สวัสดีค่ะ ชื่อพิม อายุ24 ค่ะ พอดีว่าเรากับแฟนคบกันตั้งแต่เรียน ม.5 จจนตอนนี้มีลูกด้วยกันสองคน เรื่องมีอยู่ว่าวันนั่นเราเลิกงานก่อนเวลาก็เลยกับบ้านเลยแต่ไม่มีคนอยู่บ้าน เราถึงจึงเข้าร
ห้องแล้วก็เผลอนอนหลับไป ตื่นอีกทีได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกัน นั่นก็คือแม่สามีเรากำลังคุยโทรศัพย์อยู่ แล้วพูดประมาณว่าไม่ชอบเราตั้งแต่คบกับลูกชายแก บอกว่าเรามันจน เป็นแค่ลูกคนก่อสร้างฐานะยากจน (พ่อแม่สามีเป็นครูทั้งสองคน) อยากให้ได้กับลูกครูด้วยกัน เลือกวันแต่งงานก้เลือกวันจม (วันที่ไม่ดีอะค่ะ) อยากให้เราเลิกกับสามีไวๆ เกลียจเราอย่างกับกิ้งกือใส้เดือน ทั้งๆที่เราก็ทำหน้าที่ภรรยาและสะไภ้ที่ดีมาตลอด ไม่เคยทำตัวเหลวไหลเลยอยู่ในกฎของแก่ตลอด ด่าทั้งต่อหน้าและหลับหลัง หาพระหาร่างทรงเพื่อที่จะทำให้เราเลิกกัน คิดว่ามีลูกแกจะยอมรับเรามากขึ้นกลับไม่เลย รักแต่ลูกเราแต่กับเราไม่เคยแม้จะเรียกกินข้าวทุกครั้งเราต้องรอคนในบ้านกินให้เสร็จก่อน เราถึงจะมาอะไรกินเอง กับข้าวไม่เคยเหลือไว้ให้เรา ข้าวบ้างทีก็เหลือบ้างทีก็ไม่เหลือ ทุกวันก่อนเข้าบ้าน เราจะซื้อข้าวดหนียวมาจากที่ทำงาน บ้างวันก็กินน้ำตาต่างข้าว แฟนเราก็ไม่ได้รึ้เรื่องที่แม่เค้าทำกับเราเลย วันๆเอาแต่ทำงาน ที่ทนอยู่เป็นสิบปีเพราะลูกคำเดียว บ้างคนก้บอกให้ถอยออกมา บ้างครั้งเราก็คิดแบบนั่น แต่มาคิดอีกทำดีต้องได้ดีสักวันล่ะ จริงค่ะแก่อาจจะไม่ใช่แม่ แต่แก่ก็ส่งเสียเราเรียนจนจบ ดึงเข้าทำงานในเทศบาลก็คิดเห็นข้อนี้ล่ะค่ะ ใครพอมีวิธีอยู่แบบสันติไหมค่ะ แบบไม่ต้องมีใครเสียใจ เพราะสามีเราก้รักกันดีอยู่ แค่เรื่องงานเค้าก็ยุ่งอยู่แล้ว ไม่อยากทำให้เค้าเครียดมากกว่านี้
ทำอย่างไรดีค่ะ มีปัญหากับแม่สามี
ห้องแล้วก็เผลอนอนหลับไป ตื่นอีกทีได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกัน นั่นก็คือแม่สามีเรากำลังคุยโทรศัพย์อยู่ แล้วพูดประมาณว่าไม่ชอบเราตั้งแต่คบกับลูกชายแก บอกว่าเรามันจน เป็นแค่ลูกคนก่อสร้างฐานะยากจน (พ่อแม่สามีเป็นครูทั้งสองคน) อยากให้ได้กับลูกครูด้วยกัน เลือกวันแต่งงานก้เลือกวันจม (วันที่ไม่ดีอะค่ะ) อยากให้เราเลิกกับสามีไวๆ เกลียจเราอย่างกับกิ้งกือใส้เดือน ทั้งๆที่เราก็ทำหน้าที่ภรรยาและสะไภ้ที่ดีมาตลอด ไม่เคยทำตัวเหลวไหลเลยอยู่ในกฎของแก่ตลอด ด่าทั้งต่อหน้าและหลับหลัง หาพระหาร่างทรงเพื่อที่จะทำให้เราเลิกกัน คิดว่ามีลูกแกจะยอมรับเรามากขึ้นกลับไม่เลย รักแต่ลูกเราแต่กับเราไม่เคยแม้จะเรียกกินข้าวทุกครั้งเราต้องรอคนในบ้านกินให้เสร็จก่อน เราถึงจะมาอะไรกินเอง กับข้าวไม่เคยเหลือไว้ให้เรา ข้าวบ้างทีก็เหลือบ้างทีก็ไม่เหลือ ทุกวันก่อนเข้าบ้าน เราจะซื้อข้าวดหนียวมาจากที่ทำงาน บ้างวันก็กินน้ำตาต่างข้าว แฟนเราก็ไม่ได้รึ้เรื่องที่แม่เค้าทำกับเราเลย วันๆเอาแต่ทำงาน ที่ทนอยู่เป็นสิบปีเพราะลูกคำเดียว บ้างคนก้บอกให้ถอยออกมา บ้างครั้งเราก็คิดแบบนั่น แต่มาคิดอีกทำดีต้องได้ดีสักวันล่ะ จริงค่ะแก่อาจจะไม่ใช่แม่ แต่แก่ก็ส่งเสียเราเรียนจนจบ ดึงเข้าทำงานในเทศบาลก็คิดเห็นข้อนี้ล่ะค่ะ ใครพอมีวิธีอยู่แบบสันติไหมค่ะ แบบไม่ต้องมีใครเสียใจ เพราะสามีเราก้รักกันดีอยู่ แค่เรื่องงานเค้าก็ยุ่งอยู่แล้ว ไม่อยากทำให้เค้าเครียดมากกว่านี้