สวัสดีครับ,
ผมอยากศึกษาว่าทำไมทุกวันประเทศเรายังมีปัญหาความเหลื่อมล้ำในสาธารสุข อะไรคือปัญหา ใครเป็นผู้มีส่วนได้ ใครเป็นผู้มีส่วนเสีย เเละ ผลกระทบของปัญหา(แปะเว็บไซท์ที่มีข้อมูล หรือresearch study ไว้ด้วยก็ได้นะครับ อยากไปอ่าน) เเละอยากลองฟังไอเดียวิธีเเก้ไขปัญหาเหล่านี้จากทุกคนครับ
ขอบคุณมากครับ
(ปล.ผมทราบดีนะครับว่าคนไทยนั้นเข้ารักษาง่ายมาก เเละก็เข้าใจว่าปัญหาอย่างนี้มีเเทบทุกประเทศ เเละประเทศไทยก็ดีกว่าหลายประเทศ เเต่ก็ยังมีเเก็ปอยู่เล็กน้อย เช่นคนที่มีรายได้มากกว่าย่อมไปรักษาเอกชน ซึ่งเป็นคนส่วนน้อย เเต่ในด้านของคนหมู่มากอ้างอิงจากตัวเลขจากกระทรวงสาธารณสุข ระบุว่า ในปีงบประมาณ 2561 มีผู้ป่วยนอกจำนวน 71.83 ล้านคน ตรวจรักษา 247.34 ล้านครั้ง (เฉลี่ย 3.44 ครั้ง/คน) สภาพคนไข้จึงล้นโรงพยาบาลรัฐ
สภาพคนไข้ที่ล้นโรงพยาบาลรัฐ ทำให้บุคลากรไม่สามารถดูแลคุณภาพบริการได้เท่าที่ควร ในขณะที่มาตรการเพิ่มอัตรากำลังในระบบราชการก็ไม่สามารถทำได้ทัน ทั้งการผลิต การบรรจุเข้าทำงานและการรักษากำลังคนเอาไว้ล้วนมีปัญหาข้อจำกัด สภาพความเหนื่อยล้าส่งผลต่อคุณภาพบริการที่ถดถอยลงไปตามปริมาณงาน ประชาชนนอกจากต้องรอคิวนานแล้ว แพทย์พยาบาลก็ไม่มีเวลาเอาใจใส่ ความไม่พึงพอใจจึงตามมา สถานการณเช่นนี้ ด้านหนึ่งเป็นความเหลื่อมล้ำทางภาระงานระหว่างบุคลากรต่างหน่วยงาน อีกด้านหนึ่งเป็นความเหลื่อมล้ำทางคุณภาพบริการที่ประชาชนได้รับ เเต่ผมเเค่อยากจะเห็นภาพidealของไอเดียวิธีเเก้ปัญหาในเรื่องนี้ครับ)
เหตุผลของความเหลื่อมล้ำด้านสาธารณสุขไทย เเละมีไอเดียวิธีเเก้อย่างไร?
ผมอยากศึกษาว่าทำไมทุกวันประเทศเรายังมีปัญหาความเหลื่อมล้ำในสาธารสุข อะไรคือปัญหา ใครเป็นผู้มีส่วนได้ ใครเป็นผู้มีส่วนเสีย เเละ ผลกระทบของปัญหา(แปะเว็บไซท์ที่มีข้อมูล หรือresearch study ไว้ด้วยก็ได้นะครับ อยากไปอ่าน) เเละอยากลองฟังไอเดียวิธีเเก้ไขปัญหาเหล่านี้จากทุกคนครับ
ขอบคุณมากครับ
(ปล.ผมทราบดีนะครับว่าคนไทยนั้นเข้ารักษาง่ายมาก เเละก็เข้าใจว่าปัญหาอย่างนี้มีเเทบทุกประเทศ เเละประเทศไทยก็ดีกว่าหลายประเทศ เเต่ก็ยังมีเเก็ปอยู่เล็กน้อย เช่นคนที่มีรายได้มากกว่าย่อมไปรักษาเอกชน ซึ่งเป็นคนส่วนน้อย เเต่ในด้านของคนหมู่มากอ้างอิงจากตัวเลขจากกระทรวงสาธารณสุข ระบุว่า ในปีงบประมาณ 2561 มีผู้ป่วยนอกจำนวน 71.83 ล้านคน ตรวจรักษา 247.34 ล้านครั้ง (เฉลี่ย 3.44 ครั้ง/คน) สภาพคนไข้จึงล้นโรงพยาบาลรัฐ
สภาพคนไข้ที่ล้นโรงพยาบาลรัฐ ทำให้บุคลากรไม่สามารถดูแลคุณภาพบริการได้เท่าที่ควร ในขณะที่มาตรการเพิ่มอัตรากำลังในระบบราชการก็ไม่สามารถทำได้ทัน ทั้งการผลิต การบรรจุเข้าทำงานและการรักษากำลังคนเอาไว้ล้วนมีปัญหาข้อจำกัด สภาพความเหนื่อยล้าส่งผลต่อคุณภาพบริการที่ถดถอยลงไปตามปริมาณงาน ประชาชนนอกจากต้องรอคิวนานแล้ว แพทย์พยาบาลก็ไม่มีเวลาเอาใจใส่ ความไม่พึงพอใจจึงตามมา สถานการณเช่นนี้ ด้านหนึ่งเป็นความเหลื่อมล้ำทางภาระงานระหว่างบุคลากรต่างหน่วยงาน อีกด้านหนึ่งเป็นความเหลื่อมล้ำทางคุณภาพบริการที่ประชาชนได้รับ เเต่ผมเเค่อยากจะเห็นภาพidealของไอเดียวิธีเเก้ปัญหาในเรื่องนี้ครับ)