สามีเราค่อนข้างเป็นคนมีความต้องการเรื่องบนเตียงสูง เราเคยจับได้มา 6-7 คน (ที่แอบไปนอนด้วนกัน) ในระยะเวลาหลังแต่งงานมาได้ปีกว่าๆ ติดๆกันทุกเดือนๆ เราไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะรู้ว่าสุดท้ายเราไม่เลิกกับเขา ไม่อยากให้คนรอบข้างไม่สบายใจ เขาเคยสารภาพว่าไม่ได้รู้สึกรักแต่เขาแค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ เราคิดว่าเขาติดเซ็กซ์ เราพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามจะเก่งเรื่องที่เขาต้องการ เขาจะได้ไม่เบือ เขาจะได้มีแค่เรา มันก็ดีขึ้น เขาเลิกพฤติกรรมที่ไปหาคนอื่นไปพักใหญ่ๆ แต่เรายอมรับนะว่าเสียความรู้สึกมาก เราไม่กล้าเลิก เราสงสารเขา เราคิดว่าถ้าเขาโตอีกสักหน่อยเขาจะเบื่อเรื่องแบบนี้ไปเอง (เราอายุมากกว่าสามี เรา 27 เขา 24)
จนมาวันนี้(ผ่านเหตุการณ์นั้นมา 6-7 เดือน)เขาก็มาบอกว่าเขาขอมีเด็กนะ เขาอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ถ้าไปจ้างมันไม่เหมือนฟีลแฟน(เพื่อนเขาแนะนำ เพราะเพื่อนเขาโสด) เราอึ้งนะที่เขามาขอตรงๆแบบนี้ เราก็ถามเหตุผล เขาบอกเขาไม่เคยรักเราน้อยลง แต่เขาแค่ต้องการเรื่องแบบนี้ พอเราแสดงท่าทางไม่โอเค เขาก็ถามว่าโกรธเขาหรอ ไม่โอเคกับเขาหรอ ในใจเราได้แต่พูดว่า "ยังกล้ามาถามกูอีกเน๊าะ" แต่นั่นแหละ ก็เก่งแค่ในใจ ปากที่พูดออกไปคือ "อยากทำอะไรก็ทำ โตๆแล้วคิดเองนะ" แปลง่ายๆในใจเราว่า "ควรคิดได้นะ" แต่เปล่าเลยเขาคิดไม่ได้ ถ้าไปพูดอะไรขัดหู ก็จะงอนเราแล้วชอบทำร้ายตัวเอง สุดท้ายเราก็ต้องมาแอบเจ็บอยู่คนเดียว เขาเลือกจะทำมันต่อ เลือกที่จะทิ้งเราให้รอเขามารับหลังเลิกงาน 2-3 ชม.แต่ตัวเองกลับพาเด็กไปนั่งคาเฟ่ พาไปเที่ยวบลาๆ
เราไม่อยากเจ็บ ไม่อยากทรมาน แต่ปากไม่ยอมพูดออกไปว่า "เราเลิกกันเถอะ" มองหน้าลูกแล้วสงสาร คนโตก็พ่อแม่แยกทางกัน เราไม่อยากให้คนเล็กต้องเป็นเหมือนกัน (เรามีลูกชาย 2 คน คนละพ่อกัน คนแรกก็เลิกเพราะเรื่องเจ้าชู้เหมือนกัน) ตอนนั้นเด็ดเดี่ยวที่จะเป็นซิงเกิ้ลมัม แต่ทำไมตอนนี้มันทำยากจังเลย
เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เราเป็นคนไม่พูด ไม่เคยเรียกร้องความต้องการตัวเอง มีอะไรก็เก็บเอาไว้ในใจ แค่นี้เราก็เจ็บมากพอ เราไม่อยากเจอคำพูดจากคนรอบข้างว่า "กูบอกแล้วให้เลือกดีๆ" ก็ตอนนั้นเขาดี เขาเพิ่งมาเผยธาตุแท้นี่นา ไม่เคยล่วงเกินเราเลยตอนคุยกันใหม่ๆ จนตัดสินใจคบถึงมีบ้าง
สุดท้ายนี้ขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ที่ให้เราได้ระบายมันออกมาบ้าง แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี เราตระหนักเสมอว่า ไม่มีใครดีพร้อมไปทุกเรื่อง ทุกคนมีทั้งด้านดีและไม่ดี ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
สามีขอมีเด็ก ! เพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
จนมาวันนี้(ผ่านเหตุการณ์นั้นมา 6-7 เดือน)เขาก็มาบอกว่าเขาขอมีเด็กนะ เขาอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ถ้าไปจ้างมันไม่เหมือนฟีลแฟน(เพื่อนเขาแนะนำ เพราะเพื่อนเขาโสด) เราอึ้งนะที่เขามาขอตรงๆแบบนี้ เราก็ถามเหตุผล เขาบอกเขาไม่เคยรักเราน้อยลง แต่เขาแค่ต้องการเรื่องแบบนี้ พอเราแสดงท่าทางไม่โอเค เขาก็ถามว่าโกรธเขาหรอ ไม่โอเคกับเขาหรอ ในใจเราได้แต่พูดว่า "ยังกล้ามาถามกูอีกเน๊าะ" แต่นั่นแหละ ก็เก่งแค่ในใจ ปากที่พูดออกไปคือ "อยากทำอะไรก็ทำ โตๆแล้วคิดเองนะ" แปลง่ายๆในใจเราว่า "ควรคิดได้นะ" แต่เปล่าเลยเขาคิดไม่ได้ ถ้าไปพูดอะไรขัดหู ก็จะงอนเราแล้วชอบทำร้ายตัวเอง สุดท้ายเราก็ต้องมาแอบเจ็บอยู่คนเดียว เขาเลือกจะทำมันต่อ เลือกที่จะทิ้งเราให้รอเขามารับหลังเลิกงาน 2-3 ชม.แต่ตัวเองกลับพาเด็กไปนั่งคาเฟ่ พาไปเที่ยวบลาๆ
เราไม่อยากเจ็บ ไม่อยากทรมาน แต่ปากไม่ยอมพูดออกไปว่า "เราเลิกกันเถอะ" มองหน้าลูกแล้วสงสาร คนโตก็พ่อแม่แยกทางกัน เราไม่อยากให้คนเล็กต้องเป็นเหมือนกัน (เรามีลูกชาย 2 คน คนละพ่อกัน คนแรกก็เลิกเพราะเรื่องเจ้าชู้เหมือนกัน) ตอนนั้นเด็ดเดี่ยวที่จะเป็นซิงเกิ้ลมัม แต่ทำไมตอนนี้มันทำยากจังเลย
เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เราเป็นคนไม่พูด ไม่เคยเรียกร้องความต้องการตัวเอง มีอะไรก็เก็บเอาไว้ในใจ แค่นี้เราก็เจ็บมากพอ เราไม่อยากเจอคำพูดจากคนรอบข้างว่า "กูบอกแล้วให้เลือกดีๆ" ก็ตอนนั้นเขาดี เขาเพิ่งมาเผยธาตุแท้นี่นา ไม่เคยล่วงเกินเราเลยตอนคุยกันใหม่ๆ จนตัดสินใจคบถึงมีบ้าง
สุดท้ายนี้ขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ที่ให้เราได้ระบายมันออกมาบ้าง แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี เราตระหนักเสมอว่า ไม่มีใครดีพร้อมไปทุกเรื่อง ทุกคนมีทั้งด้านดีและไม่ดี ขอบคุณอีกครั้งนะคะ