รู้สึกหวาดกลัวพระนิพพานจังเลยครับ?

เรื่องมันเกิดตอนที่นั่งสมาธิ ตอนนั้นผมกำลังนั่งสำรวมจิตจนสงบนิ่งขึ้นมาทีละน้อย ความฟุ้งซ่านทั้งหลายออกไปจากหัวจนหมดสิ้น เลยตั้งจิตมุ่งตรงไปพระนิพพาน โดยปรารถนาจะหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งมวล ขณะที่จิตกำลังจะว่างเปล่าถึงที่สุด ความคิดหนึ่งก็วูบเข้ามา มันบอกกับตัวเองว่า นิพพานคือการไม่กลับมาเกิดอีกไม่ใช่หรือ อะไรที่อยากทำก็ยังไม่ทันเสร็จ เราไม่อยากดับสูญไปจากโลกเสียหน่อย 

พอคิดแบบนี้ก็เกิดความสับสน การตั้งจิตถึงนิพพานก็รวนเรขึ้นมา เพราะผมเองไม่อยากดับสูญไปชั่วนิรันดร์ เลยกลัวนิพพานมากเลยครับ