คือเราค่อนข้างเป็นคนที่เชื่อคำพูดคนง่ายค่ะ เมื่อไม่กี่วันก่อนมีเพื่อนคนนึง(ผู้หญิง) รู้จักกันมานานผ่านโซเชี่ยลเราทั้งสองฝ่ายต่างอยู่ต่างจังหวัดกันทั้งคู่ เขานัดกะเราว่าจะไปสอบด้วยกันในวันที่9เมษายนบอกก่อนล่วงหน้าเรา2-3วันแล้ว แล้วทีนี้เขาบอกกะเราว่า เขาต้องการเพื่อนไปเขาไม่มีเพื่อนค่ะ แล้วเขาก็บอกว่าเขาอยากไห้เราไปด้วยนะอยากไห้เราไปด้วยจริงๆ เราก็เลยใจอ่อนง่ายมากค่ะ เราเลยไปขอลางานกะเจ้านายไปหาเขา เขาบอกเจอกันที่สยามนะ เราก็ไปรอเขาตั้งแต่สิบโมงค่ะ เราทักหาเขา ซึ่งเขาบอกว่าเขาพึ่งรับใบปพเสร็จ แต่เขาไม่ยอมบอกเราตั้งแต่ทีแรกว่าวันที่9เขามีกิจกรรมรับปพ เราเลยถามเขาว่าแล้วจะถึงตอนไหน เขาบอกน่าจะถึงเที่ยงๆนะ เราเลยบอกว่าเดี๋ยวเรารอนะ ปรากฎว่าเขาบอกให้เราไปรอฟิวเจอร์พาร์คได้มั้ยเพราะเขาไม่รู้รถที่จะต่อมาสยาม เราที่ไม่ใช่คนถิ่นที่นั่นเพราะเราคนต่างจังหวัดและเราไม่ค่อยเคยมากรุงเทพ เราเลยเบอะงะถามคนนั้นคนนี้ไปทั่วและไปรอเขาที่ฟิวเจอร์พาร์ค สรุปเราก็รอไปอีกนานสองนานเขาบอกวันนี้ดูทรงจะไปไปไม่ได้ละอะรถไม่มีที่ท่าจะออกเลย ไว้เจอกันวันหลังนะ แล้วเขาก็ไม่ตอบเราอีกเลยค่ะเรารัวแชทหาเขาเขาก็ไม่ตอบเหมือนเขาหนี แล้วเราร้องไห้กลางฟิวเจอร์พาร์คเลยค่ะแต่แบบไม่ได้เสียงดังขนาดนั้นนะคะ อันนี้การกระทำของเราคือการกระทำของคนโง่หรือซื่อค่ะ หรือทั้งสอง เราโดนเพื่อนตักเตือนหลายรอบมากๆว่าให้ตามคนให้ทันอย่าหลงเชื่อง่ายๆเราพยายามแล้วจริงๆค่ะ แต่จิตใต้สำนึกของเรามันก็สั่งให้เป็นแบบนี้ตลอดเราเบื่อตัวเองมากๆเลยค่ะคือเราไปค้นหามาระหว่างโง่กับซื่ออะค่ะของเราค่อนข้างเอนไปทางโง่หนักมากเลยค่ะT^T แท็กผิดห้องขออภัยนะคะ เพิ่มเติมค่ะ เราเป็นคนเชื่อคนง่ายมากเลยค่ะครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก