วันนี้ไม่เสียเวลา ที่แหกขี้ตาขึ้นมาดูแม้จะง่วงมาก เพราะเเต่ละลูกที่แมนยูยิงได้ล้วนมาจากการเข้าทำที่เป็น “ยูไนเต็ดสไตล์” ถึงคู่แข่งจะเป็นหมาป่าพิการที่หลังบ้านแย่ แต่ในฐานะคนรักโอเล่ก็อดดีใจไม่ได้ที่เขาพาทีมมาสู่ทิศทางที่กำลังพัฒนา แต่ว่าผมมีประเด็นอยากชวนคุย เรื่องภาพรวมของทีมดังนี้
1.) “ไม่รู้สึกอุ่นใจอีกต่อไปเมื่อมีเด เคอา”
ฤดูกาลก่อนในบอลถ้วยรอบแรก ๆ เราจะเจอว่าโอเล่ให้โอกาสโรเมโร่ทำงาน แล้วเขาก็ทำได้ดี แต่มีการเปลี่ยนเป็นเดฟทุกทึในรอบรองชนะเลิศ แล้วผลก็เป็นตามที่เห็น
ไม่ได้จะบอกเขาคือคนที่ทำให้ทีมเเพ้ แต่กลายเป็นคนที่ต่อให้ขาดไปก็อาจไม่กระทบอะไร ในเมื่อฤดูกาลนี้ ดีน เฮนเดอร์สัน ได้เริ่มพิสูจน์แล้วว่า ดีพอที่จะเทียบเคียงกับเด ถ้าเดยังไม่มีความมั่นใจ ไม่ดีสำหรับการกล้าออกมาตัดบอล ไม่มีช็อตเซฟมหัศจรรย์เหมือนที่มันเคยเกิดขึ้นมาตลอด
และด้วยค่าเหนื่อยมหาศาล ผมว่า บางครั้งถ้าเขาไม่สามารถรับบทตัวสำรองได้ ก็ควรถึงเวลาสำหรับการมองหาความท้าทายใหม่ และแมนยูได้ตอบแทนแบบให้เกียรติด้วยสัญญาฉบับปัจจุบันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
2.คู่กลางเฟร็ด - แม็คโท เล่นดีตลอดขาดแค่ทำให้รู้สึก “พิเศษ”
ยอมรับว่าคู่นี้ทำงานกันได้ดี แต่ความเป็นปีศาจ มันยังขาดหายไป เหมือนกับเป็นพวกพระเอกที่หน้าตาดีแต่ไม่มีเสน่ห์ แฟนแมนยูหลายคนอาจฟิน แต่ผมไม่
ถ้าหากได้ใครมาเติมอีกคนให้มันเกิดการแข่งขัน เราอาจได้เห็นปรากฎการณ์ “ร่างทอง” เหมือนที่เกิดกับ ลุค ชอว์ พอมีเตเลสมาท้าแย่งตำเเหน่ง
กรณีนี้ขอเหมารวมเอาอีก 2 ตำเเหน่งคือ เเบ็คขวา วาน บิสซากา ที่ชักจะเริ่มดูเนิบเนือยเอาไว้ด้วย
3.เกมรุก และโอกาสของ “ตัวสำรอง”
ในวันที่คัมแบ็คกลับมาถล่มโรม่า 6-2 ขนาดนี้ แต่บนสกอร์บอร์ดกลับปราศจากชื่อของ มาร์คัส แรซฟอร์ดในการมีส่วนร่วมใด เป็นสิ่งที่น่าสนใจ
อาจเพราะความล้าจากเกมส์ที่สะสม หรือผมคิดเอาเองว่าเขาเป็นคนที่ “ไม่คงเส้นคงวา”
ที่น่าสนใจกว่าคือ เมสัน กรีนวู้ด เมื่อได้เล่นด้านข้าง มักจะดูกระปรี้กระเปร่าเหมือนเอาใจลงมาเล่นมากกว่าคราวที่ต้องเป็นหน้าเป้า ดังนั้น ถ้าหากมันหายากนักไอ้หมายเลข 9 ของเรา นอกจากคาวานี่ ผมคิดว่าก็มัดแรซฟอร์ด มาร์ซิอัล เอาไว้ตรงนั้นแหละ แล้วหมุนกันลงมาเล่นเอา
