ตอนนี้ท้อมากๆ เหนื่อยเหลือเกินครับ มีแต่ปัญหาเข้ามาในชีวิต

จบป.ตรีมาสมัยนี้หางานก็ยาก ไปสอบเข้าทำงานหลายที่ก็มีเส้นสาย อ่านหนังสือรอสอบแล้วสอบอีก หาอาชีพเสริมทำรอก้แล้ว ภาระที่ต้องรับผิดชอบต่างกัน บางคนมากบางคนน้อย กดดันเหลือเกิน วันหยุดอยากไปเที่ยวพักผ่อนแบบ

ในวันที่เราพยายามแก้ไขอะไรๆ ให้มันดีขึ้น แต่กลับรู้สึกว่ามันแย่ลงไปทุกที ทำดีแต่ถูกมองว่าเรามันแย่ มันควรจะต้องทำยังไงต่อกับชีวิต มันเหนื่อยมันท้อ แต่มันก็ถอยไม่ได้ภาระมันเยอะเหลือเกิน พูดระบายกับใค

สวัสดีครับ อันนี้ผมมาระบายเฉยๆ พอดี ทำงานเช้า เลิกเย็น แล้วต้องรีบไปรับลูกที่ โรงเรียน ทุกวัน แล้วอยู่กับเขาตลอดเวลา ตอนแรกก็ ไม่มีอะไร นานวันเข้าเริ่มเหนื่อย เริ่มท้อ เพราะ ทำงาน เสริม ตอนเย็นถึงดึกด

เหนื่อย!!! ตั้งแต่เจอโควิดมาก็ตกงานเอาเงินเก็บมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันมากมาย ไม่รู้จะทำอะไรต่อดีเลย รับภาระทุกอย่างในบ้าน เกินตัวไปหมดท้อใจ ทำไมถึงจุดต่ำสุดเร็วขนาดนี้ คิดไรไม่ออกเลย ไม่อยากเจอเพื่อน

สอบถามนะคะ ส่งเสียน้องสาวเรียนจนจบปริญญาตรี ซื้อรถมอไซค์อีกคันนึงด้วยเงินสด ตอนรับปริญญาก็ให้อีก 2 หมื่น แต่ตอนนี้ยังเป็นภาระต้องส่งเสียค่ากินค่าอยู่เดือนละ 4,000-5,000 บาทเหนื่อยมาก เป็นเราเองที่ทุกข

การเลี้ยงลูกคนเดียว รับผิดชอบภาระเองทุกอย่าง มันช่างเหนื่อยเหลือเกิน บางครั้งก็คิดท้อนะ แต่พอมองหน้าลูก ลูกก็มีแต่เรา ถ้าเรายอมแพ้ แล้วลูกจะหวังพึ่งใคร....สุดท้ายเราก็ต้องสู้เพื่อลูกของเรา #ระบายความใ

ก่อนมาฝึกงานเรามีความตั้งใจมากๆ และคิดว่า หัวหน้างานจะใจดี  จากการที่มีรุ่นพี่ในวิทยาลัยแนะนำมา แต่พอมาฝึกเราได้อยู่ แผนก ผู้ช่วยแคชเชียร์ ช่วงเดือนแรกที่ทดลองงานเราไม่เคยหยุดและไม่เคยขาดงานสักคร

บางทีการง้อมันก็ทำให้เราเหนื่อยเหมือนกันและบางทีการง้อมันก็ทำให้เราท้อจนไม่อยากจะง้ออีกแล้ว

สวัสดีค่ะ เราตัดสินใจเปลี่ยนงานที่ทำมาหลายปี เพียงเพราะ บ.เก่า ทำงาน 6 วัน แต่ที่ใหม่ทำงานน้อยกว่า แต่พอมาทำจริงๆแล้วไม่โอเคเลยค่ะ จำนวนวันทำงานน้อยลง แต่คือทำโอแทบทั้งอาทิตย์ทั้งๆที่เป็นงานออฟฟิต (

ตอนนี้เรียนอยู่ปวช.2 คือเราท้อไม่ไหวแล้วแบบว่าเหนื่อกับภาระค่าใช้จ่ายค่าหอค่ากินค่าไปเรียน ที่บ้านไม่มีใครช่วยเลยแม่ก็ไม่ได้ทำงานใช้ชีวิตไปวันๆไม่มีตังก็อยู่อย่างงั้นเห้อ พ่อหนูก็เสียแล้วค่ะ ไม่มีใครส