ผมพยายามแล้ว ผมจะอดทนได้แค่ไหน ถ้าความจริง ความซื่อสัตย์ มันไม่เคยมี ผมต้องทำยังไงหรือ? มันใช้ไหม?ช่วยตอบที

ตอนนี้ ผมนอนให้น้ำเกลืออยู่ เนื่องจากผมดิ่งจนกินเหล้ามา4วันแล้ว ข้าวปลาก็ไม่กิน สุดท้ายก็ร่วงครับ เรื่องของผม มันเจ็บปวดสะสมมาเป็นปีแล้วครับ ก่อนหน้านี้ ผมเคยพยายามฆ่าตัวตายมาแล้ว เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ จากคนที่ผมรัก และใว้ใจมากที่สุดในชีวิต ผมไม่เคยคิด และ ไม่เคยฝัน เลยแม้แต่น้อย ว่าชีวิตผม ต้องมาเจอกับคำว่า ทรยศ หักหลัง นอกใจกัน แบบนี้ ชีวิตคู่23 ปี ไม่มีค่าในสายตาเขาเลย แม้แต่น้อย ผมคิดถึงลูก แม้แต่เสียงก็ไม่มีโอกาษได้ยิน ในวันที่เราสองคน ต้องห่างไกลกัน ปัญหาต่างๆมันก็รุมเข้ามา ทุกครั้งที่เหนื่อย ที่ท้อ ที่คิดถึง ผมจะโทรหาเธอตลอด แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา คือคำด่าว่า ไล่ผมสารพัด ผิดไหม? ที่ความห่าโมโง จะทำให้ผมระแวงสงสัย ในความเปลี่ยนไปของเขา จะเอารถมาเหมางานก็ด่าว่า ไล่ให้ไปแบกผัก ช่วงโควิท มีแต่คนตกงาน แล้วผู้ชาย อายุ43 มันหางานได้ง่ายนักหรือ? รถไม่ให้ผมก็ไม่เอา รับจ้างเขาขุดดินหากินไปวันๆ ผมก็ต้องทำ แต่เธอกลับแอบด่า แอบว่าผม ลับหลัง ว่าไม่ทำมาหา- แอบคุยกับเพื่อนเลวๆที่บอกว่า "พ่อมันบอกว่า มันเสฟยาจนหลอน" ด้วยสนุกปาก แล้วเธอก็เอามาเป็นประเด็น ด่าว่าผมต่างๆนาๆ ทำไม? เบอร์โทรพ่อผมก็มี ทำไมไม่โทรมาถาม เอาคำพูดของคนอื่นมาเป็นเรื่อง แล้วก็ด่าว่าผมสาดเสีย เทเสีย พูดถึงขั้นว่าจะหย่า ก่อนหน้านี้ ผมเองก็รู้สึกระแวงกับคำพูด การกระทำของเธออยู่ก่อนแล้ว แล้วมาจับได้ว่าทำอะไรรับหลังกันแบบนี้ แถมด่าว่าใหญ่โต ผมควรไม่รู้สีก ไม่คิดอะไรใช่ไหม? ผมขุดดินกลางแดดเหนื่อยแทบตาย บอกไม่รู้จักทำมาหา- ว่าผมเพ้อ ผมหลอน เคยคิดซักนิดไหม?ที่ผมโพสต์เฟส ระบายอะไรออกไปเพราะอะไร? วันเกิดผมไม่เคยโทรหา แต่ไลน์ไปหาใครได้ตลอดดึกๆดื่นๆ ดูหนังโป๊แล้วก็ไลน์ไป ผมเข้าไปดูในบัญชี Google ผมถึงได้เห็นแล้วก็เก็บมันมาในใจ พักนึงแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ลบผมออกจากเพื่อนในเฟสไปแล้ว แล้วยังมาเจอแบบนี้อีก เมื่อแฮกเฟสเธอเข้าไป ตอนแรกตั้งใจ จะไปดูว่าเธอคุยกับใครตอนดึกๆ แต่ไปเจอข้อความด่าว่าผมก่อนเลยไม่ทันได้ดู ผมเสียใจ และคิดว่าทำไม? เธอถึงทำแบบนี้ ยิ่งในใจผม ยิ่งกลัวยิ่งระแวงเธออยู่แล้วว่าเธอจะแอบมีใครยิ่งทำให้ผม คิดไปจนแทบเสียสติ ผมโทรไปหาเธอทั้งน้ำตา ถาทว่าทำไม? ทำกับผมแบบนี้ แต่ เธอไม่ฟังผมเลยแม้แต่น้อย เธอบังคับให้ผมฟังเธอไม่งั้นจะไม่คุยด้วยอีก พร้อมยื่นข้อเสนอที่ผมเองก็รับไม่ได้ คือ ให้ต่างคน ต่างอยู่ 2ปี ไม่ต้องติดต่อกันอีก ถ้าคุณเป็นผม คุณจะคิดว่าอย่างไรหรือ? ความเมาบวกกับความเสียใจ สุดท้ายเธอก็บล๊อกไลน์ผม ผมเสียใจ แน่นคือ ครั้งแรกที่ผมหาทางออกด้วยการ ฆ่าตัวตาย ผมตัดสินใจผูกคอตายในคืนนั้น