สวัสดีครับ ผมอายุ 23 ปี พึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก มีเรื่องตามหัวข้อครับ
ผมคบกับแฟนมาได้ 1 ปีกว่าๆ แฟนผมอายุน้อยกว่า 1 ปีครับ ซึ่งตอนคุยกัน ผมชี้แจงหมดว่าผมเป็นคนไม่เอาใจคน ขี้รำคาญ ไม่ชอบให้มาตีกรอบ ซึ่งก็ตกลงกันว่ารับได้ จนคุยกันไปอีกระยะ ผมก็เลยคิดว่าเค้าคงจะรับผมได้จริงๆ ผมเลยขอคบ ช่วงแรกๆเค้าก็ไม่ได้อะไรมากครับ ก็คบกันไปตามปกติ ต้องออกตัวก่อนว่า เราคบกันก็อยู่ด้วยกันเลย เพราะฝ่ายหญิงอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่เค้าแยกทางกัน เลยย้ายกันไปอยู่ที่อื่น แต่พอมาหลังๆ เค้าขี้หึงมากๆ คิดมากแบบมากๆ ผมอยู่ใกล้ผู้หญิงไม่ได้ อยู่ใกล้นี้เพราะทำงานนะครับ (ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกัน) ปกติไม่เคยยุ่งเลย ถ้าจะอยู่ใกล้หรือคุยด้วยได้ต้องเป็นคนที่เคยผ่านการพูดคุยกับแฟนผมก่อน ถ้าไม่เค้าจะแสดงอาการชัดเจนว่าไม่พอใจ อะไรนิดหน่อย เล็กๆน้อยๆก็จะไม่พอใจ เช่นปกติจะทำแบบนั้น วันนี้ทำไมไม่ทำ คือมันต้องทำแบบเดิมซ้ำๆทุกวันเลยหรอครับ ที่ไม่ทำไม่ใช่อะไรเลย ผมแค่ไม่ทำซึ่งไม่ได้คิดอะไร แต่แฟนผมจะคิดทุกเรื่อง น้อยใจตลอด แต่ผมก็จะพูดตรงๆตลอด ผมก็พูดคุยกันหลายรอบว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ผม ถ้าแก้ก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุคือแฟนผม (แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามปรับตัวนะครับ แต่ไม่รู้จะปรับยังไงอะครับ เพราะประเด็นผมไม่ได้ทำอะไรผิด) ผมพูดตรงไปรึป่าวครับ ปากผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้นนะครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยมาขอความคิดเห็นครับ