เกริ่นก่อนว่า ปัจจุบันอายุ 34 ปี
เคยมีแฟนคนนึงสมัยเรียน ป ตรี คบกันได้ 7 ปี ก็เลิก สาเหตุ เราไปเรียนต่อตปท ส่วนแฟนอยู่ไทย แฟนบอกรอไม่ไหวแต่ถ้าอยากคบต่อก็ไม่ติดอะไร เลยเป็นเหตุการณ์ที่ว่า ก็ต้องเลิกเองไปโดยปริยาย ระหว่างคบคนแรกก็รักๆ เลิกๆ ไป 3-4 หนน่าจะได้ ก็เป็นอันว่าจบไป ครั้งสุดท้ายที่จบไป พอดีอยู่ ตปท ก็เลยง่ายหน่อยตรงที่ เรามีสิ่งใหม่ๆในชีวิตที่ต้องโฟกัส เรื่องเรียน เรื่องการปรับตัว และอื่นๆ ตอนเลิกก็อายุประมาณ 27 แต่ช่วงก่อน 7 ปีที่รักๆเลิกๆ เราเองซะส่วนใหญ่เป็นฝ่ายขอคืนดี
มาเรื่องปัจจุบัน เมื่อปีที่แล้ว ได้ลองคุยกับพี่คนนึง รู้จักผ่านทาง Social
เอาจิงตอนแรกเราก็คุยปกติเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่พอนัดเจอขึ้นมา ปรากฏว่าทางนู้นก็ดูแบบจิงจัง แต่ด้วยความที่เราเอง เล่นอะไรพวกนี้ ไม่เคยเจอคนที่จิงจัง พอเจอคนที่จิงจังก็กลัวๆ เลยแบบ ลองหลายๆอย่างให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็ถือว่าผ่าน มาติดเรื่องที่ครอบครัวมีความต่างกัน จากการฟังที่เค้าเล่า ยังไม่เคยเจอครอบครัวเค้า
แต่สุดท้าย พอหลายๆครั้ง เราเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างดูไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ช่วงที่คุยๆกันเค้าก็บอกกับเราว่าเราไม่ต้องปรับอะไร เค้าจะปรับเอง สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเราเองที่ไล่เค้าไป บอกว่าเลิกคุยกันดีกว่า จนท้ายที่สุด พอพูดบ่อยๆเค้าเลยไปจิงๆ
สุดท้ายเราก็กลับกลายเป็นฝ่ายเสียใจเอง แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง จนตั้งแต่วันที่เลิกคุยผ่านไปเป็นเดือนกว่าๆ มันก็ยังมีการทักไปมาหาสู่ มีคุยโทรศัพท์บ้างเป็นบางครั้ง เราเลยสับสนว่า ทางนู้นต้องการยังไง และเวลาผ่านไปเราเลยมานั่งไตร่ตรองว่าใช่แล้วหรอ ให้ทางนู้นปรับตัวอยู่คนเดียว เราเองคงต้องลดความคาดหวังบ้างถ้ายังอยากไปต่อ เลยกลับไปง้อเค้า เพราะคิดว่าถ้าคุยอย่างนี้งั้นกลับไปคุยแบบเดิมดีกว่า สุดท้ายได้คำตอบกลับมาว่า เค้าสับสน และรู้สึกว่าเราสองคนมันต่างกันเกินไป แต่ก็ยังคุยกันได้ เค้าไมไ่ด้หายไปไหน เราเลยเฟดตัวเองออกมา ตั้งใจว่า ถึงจะอยากทัก อยากคุย ก็ไม่ควร
ตอนนี้เรารู้สึกว่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรากลัวความรักครั้งแรกสมัยเรียน เลยทำให้เราไม่อยากปรับตัวรึป่าว พอมา คนที่สอง ทำให้เราไม่ปรับตัวเลยรึป่าว ผลลัพท์เลยออกมาแบบนี้ และเราก็เสียใจอีกแล้ว
ตอนนี้เลยแค่อยากรู้บ้างมีวิธีไหนบ้างที่จะลืมคนๆนึงได้เร็วที่สุด รู้สึกทรมาณใจมากเลยค่ะ เพราะยังไงครั้งนี้คือจบแล้วจริงๆ หากเราอยากปรับตัว แต่อีกฝ่ายไม่อยากพยายามแล้ว ก็คงเป็นไปไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับความจริงไป
ไม่คิดว่าจะมาอกหักอีกแล้วหรอเนี่ย ในตอนอายุเท่านี้ TT
พอคิดเยอะๆ จนบางครั้งอยากหาคนปรึกษาเรื่องความรักเหมือนกัน ว่ามันเป็นเพราะเราคิดอะไรตรรกะผิดเพี้ยนรึป่าว ทำไมความรักถึงล้มเหลวอีกแล้ว ทั้งๆที่เอาจิงเราก็นึกว่าเราเจอคนที่ใช่ แต่เราก็ทำมันพัง
