นักศึกษากลุ่มนึงเข้าป่ามา
รุ่นพี่ 8 "พวกเธอตามพี่มาเรื่อย ๆ เลย"
รุ่นน้อง 13 "ตกลงเราเข้าป่ากันนี่เพื่อไรรึ"
รุ่นพี่ 7 "สปิริตไงน้อง พวกไม่มานั้นพวกป๊อต"
รุ่นน้อง 11 "แต่เรารู้สึกโง่ ๆ ที่มาไงไม่รู้งะ ลำบากลำบน แถมยังไม่ได้ไร"
รุ่นพี่ 3 "อ่าว ไม่เห็นค่าของสปิริต ไงเนี่ย ซ่อมเลยดีกว่า"
ทันใดนั้นก็มีไรแว๊บ ๆ ผ่านกลุ่มนักศึกษาไป
รุ่นน้อง 15 "เมื่อกี้มันไรอ่า เราว่าท่าไม่ดีแย้ว"
รุ่นพี่ 5 "แต่ถึงยังไงก็ต้องซ่อมพวกน้องก่อนอยู่ดี กฎย่อมเป็นกฎ วิดพื้นท่าเตรียมฮับ"
หลังจากซ่อมรุ่นน้องจนพอใจแล้ว รุ่นน้องต่างก็หมดแรงกองตรงพื้นกัน
รุ่นพี่ 14 "ไปกันต่อได้แล้ว อย่าสำออยกัน"
ทันใดนั้นเอง ก็มีแว๊บ ๆ มาต่อ ผ่านคอรุ่นพี่ 9 ขาดกระเด็นไป
รุ่นน้อง 2 "ปีศาจในป่าแน่นอน พวกเราต้องถูกมันฆ่าตายหมดสินะ เค"
รุ่นพี่ 1 "เผ่นกันก่อนละกัน แล้วค่อยว่ากันอีกที"
รุ่นน้อง 10 "พวกเราหมดแรงแล้ว หนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ"
รุ่นพี่ 12 "งั้นก็รอความตายอยู่ตรงนี้ไปละกัน พวกเรารุ่นพี่หนีไปก่อนละ"
รุ่นน้อง 18 "แทนที่จะแบกพวกเราไปด้วยอะนะ ทำเราเป็นงี้แท้ ๆ ความรับผิดชอบไม่มีกันเบย"
หลังจากรุ่นพี่ต่างหนีกระเจิงกันไปหมดแล้ว ซักพักต่อมาหัวรุ่นพี่ก็กระเด็นมาตรงที่รุ่นน้องอยู่กันหมด
รุ่นน้อง 55 "หนีกันไม่พ้นนั่นเอง"
ต่อมาปีศาจก็ปรากฎตัว
ปีศาจ "แตกกระจายกันไป เพราะงั้นต้องรีบฆ่าก่อนจะหนีไปไกลอะนะ"
รุ่นน้อง 44 "ฉลาดมาก"
ปีศาจ "ต่อไปก็ตาพวกเจ้าแล้ว"
รุ่นน้อง 33 "มีไรจะสั่งเสียมะ"
ปีศาจ "นั่นเราต้องเป็นฝ่ายถาม"
รุ่นน้อง 66 "ถ้าเป็นผีแล้วก็อย่ามาหลอกเราละกัน"
ปีศาจ "นั่นเราก็ต้องเป็นคนพูด"
ปีศาจก็ฆ่า ๆ ไปจนเหลือรุ่นน้อง 9,999 เป็นคนสุดท้าย
ปีศาจ "ไม่นึกว่าจะเยอะงี้ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย"
รุ่นน้อง 9,999 "เหนื่อยจนแขนขาดเลยงั้นอ่อ"
ปีศาจ "พูดไรประหลาด ว่าแต่... เอ๊ะ..."
