ควรจัดการอย่างไรกับคนที่ขึ้นสถานะบนเฟสบุคเหมือนอยากนอนหลับไปไม่ตื่น
เรื่องมีอยู่ว่า หน่วยงานที่ทำอยู่มีเจ้าหน้าที่ 3 ส่วน คือ ระดับ A ระดับ B ระดับ C ในหน่วยงานจะมีงานประจำที่ทำจันทร์ถึงศุกร์ในเวลาราชการ และ OT ก็ทำงานกันไป ส่วนใครที่ลืมมาเข้า OT ตามตารางหรือมาสายเกินกว่า 30 นาที ก็จะมีการลงโทษตั้งแต่ตักเตือน ไปจนถึงเขียนบันทึกข้อความชี้แจงผู้อำนวยการกอง ชดใช้เวร หรือ ชดใช้เงินก็ว่าไป กฏนี้มีมานานกว่า สิบปี (ก่อนผมมาทำงานที่นี่อีก)
ใน 1 ปี จะมีเจ้าหน้าที่มาสาย ลืมเวร ก็มีบาง แต่ถ้าถึงกับเขียนบันทึกข้อความก็ประมาณปีละ 1 คน
เรื่องเริ่มขึ้นที่น้องระดับ C คนนึงลืมเวรแบบลืมไปเลย ไม่มาเลย จนต้องมีคนโทรตามหลังจากสายไป สิบห้านาที แต่ก็มาไม่ได้เพราะไปต่างจังหวัดแล้ว เลยต้องเขียนบันทึกข้อความ น้องก็ได้มาเขียนเอกสารตามที่กำหนด ต่อมามีเจ้าหน้าที่ระดับ A คนนีงลืมเวร
เจ้าหน้าที่ระดับ A เป็นลูกรักของหัวหน้า คนในหน่วยงานก็ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ จึงตั้งฉายาว่า “ลูกเทพ” เขาจะลืมเวรเป็นปกติ แบบลืมนิดลืมหน่อยห้านาทีสิบนาที ต้องมีคนคอยตาม คนในฝ่ายก็พอเข้าใจได้ แต่ช่วงปี 2564 เริ่มหนักขึ้น คือ ในระยะเวลา หก สัปดาห์ลืม 6 ครั้ง หนักสุดลืม แล้วมีคนโพสต์ตามในไลน์กลุ่มงานใหญ่ คือสายไป 1 ชั่วโมง 45 นาที พอมาถึงที่ทำงานก็วางก้ามว่า “ทำไมพึ่งโทรตาม ทำไมไม่ตามตั้งแต่เช้า ทำไมต้องโพสต์ลงไลน์ใหญ่ด้วย” อ้าว คนโทรถามกลายเป็นคนผิดหรือ
ในเมื่อเขามาสายเกิน 30 นาที เขาเลยต้องเขียนบันทึกข้อความชี้แจง โดยให้เหตุผลว่า “ปฏิบัติงานในสิ่งที่มิใช่หน้าที่จนเหนื่อยล้า ทำให้มองตารางเวรผิดพลาด” เย็นวันนั้นเลยมีข้อความขึ้นบนเฟสบุคของน้องคนนี้ว่า “บางทีการนอนหลับไปไม่ตื่นอาจจะดีกว่า” อีกอันก็ขึ้นว่า “เหนื่อยล้าจากงานที่ไม่เหมาะสม”
ซึ่งแน่นอนคนที่เป็นเพื่อนในเฟสบุคก็เข้าไปให้กำลังใจอย่างล้นเหลือ มีการพาดพึงคนที่อยู่เวรด้วย และคนที่โทรตามให้มาอยู่เวร กลายเป็นคนเลวในสายตาคนอื่นทันที เพราะทำให้เขาเจ็บใจ เสียใจ
ผมควรทำอย่างไรดี (ผมเป็นคนโทรตาม) แปลกดีคราวนี้หัวหน้ายังไม่เรียกผมไปคุยอะไรเลย
