เพื่อนที่เราตามหาชื่อจ๋า ชื่อจริงเราจำไม่ได้แน่ ๆ ว่าชื่อพัชราหรือพัชรี เราเจอกับจ๋าครั้งแรกก็ตอนป.4นั้นแหละ เพื่อนๆในห้องชอบบอกเรากับจ๋าเหมือนพี่น้องบ้างเหมือนแฝดกันบ้างเพราะไปไหนมาไหนก็ตัวติดกันตลอด เวลาไปเรียนตอนเช้าพ่อเราจะเป็นคนไปรับจ๋าที่แฟลตตำรวจ (พ่อจ๋าเป็นตำรวจ) ส่วนตอนเย็นพ่อจ๋าจะมารับที่โรงเรียนเราก็จะกลับบ้านพร้อมจ๋าไปรอพ่อมารับที่แฟลตตำรวจ เป็นแบบนี้มาเทอมนึงเรารู้สึกผูกพันธ์กับจ๋ามากๆเหมือนคนในครอบครัวคนนึงเลย แต่พอมาเทอม2 จ๋าก็ไม่ได้มาเรียน แล้วจ๋าก็หายไปเลยไปหาที่แฟลตตำรวจก็ไม่เห็นจ๋าออกมาหาเราเลย ตอนนั้นเรายังเด็กมากๆยังไม่มีโทรศัพท์เลยไม่รู้จะติดต่อหาจ๋ายังไง เราพยายามให้พ่อขับรถพาไปดูจ๋าที่แฟลตตำรวจบ่อยๆเผื่อเราจะได้เจอจ๋าอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจอ เราทำแบบนี้จนจบม.3 แล้วเราก็ย้ายบ้านเพื่อไปเรียนที่ใหม่ เราก็พยายามหาเฟสบุ๊คจ๋า พยายามหาแล้วแต่ก็หาไม่เจอ จนตอนนี้เราเรียนจะขึ้นปวส.2 แล้วเราก็ยังพยายามหาช่องทางติดต่อกับจ๋า เรารู้สึกแปลกมากๆทั้งๆที่เรากับจ๋ารู้จักกันไม่ถึงปีแต่เรากลับรู้สึกผูกพันธ์กับจ๋ามากๆ เราก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะได้เจอจ๋าอีกครั้งไหม แต่เราอยากบอกแกนะว่า เราคิดถึงแกมากๆ ผ่านมาเกือบ10ปีแล้วเราไม่รู้ว่าแกจะยังจำเราได้รึป่าว แต่เราอยากบอกว่าเรายังจำแกได้เสมอนะ เราแค่อยากรู้ว่าแกยังสบายดีไหม จำไว้นะตอนเด็กเราเคยอยู่ข้างๆแกยังไงตอนนี้เราก็ยังจะอยู่ข้างๆแกเหมือนเดิม หวังว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกนะ 🥺
อยากเจอเพื่อนสมัยเด็กตอนป.4 🥺