เคยมีคนบอกว่า "การที่เราจะมีแฟนได้ขึ้นอยู่ที่จังหวะและเวลา" จริงหรอคะ?

สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป จขกท.ไม่เคยสมหวังในความรักเลยค่ะ แล้วไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เจอแต่คนใจร้าย เจอแต่คนคุยที่ไม่ดีเลยค่ะ ไม่โอเคเลย ล่าสุดเราได้คนคุยจากในพันทิปค่ะ เราคุยกันมา10เดือน เรารู้สึกกับเค้ามากคุยกับเขาแค่คนเดียว แต่เราไม่เคยออกมาเจอตัวจริงกันสักครั้ง เค้าชอบบอกว่าติดงานหรือสถานการณ์โควิด เราเลยรอเค้ามาตลอด เราคุยกันธรรมดาปกตินะคะ ในแต่ละวัน เรามักจะเล่าเรื่องราวในแต่ละวันให้กันฟังค่ะ แต่พอเราคุยกันไปเรื่อยๆเราก็อยากรู้สถานะที่ชัดเจนค่ะ ตอนแรกเค้าก็บอกคล้ายๆให้เรามีหวัง เค้าบอกชอบเรา บอกรักเรา คนฟังก็รู้สึกดีนะคะ แต่พอเราถามเค้าบ่อยเข้าว่าเมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน เค้าก็อ้างอีกตอบนั้นนี้ พอเราเงียบหายไปเค้าก็กลับมาตามเรา กลับมารั้งเราเอาไว้ ขอโอกาสที่จะได้คุยกับเราต่อ เราก็เป็นคนที่ให้โอกาสนะคะ แต่พอคุยไปสักระยะเราถามหาความสัมพันธ์เพราะเราก็ไม่ได้อยากเป็นแค่คนคุย หรือเป็นเพื่อนคุย แต่เค้ากลับตอบมาด้วยคำพูดแรงๆที่ว่า "ที่เราคุยด้วยเพราะเราแค่เหงา เราต้องการแค่เพื่อนไม่ได้ต้องการแฟน" เราอึดอัดทุกครั้งที่เธอถามหาสถานะ แล้วความรู้สึกเราที่ผ่านมาละคะ ได้ยินคำตอบแบบนี้ใครก็ต้องถอย ซึ่งเราถอยออกมาแล้วนะคะ แล้วเขาก็พยายามที่จะกลับมาอีก ส่งข้อความมาขอโทษ ขอกลับมาคุย ครั้งนี้เราไม่อยากกลับไปแล้ว เราไม่อยากกลับไปเจ็บแบบเดิมๆอีกแล้วค่ะ เรารู้สึกว่าเราเหมือนที่ระบายความเหงาของเขาเลย อยากมีเพื่อนคุยแต่ไม่ได้อยากเป็นอะไรกัน กับคนอื่นที่ใจกว้างอาจจะเป็นได้นะคะ แต่สำหรับเรา เรายอมรับว่าเราเป็นไม่ได้ค่ะ เราพยายามเข้าใจเค้านะคะทั้งความติสท์ โลกส่วนตัวสูง และเค้าเป็นโรคซึมเศร้า แต่ตอนนี้เราไม่แน่ใจกับอาการอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเค้าว่าเค้าเป็นไบโพล่าด้วยมั้ย แต่เราคุยกับเค้ามา10เดือน ตัวเราเองซึมซับคำพูดจากแรงๆมา เราซึมซับมาจนเราไม่รู้ตัว เอาไปทำกับคนที่เค้ามาจีบเรา จนตอนนี้เค้าไปคบกับคนใหม่แล้ว เราทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกแย่ในเวลาเดียวกัน พอตอนนี้คนคุยเก่าที่เคยคุยกัน10เดือนกลับมาขอโอกาส กลับมาขอคุยด้วยเหมือนเดิม เรากลับไม่รู้สึกอะไรกับเค้าแบบนั้นแล้วค่ะ ตอนนี้ในใจบอกเราว่าพอได้แล้วนะ กับคนๆนี้ เค้าเข้ามาทำให้เราไม่มีความสุขในชีวิตเลย แถมเรายังรู้สึกแย่ลงไปอีก เราคุยกับเค้านะคะ ในฐานะเพื่อน แต่ในใจเราไม่ได้อยากให้เค้ากลับมาเลยค่ะ เพราะเรากลัวความสุขของเราจะหายไป รอยยิ้มจะเปลี่ยนเป็นรอยน้ำตาแทน

ปล.เราก็เลยคิดน้อยใจตัวเองค่ะว่า เราแค่อยากมีแฟนดีๆสักคนที่เป็นที่พักใจเวลาเราเหนื่อยจากงาน คอยรับฟัง คอยให้กำลังใจเรา แค่นั้น แต่สิ่งที่เราเจอกลับเจอแต่คนใจร้าย คุยกั๊กบ้าง คุยแก้เหงาบ้าง คุยกลายคนบ้าง จนเราไม่รู้แล้วค่ะว่าการมีความรักที่ดีนี้หาจากที่ไหน วันๆเราก็ทำแต่งาน ที่บริษัทก็มีแต่ผญ.ล้วนๆเลยค่ะ ผช.ก็มีแฟนแต่งงานกันหมดแล้ว ออกไปทำกิจกรรมก็เจอแต่คู่รักกัน ซึ่งเราเล่าเรื่องให้ใครหลายๆคนฟัง เขาบอกเราว่าอาจจะยังไม่ถึงเวลาที่จะเจอคนๆนั้นจริงๆ ก่อนที่เราจะเจอคนดีๆคนที่ใช่ เราจะเจอแต่สิ่งที่ไม่ดีก่อนจะเจอคนๆนั้น เพื่อเป็นบทเรียนชีวิต แต่เราก็คงสอบตกเรื่องความรักอยู่ดี ทำยังไงเราก็โง่เรื่องความรักอยู่ดีค่ะ

ก็เลยอยากรู้ว่า การจะมีแฟนได้ต้องขึ้นอยู่กับจังหวะและเวลาของชีวิตด้วยหรือเปล่าคะ แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ไม่ได้ไปเจอใครมากนัก เราจะเจอคนๆนั้นจริงๆหรอคะ หรือขึ้นอยู่กับช่วงอายุคนเราค่ะ