เรื่องนี้สืบเนื่องถึงปัญหาสำคัญคือ “การไม่ให้โอกาสตัวสำรองมากนัก” และ ตัวสำรองที่ขาดคุณภาพ คือ โอเล่ต้องไม่ลืมว่าเขาได้รับความรักมากมายขนาดนี้จากแฟนผี (รวมถึงผมด้วย) ปัจจัยหนึ่งเป็นเพราะผู้คนเคารพเขาในฐานะ ซุปเปอร์ซับ
แต่กับการคุมทีมโอเล่ ดูจะใจหิน จนบางครั้งก็ดูไม่ให้โอกาสตัวสำรองเกินไป ผมว่าในหลายเกมส์ของซีซั่นนี้คนอยากเห็น ดอนนี่ ฟาน เดอ เบค มากกว่าแค่สองนาที คนอยากดูกันจะจะว่า อาหมัด ดิยัลโล่ หรือโชล่าร์ ชอเรติเร่ ฟอร์มพร้อมไหม แม้กระทั่งเด็กที่เขาเคยไว้ใจในฤดูกาลก่อนอย่างแบรนดอน วิลเลี่ยม ก็หายไป
ปัญหาอาจมาจาก “คุณภาพ” ของผู้เล่นสำรองที่อาจยังไม่ดีพอ แต่อย่างน้อยขอให้การเปลี่ยนตัวเป็นไปเพื่อ “แก้เกมส์” และลองให้โอกาส ไม่ใช่เเค่ทำไปเพื่อเผาเวลาจะดีกว่าไหม
ป.ล. หน้าเป้าหาให้ได้แบบคาวานี่ คือพอเลย เซนเตอร์ต้องมีเบอร์แบบที่ซิตี้กล้าจ่าย 60 ล้านให้รูเบน ดิอาซ กล้าจ่ายมากกว่า 50 ให้ ลาป็อต หรือโอตาเมนดี้ คือ ควรมีเบอร์ใหญ่พอกันมายืนให้แม็คไกว์ หรือลินเดอเลิฟเข้าคู่ ดูเเล้วแม้ทีมจะดูพัฒนา แต่ถ้าอยากไปวัดกับซิตี้ เราต้องดีกว่านี้ขึ้นไปอีก
ผีแดงเเซงชนะ แต่ขอบ่นสิ่งที่เห็น 2-3 จุด ซึ่งควรปรับปรุงหากอยากกลับมาใหญ่
1.) “ไม่รู้สึกอุ่นใจอีกต่อไปเมื่อมีเด เคอา”
ฤดูกาลก่อนในบอลถ้วยรอบแรก ๆ เราจะเจอว่าโอเล่ให้โอกาสโรเมโร่ทำงาน แล้วเขาก็ทำได้ดี แต่มีการเปลี่ยนเป็นเดฟทุกทึในรอบรองชนะเลิศ แล้วผลก็เป็นตามที่เห็น
ไม่ได้จะบอกเขาคือคนที่ทำให้ทีมเเพ้ แต่กลายเป็นคนที่ต่อให้ขาดไปก็อาจไม่กระทบอะไร ในเมื่อฤดูกาลนี้ ดีน เฮนเดอร์สัน ได้เริ่มพิสูจน์แล้วว่า ดีพอที่จะเทียบเคียงกับเด ถ้าเดยังไม่มีความมั่นใจ ไม่ดีสำหรับการกล้าออกมาตัดบอล ไม่มีช็อตเซฟมหัศจรรย์เหมือนที่มันเคยเกิดขึ้นมาตลอด
และด้วยค่าเหนื่อยมหาศาล ผมว่า บางครั้งถ้าเขาไม่สามารถรับบทตัวสำรองได้ ก็ควรถึงเวลาสำหรับการมองหาความท้าทายใหม่ และแมนยูได้ตอบแทนแบบให้เกียรติด้วยสัญญาฉบับปัจจุบันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
2.คู่กลางเฟร็ด - แม็คโท เล่นดีตลอดขาดแค่ทำให้รู้สึก “พิเศษ”
