.....เสียงปริศนา.....

จำได้ว่า....

ผมเคยเล่าถึงการทำงาน
ร.ง. ในกระทู้หนึ่งไปแล้ว

แต่นั่นมันเป็นเหตุการณ์โดยรวม  วันนี้ผมอยากจะมาเล่าถึงรายละเอียด
และสิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่เจอ..

อาจจะหน้าสนใจหรือไม่หน้าสนใจก็ไม่รู้นะ    แต่นี่คือสิ่งที่ผมได้เจอมาจริงๆ

ผมเคยเล่าไปแล้วนะครับ
ว่า ผมโดนย้าย   จากประ
กอบ  มาฝ่ายผลิต  

และเมื่อมาอยู่แผนกนี้  
ทุกคนจะต้องเข้ากะ

ช่วงนั้นรถรับส่งมีแค่สอง
แผนกคือประกอบ
กับตกแต่ง   ดังนั้นคนที่เข้าฝ่ายผลิตจึงต้องอยู่ห้องเช่า


ผมโชคดีที่  ช่วงนั้นหอพักของร.ง. ว่าง ก็เลยไม่ต้องลำบากหาที่อยู่

จริงๆช่วงแรกเขาให้แค่
ผู้หญิงพักครับ  
ชั้นล่างเป็นโรงอาหาร
ชั้น1ชั้น2เป็นอาณาจักรของผู้หญิง

เป็นหอพักที่หน้าอยู่พอ
สมควรเลยครับ  
มีทั้งหมด4ชั้น  ชั้นละ9ห้อง
พักได้ห้องละ6คน
มีเตียงมีฟูกมีตู้เสื้อผ้า ชั้น
วางรองเท้า

มีทางเดินด้านหน้า  ระเบียง
รับลมค่อนข้างกว้างด้าน
หลัง  และที่ผมชอบที่สุดคือ
มีราวตากผ้าแบบใช้ลวดขึง
ยาวชนิดสุดความยาวของ
หอให้อีก3เส้น(จะซักผ้า
พร้อมกันทั้งห้อง ทุกห้องก็
พอตาก

ในบริเวณห้องก็กว้างมาก
ครับ  ช่วงระหว่างเตียงถูกกั้นด้วยตู้เสื้อผ้า  ขนาดเป็น
ห้องที่มีเตียงถึง6เตียง
แต่กระนั้นทางเดินตรงกลางก็กว้างหน้าจะ3-4
เมตรได้

แต่ละชั้นมีห้องน้ำรวมอยู่ติด
บันได  ห้องน้ำ7   ห้องอาบ  
น้ำอีก7  และมีบริเวณซักล้างให้ต่างหาก

โดยรวมแล้วหน้าอยู่มากครับ

ผมพักที่ชั้น3 เขาเปิดห้อง
ให้พนักงานเข้าพักแค่4ห้อง(มีแต่ผู้ชาย)
และชั้น4 มีแต่หัวหน้าระดับ
ผู้บริหารเข้าพัก

ดังนั้นชั้นของผมจึงไม่ได้แออัดอะไร  ผมจะอาบน้ำเร็วกว่าคนอื่น  พอเลิกงาน
ปั้บผมก็อาบเลยและช่วงเช้าผมจะอาบ
ตั้งแต่ตีห้าครึ่ง(ถูกถามตลอดว่าจะรีบทำไม่นัก)

ช่วงแรกอยู่กะaเราก็พักกัน
6คน   แต่พอผมย้ายกะ
ก็เลยกลายเป็นว่าผมต้อง
อยู่คนเดียวตลอดเวลา

ตอนแรก  ช่วงที่อยู่รวมกัน
ผมก็ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดแปลก   และตอนย้ายกะช่วงแรกก็เป็นกะกลางคืน

ผมก็เลยยังไม่สังเกตุ
แต่พอเข้ากะกลางวัน
แล้ว ต้องมานอนกลางคืน
ทีนี้เองละครับ  ที่ผมเริ่ม
รู้สึก

ผมจะสะดุ้งตื่นช่วงประมาณ
ตี1ตี2 ทุกวัน   เพราะเสียงลากครับ

เสียงนี้จะดังอยู่ข้างบน
ซึ่งก็คือชั้น4  
ลากช้าๆจากทางประตูไปจรดระเบียงหลัง
หยุดครู่หนึ่ง  ก็จะลากจากระเบียงหลังไปจรดประตู

ลากไปลากกลับอยู่แบบนี้
ทุกคืน

ผมนอนฟังไปก็สงสัยไป
ว่าใครนะช่างขยัน
จัดห้องอะไรได้ทุกวัน
และสิ่งที่ลากนั่น  คะเน
จากเสียงถ้าไม่ไช่เตียง
ก็ต้องเป็นตู้แหละ(เพราะ
เป็นเสียงลากของหนักมากๆเลยครับ)

ตื่นขึ้นมาฟังจนหลับไปอีก
รอบ  ซ้ำๆอยู่อย่างนี้
ทุกครั้งที่เข้ากะกลางวัน

จนวันนึงเพื่อนห้องข้างๆ
ก็มาดักรอถามผมที่บันได
หอว่า

"เจ็ด...พี่ถามจริงๆเหอะ
แกขยันอะไรนักหนา
ลุกมาลากเตียงดึกๆทำไม"