มันพึ่งรู้สึกตัวว่าแขนตนเองได้ขาดไปเสียแล้ว
รุ่นน้อง 9,999 "อย่าตกใจมาก เดี๋ยวหัวหลุดอ่า"
ทันใดนั้นเอง หัวปีศาจก็หลุดลงมา
หัวปีศาจ "เจ้าเก่งงี้ไมไม่ฆ่าเราตังแต่แรก ปล่อยให้เราฆ่าเพื่อน ๆ เจ้าเงี้ย"
รุ่นน้อง 9,999 "เราถือคติว่าไม่ทำร้ายใครก่อนอะดิ"
แล้วปีศาจก็สิ้นใจลง ณ โลกวิญญาณ
วิญญาณรุ่นน้อง 88 "เจ้ารุ่นน้อง 9,999 ไม่ยอมช่วยพวกเรา เราแค้นนัก"
วิญญาณรุ่นพี่ 77 "ดี งั้นพวกเราไปล้างแค้นกัน ให้มาตายร่วมกับพวกเราให้เป็นยูนิตี้มา"
วิญฯรุ่นน้อง 22 "จะทำเกมกันสินะเค"
หลังจากรุ่นน้อง 9,999 กลับบ้านมาแล้ว ก็พบว่าบ้านบรรยากาศแปลกไป
รุ่นน้อง 9,999 "แต่เราคงคิดมากไปเอง งั้นหลับดีกว่า"
นิทานก่อนนอน 55
รุ่นพี่ 8 "พวกเธอตามพี่มาเรื่อย ๆ เลย"
รุ่นน้อง 13 "ตกลงเราเข้าป่ากันนี่เพื่อไรรึ"
รุ่นพี่ 7 "สปิริตไงน้อง พวกไม่มานั้นพวกป๊อต"
รุ่นน้อง 11 "แต่เรารู้สึกโง่ ๆ ที่มาไงไม่รู้งะ ลำบากลำบน แถมยังไม่ได้ไร"
รุ่นพี่ 3 "อ่าว ไม่เห็นค่าของสปิริต ไงเนี่ย ซ่อมเลยดีกว่า"
ทันใดนั้นก็มีไรแว๊บ ๆ ผ่านกลุ่มนักศึกษาไป
รุ่นน้อง 15 "เมื่อกี้มันไรอ่า เราว่าท่าไม่ดีแย้ว"
รุ่นพี่ 5 "แต่ถึงยังไงก็ต้องซ่อมพวกน้องก่อนอยู่ดี กฎย่อมเป็นกฎ วิดพื้นท่าเตรียมฮับ"
หลังจากซ่อมรุ่นน้องจนพอใจแล้ว รุ่นน้องต่างก็หมดแรงกองตรงพื้นกัน
รุ่นพี่ 14 "ไปกันต่อได้แล้ว อย่าสำออยกัน"
ทันใดนั้นเอง ก็มีแว๊บ ๆ มาต่อ ผ่านคอรุ่นพี่ 9 ขาดกระเด็นไป
รุ่นน้อง 2 "ปีศาจในป่าแน่นอน พวกเราต้องถูกมันฆ่าตายหมดสินะ เค"
รุ่นพี่ 1 "เผ่นกันก่อนละกัน แล้วค่อยว่ากันอีกที"
รุ่นน้อง 10 "พวกเราหมดแรงแล้ว หนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ"
รุ่นพี่ 12 "งั้นก็รอความตายอยู่ตรงนี้ไปละกัน พวกเรารุ่นพี่หนีไปก่อนละ"
รุ่นน้อง 18 "แทนที่จะแบกพวกเราไปด้วยอะนะ ทำเราเป็นงี้แท้ ๆ ความรับผิดชอบไม่มีกันเบย"
หลังจากรุ่นพี่ต่างหนีกระเจิงกันไปหมดแล้ว ซักพักต่อมาหัวรุ่นพี่ก็กระเด็นมาตรงที่รุ่นน้องอยู่กันหมด
รุ่นน้อง 55 "หนีกันไม่พ้นนั่นเอง"
ต่อมาปีศาจก็ปรากฎตัว
ปีศาจ "แตกกระจายกันไป เพราะงั้นต้องรีบฆ่าก่อนจะหนีไปไกลอะนะ"
รุ่นน้อง 44 "ฉลาดมาก"
ปีศาจ "ต่อไปก็ตาพวกเจ้าแล้ว"
รุ่นน้อง 33 "มีไรจะสั่งเสียมะ"
ปีศาจ "นั่นเราต้องเป็นฝ่ายถาม"
รุ่นน้อง 66 "ถ้าเป็นผีแล้วก็อย่ามาหลอกเราละกัน"
ปีศาจ "นั่นเราก็ต้องเป็นคนพูด"
ปีศาจก็ฆ่า ๆ ไปจนเหลือรุ่นน้อง 9,999 เป็นคนสุดท้าย
ปีศาจ "ไม่นึกว่าจะเยอะงี้ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย"
รุ่นน้อง 9,999 "เหนื่อยจนแขนขาดเลยงั้นอ่อ"
ปีศาจ "พูดไรประหลาด ว่าแต่... เอ๊ะ..."
มันพึ่งรู้สึกตัวว่าแขนตนเองได้ขาดไปเสียแล้ว
รุ่นน้อง 9,999 "อย่าตกใจมาก เดี๋ยวหัวหลุดอ่า"
ทันใดนั้นเอง หัวปีศาจก็หลุดลงมา
หัวปีศาจ "เจ้าเก่งงี้ไมไม่ฆ่าเราตังแต่แรก ปล่อยให้เราฆ่าเพื่อน ๆ เจ้าเงี้ย"
รุ่นน้อง 9,999 "เราถือคติว่าไม่ทำร้ายใครก่อนอะดิ"
แล้วปีศาจก็สิ้นใจลง ณ โลกวิญญาณ
วิญญาณรุ่นน้อง 88 "เจ้ารุ่นน้อง 9,999 ไม่ยอมช่วยพวกเรา เราแค้นนัก"
วิญญาณรุ่นพี่ 77 "ดี งั้นพวกเราไปล้างแค้นกัน ให้มาตายร่วมกับพวกเราให้เป็นยูนิตี้มา"
วิญฯรุ่นน้อง 22 "จะทำเกมกันสินะเค"
หลังจากรุ่นน้อง 9,999 กลับบ้านมาแล้ว ก็พบว่าบ้านบรรยากาศแปลกไป
รุ่นน้อง 9,999 "แต่เราคงคิดมากไปเอง งั้นหลับดีกว่า"