดของผม) ก็คือผ่านไปตลอด (รวมไปถึงเลือดข้นคนจางซึ่งไม่ได้ดูเลยเพราะทำแต่งานในตอนนั้น) แต่ในละครเรื่องนี้ คุณแหม่มทำให้ผมมีความสุขและประทับใจมาก คุณแหม่มแสดงบทบาทได้สมกับเป็น 1 ในนักแสดงรุ่นใหญ่ของวงการ ส่วนอีกคนก็คือ คุณแอน อันนี้เป็นละครเรื่องแรกเหมือนกันที่ดูคุณแอนเล่น แต่ในฐานะพิธีกร ผมติดตามและรู้จักคุณแอนมาหลายปี รู้สึกว่าคุณแอนก็แสดงได้เข้าถึงบทบาทเหมือนกัน แต่เรื่องพิธีกร ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับมาทำหน้าที่อีกมั้ย เพราะผมชอบคุณแอนในฐานะพิธีกรมากๆ โดยเฉพาะตอนที่ยังทำหน้าที่ในรายการชิงช้าสวรรค์
ส่วนเคน ผมประทับใจเคนในตอนที่ดูนาคีแล้ว ผมรู้สึกได้ว่าเคนทุ่มเทพลังงานแสดงอย่างเต็มที่ในทุกเรื่องของเคนที่ผมได้ดู เวลาเคนใส่อารมณ์เคนก็ใส่ไปไม่ยั้งเลยเหมือนโกรธจริง ดุดันจริง ส่วนไอซ์ก็ถือว่าดีตามมาตรฐานนางเอกละครปกติ แต่ไม่มีข้อบกพร่องเลย ตรงไปตรงมา ส่วนตัวละครอื่นๆ ผมชอบป้าป๋องกับคุณแม่มี้มาก ป้าป๋องผมผูกพันเป็นพิเศษเพราะผมโตมากับบางรักซอย 9 เลยรู้สึกชอบทุกบทบาทที่ได้เห็นในละครทีวี ส่วนป้ามี้ผมชื่นชอบในฐานะคนที่เคยศึกษาหนังเก่า ไม่มีข้อติติงใดๆ เลย ส่วนคนอื่นๆ ผมชอบกลุ่มนักแสดงของค่ายเองนะ เหมือนรู้สึกคุ้นเคยในบทบาทที่แตกต่าง ละครเรื่องหนึ่งเล่นเป็นตัวร้าย อีกเรื่องเล่นเป็นคนช่วยพระเอก โดยเฉพาะหลายๆ คนที่เล่นในอุบัติร้ายอุบัติรักด้วย ต้องแทบปรับความเข้าใจกันตลอดเวลาว่าที่เห็นคือละครเรื่องไหน อย่างเช่น จูน ที่เรื่องหนึ่งรับบทเป็นนางพยาบาลผีคอยช่วยเหลือนางเอก อีกเรื่องรับบทเป็นแฟนของตัวร้าย
เนื่องจากละครเรื่องนี้เป็นละครยุคปัจจุบัน ไม่ได้ย้อนยุคหรือมีฉากอลังการอะไรมาก ดังนั้นผมไม่ติติงเรื่องสถานที่ เพราะเขาทำมาดีพร้อมอยู่แล้ว แต่เรื่องที่ติก็มีอยู่นิดหน่อยคือเรื่องเงาของพระเอกตอนเป็นวิญญาณ ยังมีเงาติดอยู่ในกระจกอยู่บ้างซึ่งวิญญาณไม่ควรจะมี แต่ก็ถือว่าอนุโลมกันได้ ส่วนเรื่องการตัดฉากต่อฉาก ผมว่าเขาทำได้เนียนกว่าละครเรื่องก่อนหน้า (หลังจากพ่อยุ่งลุงไม่ว่าง) รู้สึกว่าทำมิติละครให้น่าดึงดูดน่าดูน่าติดตามตลอดเวลา ไม่มีเบื่อเลยตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบ (ความจริงยอมรับว่าตอนแรกเบื่อบ้างเพราะคิดว่าเป็นแค่ละครรักๆ ใคร่ๆ นี้แหละ) ผมประทับใจกับการทำละครของค่ายทีวีซ๊นมาก ไม่ว่าทำเรื่องไหน ไม่มีเรื่องน้ำเน่าเกินเหตุ ไม่มียืดเยื้อเกินไป ถ้าเปรียบเป็นของทอดก็คือไม่มีอมน้ำมันเลย อยากให้ทีวีซีนทำละครแนวย้อนยุคเยอะๆ หรือลองเปลี่ยนแนวไปเป็นละครบ้านนาบ้างเหมือนชมพู่แก้มแหม่มหรือผู้ใหญลีบ้าง (แต่ได้ยินมาว่าละครที่ถูกดองมานานกำลังจะได้ฉายเร็วๆ นี้เหมือนกัน)
สุดท้าย เนื่องจากละครอุบัติร้ายอุบัติรักยังไม่จบ ดังนั้นจึงกักความรู้สึกทั้งหมด ไว้ ณ ที่นี้ก่อน ผมมีหลายอย่างอยากจะพูดเกี่ยวกับทีวีซีนมาก เอาจริงๆ มีละครหลายเรื่องของทีวีซีนที่ดูก่อนข้าบดินทร์อย่างเช่นนิมิตมาร และหลายครั้งที่จำได้ว่าดูละครของช่อง 3 ในร้านข้าวต้มตอนช่วงดึกๆ เป็นความทรงจำที่ดี แต่ขอเก็บไว้ก่อนครับ