อยากลืมเรื่องราวกับคนที่เคยคุย มีวิธีไหนทำให้ลืมได้เร็วทีสุด
เคยมีแฟนคนนึงสมัยเรียน ป ตรี คบกันได้ 7 ปี ก็เลิก สาเหตุ เราไปเรียนต่อตปท ส่วนแฟนอยู่ไทย แฟนบอกรอไม่ไหวแต่ถ้าอยากคบต่อก็ไม่ติดอะไร เลยเป็นเหตุการณ์ที่ว่า ก็ต้องเลิกเองไปโดยปริยาย ระหว่างคบคนแรกก็รักๆ เลิกๆ ไป 3-4 หนน่าจะได้ ก็เป็นอันว่าจบไป ครั้งสุดท้ายที่จบไป พอดีอยู่ ตปท ก็เลยง่ายหน่อยตรงที่ เรามีสิ่งใหม่ๆในชีวิตที่ต้องโฟกัส เรื่องเรียน เรื่องการปรับตัว และอื่นๆ ตอนเลิกก็อายุประมาณ 27 แต่ช่วงก่อน 7 ปีที่รักๆเลิกๆ เราเองซะส่วนใหญ่เป็นฝ่ายขอคืนดี
มาเรื่องปัจจุบัน เมื่อปีที่แล้ว ได้ลองคุยกับพี่คนนึง รู้จักผ่านทาง Social
เอาจิงตอนแรกเราก็คุยปกติเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่พอนัดเจอขึ้นมา ปรากฏว่าทางนู้นก็ดูแบบจิงจัง แต่ด้วยความที่เราเอง เล่นอะไรพวกนี้ ไม่เคยเจอคนที่จิงจัง พอเจอคนที่จิงจังก็กลัวๆ เลยแบบ ลองหลายๆอย่างให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็ถือว่าผ่าน มาติดเรื่องที่ครอบครัวมีความต่างกัน จากการฟังที่เค้าเล่า ยังไม่เคยเจอครอบครัวเค้า
แต่สุดท้าย พอหลายๆครั้ง เราเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างดูไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ช่วงที่คุยๆกันเค้าก็บอกกับเราว่าเราไม่ต้องปรับอะไร เค้าจะปรับเอง สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเราเองที่ไล่เค้าไป บอกว่าเลิกคุยกันดีกว่า จนท้ายที่สุด พอพูดบ่อยๆเค้าเลยไปจิงๆ
สุดท้ายเราก็กลับกลายเป็นฝ่ายเสียใจเอง แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง จนตั้งแต่วันที่เลิกคุยผ่านไปเป็นเดือนกว่าๆ มันก็ยังมีการทักไปมาหาสู่ มีคุยโทรศัพท์บ้างเป็นบางครั้ง เราเลยสับสนว่า ทางนู้นต้องการยังไง และเวลาผ่านไปเราเลยมานั่งไตร่ตรองว่าใช่แล้วหรอ ให้ทางนู้นปรับตัวอยู่คนเดียว เราเองคงต้องลดความคาดหวังบ้างถ้ายังอยากไปต่อ เลยกลับไปง้อเค้า เพราะคิดว่าถ้าคุยอย่างนี้งั้นกลับไปคุยแบบเดิมดีกว่า สุดท้ายได้คำตอบกลับมาว่า เค้าสับสน และรู้สึกว่าเราสองคนมันต่างกันเกินไป แต่ก็ยังคุยกันได้ เค้าไมไ่ด้หายไปไหน เราเลยเฟดตัวเองออกมา ตั้งใจว่า ถึงจะอยากทัก อยากคุย ก็ไม่ควร
ตอนนี้เรารู้สึกว่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรากลัวความรักครั้งแรกสมัยเรียน เลยทำให้เราไม่อยากปรับตัวรึป่าว พอมา คนที่สอง ทำให้เราไม่ปรับตัวเลยรึป่าว ผลลัพท์เลยออกมาแบบนี้ และเราก็เสียใจอีกแล้ว
ตอนนี้เลยแค่อยากรู้บ้างมีวิธีไหนบ้างที่จะลืมคนๆนึงได้เร็วที่สุด รู้สึกทรมาณใจมากเลยค่ะ เพราะยังไงครั้งนี้คือจบแล้วจริงๆ หากเราอยากปรับตัว แต่อีกฝ่ายไม่อยากพยายามแล้ว ก็คงเป็นไปไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับความจริงไป
ไม่คิดว่าจะมาอกหักอีกแล้วหรอเนี่ย ในตอนอายุเท่านี้ TT
พอคิดเยอะๆ จนบางครั้งอยากหาคนปรึกษาเรื่องความรักเหมือนกัน ว่ามันเป็นเพราะเราคิดอะไรตรรกะผิดเพี้ยนรึป่าว ทำไมความรักถึงล้มเหลวอีกแล้ว ทั้งๆที่เอาจิงเราก็นึกว่าเราเจอคนที่ใช่ แต่เราก็ทำมันพัง