ควรจัดการอย่างไรกับเพื่อนร่วมงานที่ขึ้นสถานะบนเฟสบุคเหมือนอยากนอนหลับไปไม่ตื่น
เรื่องมีอยู่ว่า หน่วยงานที่ทำอยู่มีเจ้าหน้าที่ 3 ส่วน คือ ระดับ A ระดับ B ระดับ C ในหน่วยงานจะมีงานประจำที่ทำจันทร์ถึงศุกร์ในเวลาราชการ และ OT ก็ทำงานกันไป ส่วนใครที่ลืมมาเข้า OT ตามตารางหรือมาสายเกินกว่า 30 นาที ก็จะมีการลงโทษตั้งแต่ตักเตือน ไปจนถึงเขียนบันทึกข้อความชี้แจงผู้อำนวยการกอง ชดใช้เวร หรือ ชดใช้เงินก็ว่าไป กฏนี้มีมานานกว่า สิบปี (ก่อนผมมาทำงานที่นี่อีก)
ใน 1 ปี จะมีเจ้าหน้าที่มาสาย ลืมเวร ก็มีบาง แต่ถ้าถึงกับเขียนบันทึกข้อความก็ประมาณปีละ 1 คน
เรื่องเริ่มขึ้นที่น้องระดับ C คนนึงลืมเวรแบบลืมไปเลย ไม่มาเลย จนต้องมีคนโทรตามหลังจากสายไป สิบห้านาที แต่ก็มาไม่ได้เพราะไปต่างจังหวัดแล้ว เลยต้องเขียนบันทึกข้อความ น้องก็ได้มาเขียนเอกสารตามที่กำหนด ต่อมามีเจ้าหน้าที่ระดับ A คนนีงลืมเวร
เจ้าหน้าที่ระดับ A เป็นลูกรักของหัวหน้า คนในหน่วยงานก็ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ จึงตั้งฉายาว่า “ลูกเทพ” เขาจะลืมเวรเป็นปกติ แบบลืมนิดลืมหน่อยห้านาทีสิบนาที ต้องมีคนคอยตาม คนในฝ่ายก็พอเข้าใจได้ แต่ช่วงปี 2564 เริ่มหนักขึ้น คือ ในระยะเวลา หก สัปดาห์ลืม 6 ครั้ง หนักสุดลืม แล้วมีคนโพสต์ตามในไลน์กลุ่มงานใหญ่ คือสายไป 1 ชั่วโมง 45 นาที พอมาถึงที่ทำงานก็วางก้ามว่า “ทำไมพึ่งโทรตาม ทำไมไม่ตามตั้งแต่เช้า ทำไมต้องโพสต์ลงไลน์ใหญ่ด้วย” อ้าว คนโทรถามกลายเป็นคนผิดหรือ
ในเมื่อเขามาสายเกิน 30 นาที เขาเลยต้องเขียนบันทึกข้อความชี้แจง โดยให้เหตุผลว่า “ปฏิบัติงานในสิ่งที่มิใช่หน้าที่จนเหนื่อยล้า ทำให้มองตารางเวรผิดพลาด” เย็นวันนั้นเลยมีข้อความขึ้นบนเฟสบุคของน้องคนนี้ว่า “บางทีการนอนหลับไปไม่ตื่นอาจจะดีกว่า” อีกอันก็ขึ้นว่า “เหนื่อยล้าจากงานที่ไม่เหมาะสม”
ซึ่งแน่นอนคนที่เป็นเพื่อนในเฟสบุคก็เข้าไปให้กำลังใจอย่างล้นเหลือ มีการพาดพึงคนที่อยู่เวรด้วย และคนที่โทรตามให้มาอยู่เวร กลายเป็นคนเลวในสายตาคนอื่นทันที เพราะทำให้เขาเจ็บใจ เสียใจ
ผมควรทำอย่างไรดี (ผมเป็นคนโทรตาม) แปลกดีคราวนี้หัวหน้ายังไม่เรียกผมไปคุยอะไรเลย