ลืมบอกไปครับว่าห้องที่ผม
พักคือห้อง9ของชั้น3

พอผมได้ยินคำถามผมก็ขำ
ครับ  ก็เลยย้อนถามพี่เขาว่า

"พี่นอนฟังมากี่คืนแล้ว"

"เพิ่งได้ยิน2คืน เพราะปกติ
พี่ไม่ค่อยตื่นตอนดึก"

ผมก็เลยบอกไปว่า
เสียงนั่นดังอยู่ชั้นบน
ลำพังผมคนเดียวจะลาก
อะไรไหว  อย่าว่าแต่ของหนักแบบเตียงเลย   แค่ตู้
ผมก็ลากไม่ไหวแล้ว

พี่เขาก็ทำหน้าไม่เชื่อ
และเถียงว่าเขาได้ยิน
ข้างๆซึ่งก็คือห้อง9ไม่ไช่
ชั้นบน  

หลังจากวันนั้นผมก็เก็บ
ความสงสัยไว้ไม่อยู่จนวัน
นึงได้โอกาส  ผมเลยลองถามพี่เตอร์  แกเป็นชิปและเป็นหนึ่งในหัวหน้าที่พักบน
ชั้น4

โดยพี่เตอร์บอกกับผมว่า

"ชั้นบน  มีคนพักแค่2ห้อง
ห้อง1กับห้อง2  นอกนั้นว่าง
หมด"

มันจะไช่ได้ยังไง   ก็ผมตื่น
ขึ้นมาฟังอยู่ทุกคืน  มันดัง
อยู่ข้างบนซึ่งแน่นอนว่า
ต้องคือห้อง9ของชั้น4

วันหนึ่งเป็นวันอาทิตย์ของกะกลางคืน  พอออกกะมา
ผมก็เดินเนียนๆขึ้นไปชั้น
สี่   พอเห็นว่างคน ผมก็
เดินยาวไปที่ห้อง9เลยครับ

แถมห้องนั้นน่ะลูกบิดก็ชำรุดรูโบ๋อยู่ (ผมเลยใช้เหรียญบาทเขี่ยเปิดเข้าไป
ดู

สภาพที่ผมเห็นคือ  ห้องนี้
เป็นห้องที่เก็บเตียงเก่าและโต๊ะเก้าอี้ที่ชำรุด  เรียงซ้อนกันระเกะระกะ มีช่วงว่าง
แค่คนเดินเรียงหนึ่งจากประตูหน้าถึงประตูหลังเท่า
นั้น

ผมปิดประตูแล้วก็ยืนงง
ก็นอนฟังเสียงลากอยู่ทุกครั้งที่ได้นอนตอนกลางคืน
แต่สภาพที่เห็นตอนนี้
อย่าว่าจะลากเลย
แค่เดินเฉยๆยังลำบาก
แล้วไอ้ที่ผมได้ยินมันอะไร
กันล่ะ

ทุกวันนี้นึกถึงทีไรผมก็ยัง
สงสัยอยู่นะว่าเสียงที่ได้ยิน
น่ะมัน..?

อีกหนนึงก็....หลังจากที่ผม
รู้แล้วว่าห้องนั้นเป็นห้องเก็บ
ของชำรุด  ผมก็ไม่ได้หนีไปไหนนะ  ก็ยังนอนคนเดียวเหมือนเดิม(และไม่ได้เล่าให้
ใครฟังด้วย  )


วันนั้นผมเข้ากะกลางคืน
อาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ทุ่มนึง
แล้วก็นอนเล่น  ไม่รู้ทำไม
ผมเผลอหลับไปครับ
สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีก็ทุ่ม50
แล้ว  งานเข้าสองทุ่ม
ผมก็ลุกพรวดพราดวิ่งออกจากห้องลงบันไดไปแบบ
ลืมล็อคห้องเลยครับ
จริงๆหอพักกับที่สแกนบัตรอยู่ใกล้กันนิดเดียว
เดินสองสามนาทีก็ถึง

แต่วันนี้ทั้งที่ผมวิ่งลงมา
กลับรู้สึกว่าผมใช้เวลาไปนานมาก
แต่ทำไมไม่ถึงที่พักบันไดของชั้นสองเสียที(ทั้งที่จริงๆถ้าใช้เวลาขนาดนี้หน้าจะถึงที่สแกนบัตรแล้วด้วย
ซ้ำ  )
พอฉุกใจคิดผมก็หยุด
แล้วหันกลับไปมองข้างหลัง

ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนขน
หัวลุกยังไงไม่รู้
ก็ผมเพิ่งผ่านที่พักบันไดชั้น
สองลงมา   แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึก   (ทั้งที่มันจะหักศอกแล้วต้องวน...ต่อให้เดิน
เพลินยังไงก็ต้องรู้ตัว)

ผมไม่หยุดคิดนานเลยครับ
วิ่งจี๋ไปที่สแกนบัตรเลย
สแกนบัตรเสร็จ  ผมก็ยืน
หอบอยู่ตรงนั้นแหละ

เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่
ผมเข้างานช้าไป5นาที
แต่ตอนที่สแกนบัตรน่ะมัน1ทุ่ม59นาที
ส่วนเวลาที่เลยไปผมหอบอยู่      เป็นครั้งแรก
ในชีวิตเลยครับที่มีความรู้
สึกว่า  กลัวผี  กลัวมากๆเลยด้วย....