แต่คงเพราะความเมา เชือกทึ่ผูกหลุด ผมตกลงมาสลบไป น้องมาเจอตอนเช้า อยู่ในป่า คืนนั้น เธอพยายามโทรมาฟ้องที่บ้านผมว่า ผมหลอน นับจากวันนั้น ชีวิตผม เริ่มก้าวเข้าสู้คำว่า ซึมเศร้าอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเจ้าของที่รู้เรื่องที่ผม จะไปผูกคอตาย เขาก็ไม่จ้างผมอีกเลย ผมเครียด ผมตกงาน ผมฟุ้งซ่าน ผมแทบเป็นบ้า ผมพยายามติดต่อเธอแต่ก็ได้รับคำเดิมแล้วก็ บล๊อกไปอีก จะให้ผมคิดว่าอย่างไรหรือ? ผมเจ็บ ผมปวด ผมทรมาน ฟุ้งซ่าน นอนไม่หลับ ยิ่งพยายามขุดคุ้ยก็ยิ่งเจออะไรมากมาย จนผมเองไม่ต่างจากคำว่า เสียสติ ผมคิดอยู่ตลอดว่า นี่ใช่เมียผมหรือ? นี้คือผู้หญิงที่ผมรัก ใว้ใจและเชื่อใจ จริงๆหรือ? ทุกอย่างวนอยู่ในความคิด จนผมหมดสภาพความเป็นคน โพสต์เฟสเหมือนเป็นบ้า ทำร้ายร่างกายตัวเอง จนคนรอบข้างเป็นห่วง ผมถึงได้เจอกับคำว่า ซึมเศร้า เมื่อหมอนัดให้ไปรักษาพร้อมกับพาคนในครอบครัวไปด้วย แต่ผมไม่ได้ไปหรอก เพราะไม่มีเงิน ผมกลับมาฟุ้งซ่านเหมือนเดิม และหนักขึ้นเมื่อพี่สาวของเธอติดต่อมา แล้วบอกผมว่า ให้ผมปล่อยเธอไปซะ เธอทำถูกแล้ว เธอทำเพื่อ อนาคตของลูก มันหมายความว่าอะไรหรือครับที่ว่า ทำถูกแล้ว มันคือสิ่งที่ผมคิด ที่ผมกลัวใช่ไหม? ผมเจ็บปวดจนเสียสติ วันนั้น ผมกรีดข้อมือตัวเอง ชีวิตผม ดำดิ่ง จมมืดอยู่ใน ความคิดที่มืดมน ผมได้เงินโควิทมา เลยตัดสินใจเดินทางไปแอบดูบ้านที่เธอทำงาน จนผมเห็นเธอไกลๆ อยู่กับใดรผมยังไม่กล้าที่จะเข้าเพราะกลัวใจตัวเอง แล้วเธอก็เดินหายไป ตามตำแหน่ง GPS เธอน่าจะอยู่ใน7 แต่ผมมองหาเธอไม่เห็น นอกจาก7ก็มีหอพักที่อยู่ตรงนั้น ผมสับสน ผมคิดไปมากมายคิดจนกลัวใจตัวเอง กลัวผมจะฆ่าเธอ หากเจออยู่กับผู้ชายคนนั้นจริงๆ ผมน้ำตาไหลเดินวนมาวนไปเหมือนคนบ้า สุดท้ายก็โบกรถกลับทั้งน้ำตา เพราะผมคงฆ่าเธอได้จริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมตัดสินใจไปอีกครั้ง โดยไปหาน้องที่อยู่แถวนั้นแล้วยืมรถมอเตอร์ไซค์เขามา GPS ระบุตำแหน่งบนถนน ผมพยายามตามไป สุดท้ายไปถึงบ้านใครก็ไม่รู้ เป็นบ้านสวน ผมเข้าไปไม่ได้ มองก็ไม่เห็น ผมคิดจนเป็นบ้าอีกครั้ง สุดท้ายผมก็ต้องหนีกลับมา เพราะว่า ผมคงฆ่าเธอแน่ ถ้าอยู่กับผู้ชาย ผมดำดิ่งลงทุกวันจนทุกคนรับรู้ แล้วก็พากันเป็นห่วง สภาพผมไม่เหลือชิ้นดีแล้วตอนนั้น ผมหาทาง พยายามติดต่อเธอ จนในที่สุด ผมก็ติดต่อได้ ผมจะไปหาเธอ ผมจะไปเครียกับเธอซึ่งๆหน้า แล้วมาพิสูจกัน ว่าอะไรจริง ไม่จริง ถ้าบริสุทธิ์ใจพอ แต่คำตอบที่ผมได้คือ 
                                                       กูไม่ทนแล้ว ไม่มีปัญญาเลี้ยงกูกับลูกหรอก 
