อยากมีคนคุยแต่ก็รำคาญ

เราชอบคนคนหนึ่ง เเต่เค้าดูสูงมาก ทั้งหน้าตาดี เฟรนลี่ มีเเต่คนมาชอบ เราก็เลยพยายามหาข้อเสียของเขาจนทำให้เราเริ่มไม่ชอบเขา เเต่อยู่มาวันหนึ่งเราต่างต้องเเยกย้ายเข้ามหาลัย เเต่ไปบังเอิญเจอกันร้านนมปั่น

ทักมาทำความรู้จักได้หลังไมค์นะ เราเฟรนลี่มาก คุยสนุกไม่น่าเบื่อนะ มีเวลาให้ ปรึกษาเรื่องความรักก็ได้ไม่ว่ากัน

ตามชื่อกระทู้เลยครับ... ไม่เข้าใจจริงๆ คือไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ ไม่ได้คุยหลายคน หรือ นิสัยอะไรแบบนั้นเลยยยยยยยย แต่ทำไมมีแต่คนมองเราเป็นแบบนั้น ไม่มีคนคุยด้วยซักคนแล้วเนี่ย T T เพราะเฟรนลี่หรอ เฮ้ยยยยย

มีผู้หญิงคนนึงที่ผมคุยด้วย  เขายังไม่ลืมแฟนเก่าเลย เขาไม่ได้บอกผมนะ แต่ผมสัมผัสได้ เพราะเขาเคยเล่าให้ฟัง และบางครั้งข้าวจะหลุดพูดคิดถึง แต่ผมทำเป็ไม่ได้ยิน ผมยอมมากๆ จนตอนนี้ผมไม่มีตัวตนกับคนรอบข

เริ่มยังไงดี เราเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลยค่ะเราเลิกติดต่อกับเพื่อนตั้งแต่จบมหาลัยทำให้เราเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลย แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานก็เรียกว่าไม่ได้สนิทขนาดนั้น เป็นการคบกันเพื่อให้ทำงานได้แบบราบรื่

ตอนแรกบ้านเรากับบ้านเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เป็นแค่เพื่อนบ้าน ต่อมาบ้านเราก็รับเลี้ยงน้องหมามาหนึ่งตัวน้องขี้เล่น เฟรนลี่มาก เขาเองก็มาเล่นด้วยบ้าง แล้วสักพักเขาก็เริ่มบ่นให้เราได้ยินอย่างงู้นอย่างง

ตาเราเสียเมื่อวันเสาร์ที่27กันยายนปีพ.ศ2568ค่ะ แกเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากปวดมากแม่กับป้าเราเป็นพยาบาลเลยเอายามาฉีดที่บ้านได้ แต่ฉีดเท่าไรตาก็ไม่หายปวด ร้องโอดโอยอยู่หลายวัน จนต้องใช้ยาที่เยอะมากๆ ตาจะไม่

คือเรามีเฟรนส์สนิทอยู่คนนึงเราคบกับมันมานาน,เวลาเรามีปัญหาเราก็จะไปปรึกษามันอย่างเรื่องเวลาทะเลาะกับแฟน,เราก็จะไปปรึกษามันแฟนเราก็จะไปปรึกษามันด้วย,เลยทำให้มันเริ่มสนิทกับแฟนเราและมันเป็นคนที่เข้ากับค

คือผมแยกไม่ออกเลยว่า คนเฟรนลี่กับมีใจ