ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้

เคยมีความรู้สึกแบบนี้กันบ้างไหม  ความรู้สึกแบบ เคว้งค้าง เหงาๆเศร้าๆ ลดพลังบวกของตัวเอง ความรู้สึกแบบนี้ มักจะเกิดขึ้นตอนที่เราอยู่คนเดียวรึตอนที่เรากำลังจะเข้านอน ซึ่งตอนนี้ผมกำลังเป็นอยู่  แล้วเราก็อธิบายกับตัวเองไม่ได้ด้วยว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน มันคืออาการอะไร รับรู้ได้แค่ว่ามันมีหลายๆความรู้สึกเกิดขึ้นพร้อมๆกัน บางครั้งก็อยากร้องไห้ออกมา บางครั้งก็อยากหัวเราะ หรือ บางครั้งก็อยากหายไปแบบไร้ตัวตน  

คือไม่แน่ใจ การที่ผมมาเขียนในpantipมันจะช่วยให้ผมเลิกคิดได้มากน้อยแค่ไหน เพราะทุกครั้งที่ผมได้เขียนระบายออกมา มันก็พอช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง


จริงๆแล้วผมอยากจะมีใครสักคนที่คอยให้คำปรึกษา หรือชี้แนะแลก
เปลี่ยนมุมมองในการดำเนินชีวิต  ถึงผมจะเป็นผู้ชาย แต่ผมก็อ่อนแอได้ ไม่ใช่ร่างกาย แต่เป็นสภาพจิตใจ ทุกวันนี้สิ่งที่พอจะเยียวยาจิตใจของผมได้ ก็มีแต่งานศิลปะ แต่มันก็ช่วงสั้นๆแค่นั้น   ผมชอบการ สนทนา มากกว่าผมชอบคุยแลกเปลี่ยนแนวความคิด คุยถึงเรื่องชีวิตประจำวัน รึคุยเล่นเรื่อยเปื่อย  ในการที่ผมอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียว มันเหมือนผมไร้ตัวตนบนโลกใบนี้  แต่เวลาที่ผมได้ สนทนา กับใครแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกกลับมามีตัวตนอีกครั้ง


ผมไม่ค่อยชอบการดำเนินชีวิตของผมสักเท่าไหร่   การใช้ชีวิตที่แยกตัวออกห่างจากสังคม   ในความรู้สึกดีมันก็ไม่มีความรู้สึกดี  แต่ก็ไม่ได้กีดกันตัวเอง ถึงขั้นไม่ออกไปเจอผู้คน   นี้ก็เป็นความรู้สึกที่ผมอธิบายให้กับตัวเองไม่ได้  


ผมไม่รู้ว่าจะต้องทนอยู่กับความรู้สึกนี้อีกนานแค่ไหน  สำหรับใครที่คิดว่าการอยู่คนเดียวนะ ดีแล้ว แต่สำหรับตัวผมมันคือการ ทรมาน ตัวเองดีๆนี้เอง ผมอยากจะหลุดพ้นออกจากความรู้สึกแบบนี้  


ผมพยายามสร้างสังคม แต่มักไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ แต่ผมอยากจะลองอีกสักครั้งนึง  ผมอยากจะกลับมามีตัวตนอยู่บนโลกนี้อีกสักครั้งนึง


ชีวิตผมไม่ได้ต้องการให้ใครมาสงสาร  ผมแค่อยากจะขอโอกาสให้ผมได้เข้าสังคมอีกสักครั้งนึง อย่างน้อยก็ขอให้ผมรู้สึกถึงการมีตัวตนอีกสักครั้งนึง เพราะการอยู่คนเดียวมันทรมาน จนไม่มีคำที่สามารถมาอธิบายได้


ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ

ราตรีสวัสด์