ห้วใจผม มันแหลกลงเป็นเสี่ยงๆ ผมนั่งเขียนระบายความในใจจนเสียสติ น้ำยาล้างห้องน้ำ ผมเตรียมมันใว้นานแล้ว ผมพูดสั่งเสียกับน้องที่เคยมาอยู่ด้วยและคอยเป็นห่วงผมมาตลอดแต่ต้องออกจากงานกลับไปอยู่บ้านเพราะโควิท หลังจากนั้น ผมก็ตัดสินใจกินมัน ผมคงไม่ต้องคิด ไม่ต้องพิสูจน์อีกแล้วว่าเธอนอกใจสวมเขาผมจริงไหม? แค่นี้ ผมก็ควรจะคิดได้ จากการกระทำตั้งนานแล้ว และนั้นคือสิ่งที่ผมทำ คงเพราะทุกคนคอยเฝ้าผมอยู่ตลอด สุดท้ายก็ฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาล พร้อมกับถูกมัดติดกับเตียง ซึ่งพ่อผมเห็นก็ยังรับไม่ได้เลย ทั้งหมดนั่น มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ก่อนกน้านี้ผมก็กินยา แล้วก็พยายามบำบัดจิตใจตัวเองอยู่ แต่ผมมาได้ยินเรื่องจะฟ้องหย่า ผมเลยแกล้งเป็นบ้าอยู่เกือบเดือนใจก็คิด ถ้าเขาฟ้องจริงๆ ผมต้องดิ้นรนยังไง จนวันที่เธอไปบ้าน ไปศาล ผมคิด ถ้าฟ้องจริงๆผมคงนอนรอแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด วันที่เธอกลับมา เธอลงเครื่องช่วงบ่าย แต่ไม่กลับมาบ้าน น้องผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มซึมเศร้าด้วยกันเขารู้จักคนแถวนั้นเลยอาสาจะไปดักถ่ายรูปให้ ถ้าถูกฟ้องจริงๆ แต่เธอไม้กลับ จนห้าทุ่มกว่า ผมเลยให้น้องเขากลับ เพราะเธอปิดเครื่องไปแล้ว ผมตัดสินใจออกจากบ้านมาด้วยเงิน 300บาท ไปตายเอาดาบหน้า ซึ่งจริงๆแล้ววันนั้น เธอไปขึ้นศาล เธอฟ้องผมมาก่อนแล้ว แต่ผมไม่เคยรู้ ไม่เคยได้รับเอกสารใดๆเลย ผมอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ แต่ละวัน แต่ละคืน กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน มันทรมาน มันเจ็บปวดขนาดไหน ไม่มีใครรู้หรอก ผมออกวิ่งเหมือนคนบ้าทุกเช้าถึงแม้ว่าฝนจะตก เย็นถ้าว่างก็วิ่งไม่ให้ตัวเองอยู่เฉย พยายามบำบัดใจตัวเอง ใช้ทุกวิธีที่หมอเคยสอน และที่อ่านมา ผมดีขึ้นนะ ผมว่า ผมใจแข็งขึ้น อดทน คุมอารณ์ได้มากขึ้น แต่ ตั่งแแต่ผมรู้เรื่องที่เธอแอบไปหยาผมเรียบร้อยแล้ว ผมก็รู้ตัว ทุกอารณ์ความรู้สึกมันกลับมาหมด ผมไปยื่นให้ศาลพิจารณาคดีใหม่มาแล้ว ศาลก็รับแล้ว แต่ในวันนี้ ผมต้องกลับมานั่งรื้อหาข้อมูลเก่าๆ มานั่งกู้ มานั่งหาอะไรที่ลบไปหมดแล้ว สุดท้าย ผมก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ ผมดิ่ง เมื่อเจอบางอย่าง แล้วเอามาเทียบกัน เอามาเช็คดู มันบังเอินไปไหม? ที่ข้อความของผู้หญิงที่นอกใจสามีในพันทิป มี 2 ไอดี ทุกวันที่เขาโพสต์กระทู้ ข้อมูลในเฟสเก่าเธอ ไม่มีเลย แถมใน Google ก็ไม่มี คือมันถูกลบหมด ซึ่งเธอก็เอาเครื่องไปปลดบัญชีในโทรศัพย์มาแล้วแล้วก็ลมข้อมูลหมดแล้วแต่ผมก๊อบใว้ มันจะเป็นไปได้เหรอที่ข้อมูลจะหายในวันที่โพสต์ถูกลงมาตลอด ทั้งเฟสเก่า วันอื่นมี แต่วันไหนที่กระทู้เหล่านี้ถูกลง ไม่มีข้อมูลอะไรเลยครับ ผมดิ่งสุดๆ สุดท้ายก็ร้องไห้ฟูมฟาย เป็นบ้าไปอีก ผมควรทำยังไงดี แค่นี้ผมก็เสียใจจนทนไม่ไหว ผมมันอ่อนแอจริงๆ แต่ผมต้องพยายามหาหรักฐานให้ได้มากที่สุด มันไม่ง่ายแล้วหละ แล้วผมจะเดินต่อจะสู้ต่อ อย่างไรดี ผมพยายามแล้ว ควบคุมอารณ์แล้ว ผมต้องทำยังไงดี ระบายซะยาวเลย แค่นี้ก่อนนะครับ