ยอมรับว่าคู่นี้ทำงานกันได้ดี แต่ความเป็นปีศาจ มันยังขาดหายไป เหมือนกับเป็นพวกพระเอกที่หน้าตาดีแต่ไม่มีเสน่ห์ แฟนแมนยูหลายคนอาจฟิน แต่ผมไม่
ถ้าหากได้ใครมาเติมอีกคนให้มันเกิดการแข่งขัน เราอาจได้เห็นปรากฎการณ์ “ร่างทอง” เหมือนที่เกิดกับ ลุค ชอว์ พอมีเตเลสมาท้าแย่งตำเเหน่ง
กรณีนี้ขอเหมารวมเอาอีก 2 ตำเเหน่งคือ เเบ็คขวา วาน บิสซากา ที่ชักจะเริ่มดูเนิบเนือยเอาไว้ด้วย
3.เกมรุก และโอกาสของ “ตัวสำรอง”
ในวันที่คัมแบ็คกลับมาถล่มโรม่า 6-2 ขนาดนี้ แต่บนสกอร์บอร์ดกลับปราศจากชื่อของ มาร์คัส แรซฟอร์ดในการมีส่วนร่วมใด เป็นสิ่งที่น่าสนใจ
อาจเพราะความล้าจากเกมส์ที่สะสม หรือผมคิดเอาเองว่าเขาเป็นคนที่ “ไม่คงเส้นคงวา”
ที่น่าสนใจกว่าคือ เมสัน กรีนวู้ด เมื่อได้เล่นด้านข้าง มักจะดูกระปรี้กระเปร่าเหมือนเอาใจลงมาเล่นมากกว่าคราวที่ต้องเป็นหน้าเป้า ดังนั้น ถ้าหากมันหายากนักไอ้หมายเลข 9 ของเรา นอกจากคาวานี่ ผมคิดว่าก็มัดแรซฟอร์ด มาร์ซิอัล เอาไว้ตรงนั้นแหละ แล้วหมุนกันลงมาเล่นเอา
เรื่องนี้สืบเนื่องถึงปัญหาสำคัญคือ “การไม่ให้โอกาสตัวสำรองมากนัก” และ ตัวสำรองที่ขาดคุณภาพ คือ โอเล่ต้องไม่ลืมว่าเขาได้รับความรักมากมายขนาดนี้จากแฟนผี (รวมถึงผมด้วย) ปัจจัยหนึ่งเป็นเพราะผู้คนเคารพเขาในฐานะ ซุปเปอร์ซับ
แต่กับการคุมทีมโอเล่ ดูจะใจหิน จนบางครั้งก็ดูไม่ให้โอกาสตัวสำรองเกินไป ผมว่าในหลายเกมส์ของซีซั่นนี้คนอยากเห็น ดอนนี่ ฟาน เดอ เบค มากกว่าแค่สองนาที คนอยากดูกันจะจะว่า อาหมัด ดิยัลโล่ หรือโชล่าร์ ชอเรติเร่ ฟอร์มพร้อมไหม แม้กระทั่งเด็กที่เขาเคยไว้ใจในฤดูกาลก่อนอย่างแบรนดอน วิลเลี่ยม ก็หายไป
ปัญหาอาจมาจาก “คุณภาพ” ของผู้เล่นสำรองที่อาจยังไม่ดีพอ แต่อย่างน้อยขอให้การเปลี่ยนตัวเป็นไปเพื่อ “แก้เกมส์” และลองให้โอกาส ไม่ใช่เเค่ทำไปเพื่อเผาเวลาจะดีกว่าไหม
ป.ล. หน้าเป้าหาให้ได้แบบคาวานี่ คือพอเลย เซนเตอร์ต้องมีเบอร์แบบที่ซิตี้กล้าจ่าย 60 ล้านให้รูเบน ดิอาซ กล้าจ่ายมากกว่า 50 ให้ ลาป็อต หรือโอตาเมนดี้ คือ ควรมีเบอร์ใหญ่พอกันมายืนให้แม็คไกว์ หรือลินเดอเลิฟเข้าคู่ ดูเเล้วแม้ทีมจะดูพัฒนา แต่ถ้าอยากไปวัดกับซิตี้ เราต้องดีกว่านี้ขึ้นไปอีก