การมองเห็นอำนาจบริหารที่ดี ที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถ และจิตใจที่มีธรรมาภิบาล มันแสดงให้เห็นในหลายองค์กร ว่าประสบความสำเร็จ
ด้วยการใช้ความรู้ความสามารถบริหารจัดการมูลค่าได้สูงสุด คนทุกแผนกต่างทำงานได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมระดับนานาชาติ
ตรงกันข้าม
กับการบริหารงานที่ใช้การบริหาร
- โดยใช้แค่หลักการภาพยนต์ (ทำซ้ำจากหนังที่ได้ดู)
- โดยใช้การตามใจ (ได้ครับ , ครับ รับทราบ, ครับ ได้หมด ผมก็เห็นด้วยครับ, ดีครับ ใช้ได้จริงใช่มั้ยครับ, ดำเนินการได้เลยครับ เดี๋ยวผมสั่งการเอง)
- โดยใช้อำนาจ (ผมเซ็นได้หมด ขอแค่สั่งผม, ผมจัดการให้ทุกคนเชื่อฟังผมได้, ผมทำได้)
ต่อให้พวกเราจะพูดและจะเห็นอย่างไร ในโลกสังคมการงานของอาชีพที่ติดตัวเราไปจนเกษียณ
แต่เราต้องเลือกปิดหู ปิดตา เรา ต้องทำเป็นไม่ได้ยินเสียงคนไกลใช่มั้ยครับ ต้องมองไม่เห็นคนจำนวนมากที่อยู่ภายนอกใช่มั้ยครับ
แค่เรียกร้อง ของคำว่า "เห็นใจ" "ทุกข์ยาก" มันยังอยู่ในใจให้คุณรู้สึกได้บ้างมั้ยครับ
หรือว่าทุกคนที่เจ็บป่วย ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ร้องทุกข์ ต้องตายอย่างทรมานต่อไป
สำหรับคนที่เข้าใจ ก็ห้ามส่งเสียง อย่าเอ็ด อย่าตะโกน เพื่อปกป้องคนเจ็บป่วย [คนที่เข้าใจแต่ไม่ติดโรคต้องให้อยู่เฉยๆ มองคนเจ็บตายไปอย่างเงียบๆ]
สำหรับทุกคนที่มองเห็นทุกอย่าง ว่ามันผิดกฎ อำนาจของอาวุธ อำนาจของการไม่มีความรู้ความสามารถ มันใช้ไม่ได้ มันบริหารงานไม่ได้ [ก็ต้องเงียบ]
เราจะอยู่กันไปแบบ เงียบๆ ปิดปาก และห้ามส่งเสียง ตลอดไป ใช่มั้ยครับ
การจัดการอำนาจบริหารที่ดี กับไม่ได้บริหารเลย มองเห็นแบบชัดๆกันมั้ยครับ
ด้วยการใช้ความรู้ความสามารถบริหารจัดการมูลค่าได้สูงสุด คนทุกแผนกต่างทำงานได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมระดับนานาชาติ
ตรงกันข้าม
กับการบริหารงานที่ใช้การบริหาร
- โดยใช้แค่หลักการภาพยนต์ (ทำซ้ำจากหนังที่ได้ดู)
- โดยใช้การตามใจ (ได้ครับ , ครับ รับทราบ, ครับ ได้หมด ผมก็เห็นด้วยครับ, ดีครับ ใช้ได้จริงใช่มั้ยครับ, ดำเนินการได้เลยครับ เดี๋ยวผมสั่งการเอง)
- โดยใช้อำนาจ (ผมเซ็นได้หมด ขอแค่สั่งผม, ผมจัดการให้ทุกคนเชื่อฟังผมได้, ผมทำได้)
ต่อให้พวกเราจะพูดและจะเห็นอย่างไร ในโลกสังคมการงานของอาชีพที่ติดตัวเราไปจนเกษียณ
แต่เราต้องเลือกปิดหู ปิดตา เรา ต้องทำเป็นไม่ได้ยินเสียงคนไกลใช่มั้ยครับ ต้องมองไม่เห็นคนจำนวนมากที่อยู่ภายนอกใช่มั้ยครับ
แค่เรียกร้อง ของคำว่า "เห็นใจ" "ทุกข์ยาก" มันยังอยู่ในใจให้คุณรู้สึกได้บ้างมั้ยครับ
หรือว่าทุกคนที่เจ็บป่วย ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ร้องทุกข์ ต้องตายอย่างทรมานต่อไป
สำหรับคนที่เข้าใจ ก็ห้ามส่งเสียง อย่าเอ็ด อย่าตะโกน เพื่อปกป้องคนเจ็บป่วย [คนที่เข้าใจแต่ไม่ติดโรคต้องให้อยู่เฉยๆ มองคนเจ็บตายไปอย่างเงียบๆ]
สำหรับทุกคนที่มองเห็นทุกอย่าง ว่ามันผิดกฎ อำนาจของอาวุธ อำนาจของการไม่มีความรู้ความสามารถ มันใช้ไม่ได้ มันบริหารงานไม่ได้ [ก็ต้องเงียบ]
เราจะอยู่กันไปแบบ เงียบๆ ปิดปาก และห้ามส่งเสียง ตลอดไป ใช่มั้ยครับ